ဥတုစက်ဝန်းဟာစဥ်ဆက်မပြတ်လည်ပတ်
နေသော်လည်း ရင်ခုန်နှုန်းတွေဟာ
ရပ်တန့်ခဲ့လေပြီ။တဒိတ်ဒိတ်မြန်ဆန်နေသော နှလုံးခုန်သံတွေဟာချစ်ရသူအတွက်သာ
ဖြစ်တည်ခဲ့မှန်း ဂျောင်ဂုနားလည်လိုက်ရသည်။
သို့ပေမယ့် သူနောက်ကျသွားခဲ့ပါသည်။
ပျောက်သောသူရှာရင်တွေ့ဆိုပေမယ့်
ထယ်ကပျောက်သွားတာမှမဟုတ်ဘဲ
သူ့ကိုစိတ်နာလို့သာပုန်းရှောင်သွားတာလေ။
သူသာထယ့်အချစ်ကိုအစောကြီးထဲက
နားလည်ခဲ့ရင်ဒီလိုတွေဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး။
သာယာတဲ့အိမ်ထောင်ရေးလေးနဲ့နှစ်ယောက်
စလုံးပျော်ရွှင်နေရမှာ။ထယ်ရော အရင်လို
သူ့အပေါ်ချစ်နေပါဦးမလားဆိုတာကို
သိချင်မိပါသည်။
ထယ်မချစ်တော့လည်းကိုယ်က
ဆက်ချစ်ပေးမှာမလို့ မပုန်းရှောင်ပါနဲ့လား
အချစ်ရယ်။ကိုယ်မင်းကိုချစ်ကြောင်း
တွေလည်းတဖွဖွပြောတတ်နေပါပြီ။
အိပ်မက်တွေထဲမှာ မင်းပါဝင်ကြောင်းကိုသိရင်မင်းရော "အတူတူပါပဲ" လို့ပြန်ပြော
လောက်မလားထယ်။
ပြတင်းတံခါးအားငိုင်ငိုင်ကြီးကြည့်၍
ရင်ဘတ်ထဲမှ Sweatherလေးအားပိုက်ကာ
ချစ်ရသူအားမျှော်နေမိသည်။ထယ်နဲ့ပတ်သက်
တဲ့အမှတ်တရဆိုလို့သူ့တွင်ဒါလေးတစ်ခုသာ
ကျန်ခဲ့သည်မဟုတ်လား။
"သားဂျွန်..အပြင်လေးဘာလေး
ထွက်ပါဦးလားကွယ်"
"ကျွန်တော်ဘယ်မှသွားချင်စိတ်မရှိလို့ပါအမေ"
ဂျောင်ဂုဟာနေ့စဥ်နေ့တိုင်းကုမ္မဏီအလုပ်
တွေပြီးလျှင်အိမ်သို့ပြန်လာ၍
ထယ့်အခန်းလေးထဲမှာပဲ အနားယူတတ်သည်။
သူ့ရဲ့အားလပ်ချိန်အများစုကိုလည်း
ဒီအခန်းလေးထဲမှာပဲကုန်ဆုံးစေခဲ့သည်။
ထယ်ယောင်းပျောက်သွားချိန်မှစလို့
ဂျောင်ဂုဟာအမြဲလိုလိုတစ်ယောက်ထဲသာ
နေဖြစ်သည်။သူငယ်ချင်းတွေနဲ့လည်း
မတွေ့ဖြစ်တော့သလိုဟေဝန်းနဲ့ပါအဆက်သွယ်ဖြတ်ထားခဲ့သည်။
ညတိုင်းအိပ်မက်ဆိုးတွေကြောင့်
အိပ်မရခဲ့ပေ။အိပ်ဆေးများ၏အကူအညီဖြင့်
သူ့ရဲ့ညတွေကိုမြန်မြန်ကုန်ဆုံးစေခဲ့သည်။အိပ်မက်တွေထဲမှာထယ်ဟာသူ့အား
သိပ်ပြုစားနိုင်လွန်းပါသည်။မရှိတော့မှ
တန်ဖိုးထားရကောင်းမှန်းသိတဲ့သူ့အတွက်
နောင်တဆိုတာကိုကောင်းကောင်းကြီး
နားလည်သွားရပြီ။ထယ်ဟာသူ့အား
သင်ခန်းစာတွေပေးပြီး ထားသွားခဲ့သည်လေ။
