အိမ်ကိုမင်းဘာသာပဲ ပြန်လိုက်တော့နော်။
ငါသွားစရာလေးရှိလို့အရင်သွားနှင့်ပြီ"
"ဟို..ခဏလေးဂျွန်...ခဏလေး"
သူပြောတာကိုမစောင့်ဘဲ ထွက်သွားပါသောဂျွန်
အဲ့ဒါမှအခက်တွေ့တာပဲ။အိမ်ကထွက်ကတည်းက
ပိုက်ဆံလည်းမယူလာမိ ကိုယ်တိုင်လည်း
ပိုက်ဆံကိုင်မသုံးရတာကြောင့်ထယ်ယောင်းမှာ ပိုက်ဆံ တစ်ကျပ်ပင်မရှိပါ။ဂျွန့်ဆီကပိုက်ဆံတောင်းထားမလို့ကိုစကားဆုံးအောင်
ပြောခွင့်မပေးဘဲထွက်သွားတဲ့ဂျွန့်ကြောင့်
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်အိမ်ရောက်အောင်
ဘယ်လိုပြန်ရမလဲပဲစဥ်းစားနေတယ်။
"သခင်လေးက ပြန်သွားပြီလား။
အတူမပြန်ကြဘူးလား"
"အာ..ဟုတ် ဂျွန်အလုပ်ကိစ္စရှိလို့အရင်
ပြန်သွားတာပါ"
"သြော်..အကိုလေးတစ်ယောက်ထဲပြန်ရဲပါ့မလား။
ဒါမှမဟုတ် ဦးလေးသခင်မကြီးဆီဖုန်းဆက်ပြီးကြိုခိုင်းရမလား"
"နေပါစေ..ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲပဲပြန်လိုက်
ပါ့မယ်။အပြင်မထွက်ဖြစ်တာလည်း
ကြာပြီဆိုတော့လေ"
ပြောမယ်သာပြောတာ ထယ်ယောင်း
သူတစ်ယောက်ထဲပြန်ရမှာ နည်းနည်းတော့ကြောက်ပါသည်။အဖွားဆီဖုန်းဆက်ပြီး
ကြိုခိုင်းလို့ရပေမယ့်ဂျွန်အဆူခံရမည်
စိုးတာကြောင့်တစ်ယောက်ထဲလမ်းလျှောက်
ပြန်ရန်သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ဘယ်တတ်နိုင်
ပါ့မလဲတစ်ယောက်ထဲ ပြန်ရုံသာရှိတော့တာပေါ့။
jungkookတစ်ယောက်ခုနကဖုန်းလာတော့
ဟေဝန်းဆီကဖြစ်နေသည်။ဒီနေ့ကိုရီးယားကိုပြန်လာနေပြီ လာကြိုပါဆိုလို့ သူ့မှာအပြေးအလွှား
လေယာဥ်ကွင်းမှာလာစောင့်နေသည်။နှစ်တွေ
ဘယ်လောက်ကြာသွားကြာသွား တစ်ခုခုဆို
ဟေဝန်းကသူ့ကို အကူညီတောင်းတတ်သည်။
အဲ့ဒီလိုအကူညီတောင်းတာကို ဂျောင်ဂုသဘောကျမိသည်။ကိုယ်ဟာ သူ့အတွက်
အားကိုးရာလိုဖြစ်နေတဲ့ခံစားချက်မျိုးလေ။
"Oppa"
သူ့ကိုမြင်တော့လက်ဝှေ့ရမ်းပြနေတဲ့ဟေဝန်းက
အဝေးကနေပြေးဖက်လိုက်သည်မို့ ခဏတော့ကြောင်သွားပေမယ့် နောက်မှဖက်ထားရာကနေ
ခွာလိုက်သည်။
