Ben geldims
"2 dakika susarsanız birşey duyurucam!" dedim tüm gücümle bağırarak
Şuan eski bir kamyonetin tepesinde kasaba halkının dikkatini çekmeye çalışıyordum. Gerçi halimi görseniz 'can çekişiyorsun.' derdiniz.
Dışarı çıkarmak zaten zor olmuştu. Hepsi sinirli ifadelerle bana bakıp aralarında konuşuyorlardı. Bazılarının küfür ettiğini bile duyuyordum.
Nedeni şeydi sanırım... Dışarı çıksınlar diye 'EVLERDEN ÇIKIN GEBE KADIN EVİNİZDE!' diyerek kendimi kasaba ortasında yırtmamdı.
Yaşlısından çocuğuna, gencinden hastasına hepsi fırlayarak dışarı çıkmıştı ve ben onların suratına aptal aptal gülümseyerek bakıyordum.
Tamam belki yaptığım yanlıştı ama tek tek gezince bütün kapılar suratıma kapanıyordu. Başka çare bırakmamışlardı adama.
"Eğer sakin olursanız size söylemem gereken şeyler var! Öncelikle sarhe nene öldü!" dedim söze başlayarak
Herkes aaa ooo ve daha birçok şaşırma iniltiler çıkarmaya başladığında dikkatlerini üstüme çektiğime sevindim.
Ama ne diyecektim ben bu insanlara? 1 hafta önce öldü ama ben onunla konuştum mu? Deli derlerdi, ciddiye almazlardı.
"Ben polis Karhan Afez! Bu kasabadaki herkesi sorgulama yetkim var! Eğer bir daha herhangi bir kapı yüzüme kapanırsa sorumlusu ben değilim bilginize! Sizi korkuttum biliyorum. Fakat başka türlü evlerinizden çıkacağa benzemiyordunuz. Şimdi evlerinize dağılabilirsiniz biz sizin güvenliğinizi sağlayacağız! İlerde, kasabanın sağ taraflarında olan bir evde kalıyorum. Evimi kolaylıkla bulabilirsiniz! Lütfen ne biliyorsanız, en azından işimize yarayabilecek bilgi verirseniz kasabanıza yardım edebiliriz! "
Hala ortada dönen dedikodu, anlamayan gözler, şüphelenen bakışlar ve birçok üzgün yüzler dönüyordu. Yüksek ihtimalle Sarhe nene'nin ölümüneydi bu üzgün yüzler fakat gerçeği bilseler o gözler nasıl korkuya bürünecekti çok iyi biliyordum.
Herkes yavaş yavaş evlere dağılırken üstünden inmeye çalıştığım arabanın anasını ağlattım. Ayak uçlarım yere değdiği an sendelemem ve yandaki ağaca tutunmam saniylerimi almamıştı. Sakarlığım üstümdeydi ve o eve gidecekken hiç iyi değildi.
"Daha yürümeyi bilmiyorsun sen. Nasıl polissin?"
Üstümü temizlerken sesin sahibine bakmadan konuştum.
"Ersin çok boş yapıyosun kerhane işletmecisinin yardımcısı kardeşim."
"Hoşbulduk kardeşim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAKA
HorrorKan kırmızısı gökyüzü acımamıştı kalbi yorulmuş insanlara. Ağlayan insanları susturmak kolay olur muydu? Belkide... Ölü insanların ağlamaları nolacak peki? Yakıp yıkmak bazen iyidir. Hele ki ölmemek için tek çareniz ise. İki dosyamız bulunmakta. Bir...
