"ထတော့ ထယ်ယောင်း ပွဲကိုရောက်နေပြီ"
"ဟမ်..သြော်..အင်း..အင်း"
အိပ်မှုန်စုံဖွားဖြင့်ကားပေါ်မှဆင်းကာ
ဂျွန့်နောက်ကနေလိုက်သွားရသည်။
သူ့ကိုမစောင့်ဘဲရှေ့ကနေဦးဆောင်
ထွက်သွားသော ဂျွန့်ကြောင့်ထယ်ယောင်းမှာ အနောက်ကနေမှီအောင်လိုက်ရသည်။
"ဒီနားမှာ နေခဲ့ဦးနော်။ငါမိတ်ဆွေတွေနဲ့
သွားတွေ့လိုက်ဦးမယ်။ပြီးကျရင်တော့
မင်းနဲ့လည်းမိတိဆက်ပေးမှာပါ"
"ဟုတ်ကဲ့..ဂျွန်"
ဂျွန်ထယးခဲ့သောနာရာတွင် နေရင်း
ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့အကုန်လုံးဟာ
ပါတနာတွေနဲ့အချင်းချင်းစကားပြောနေကြသည်။
ထယ်ယောင်းလည်းတစ်ယောက်ထဲ
ပျင်းနေတာကြောင့်မျက်စိရှေ့က
ကိတ်မုန့်လေးတစ်ခုကိုယူစားလိုက်သည်။
"ဂျွန်ကဘယ်တွေသွားနေတာလဲမသိဘူး။
တစ်ယောက်ထဲ ကိတ်မုန့်ထိုင်စားနေရတာ
ပျင်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ"
"hey..ထယ်ယောင်းမလား"
ထိုစဥ်အနောက်မှ သူ့နာမည်အားခေါ်သံ
ကြားလိုက်ရသည်။ထိုသူဟာအခြားတော့မဟုတ်။
"သြော်..bogum hyung"
"တစ်ယောက်ထဲလာတာလား။
အဖော်မပါဘူးလား"
"ကျွန်တော်ဂျွန်နဲ့အတူလာတာပါ hyung"
"သြော်..ကိုယ်တော့ယောင်းတစ်ယောက်ထဲ
ကိုပဲတွေ့လို့ လာမိတ်ဆက်တာ။
သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ရောဆုံဖြစ်သေးလား"
"ဟင့်အင်း..ကျွန်တော်အိမ်ထဲမှာပဲ
နေလေ့ရှိတော့အပြင်မထွက်ဖြစ်ဘူးလေ။
သူတို့နဲ့လည်းမတွေ့ဖြစ်တာကြာပါပြီ"
"ယောင်းက..အိမ်တွင်းပုန်းလုပ်နေတာပေါ့"
jungkookလည်းမိတ်ဆွေတွေနဲ့
စကားပြောနေတုန်း သူတို့ကလည်း
ထယ်ယောင်းနဲ့မဆုံရသေးတာကြောင့်
အတင်းမိတ်ဆက်ပေးဖို့ပြောနေကြသည်။
"Jungkookမင်းအမျိုးသားလေးက
ဘယ်မှာတုန်းကွ။ငါတို့ကိုလည်း
မိတ်ဆက်ပေးဦးလေ"
"ဟုတ်ပါ့..မင်းနော်ငါတို့ကိုမပြချင်လို့
လျှိုထားတာမလား"
