"Hello..ဘယ်သူလဲ"
အိပ်နေရင်းနဲ့မှ ဖုန်းလာတာကြောင့်ကောက်
ကိုင်လိုက်သည်။
"ဟေဝန်းပါ အိုပါးရဲ့။မနိုးသေးဘူးလား။
ထတော့လေ။ဒီနေ့လိုက်ပို့ပေးမယ်ဆို...
မေ့နေတာလား..ပြော"
"အာ..ဟုတ်သားပဲ။မမေ့ပါဘူး ကိုယ်
လိုက်ပို့ပါ့မယ်။ညကအိပ်ရာဝင်တာ
နောက်ကျသွားလို့။အခုထပြီနော်"
"ပြီးရော..ဟေဝန်းအခုအိုပါးအိမ်ကိုလာခဲ့မယ်
ဒါပဲနော်အိုပါး..ဖုန်းချလိုက်တော့မယ်"
ဂျောင်ဂုလည်းဟေဝန်းလာမည်ဆိုတာကြောင့်
ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာရေအမြန်ချိုးရသည်။
မလာနဲ့ပြောလို့ကလည်းမရ ဟိုကသူပြောလို့ပြီးတဲ့အထိတောင်မစောင့်ပဲ ဖုန်းချသွားသည်မို့
အခက်တွေ့နေရသည်။ထယ်ယောင်းမြင်ရင်
ဘာပြောမလဲ။သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ဆက်ဆံရေးကို
ထယ်ယောင်းကပြသနာရှာရင်ရော???
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ထယ်ယောင်းကအဲ့လောက်ထိ
လုပ်မယ့်သူမျိုးတော့မဟုတ်ပင်။သူ့ဘက်က
မကျေနပ်လို့ ပြသနာရှာလည်းဘာဖြစ်လဲ။
ဂျောင်ဂုတို့က ကွာပေးလိုက်မှာပေါ့။
ဟက်..ဒီလိုဆိုပိုတောင်ကောင်းသေးတယ်။
အဝတ်စားရွေးကာ ဆံပင်ကိုအနောက်သို့
လှန်တင်ထားသည်။မှန်ထဲတွင်ကိုယ့်ကိုကိုယ်
ကြည့်လိုက်တော့အနက်ရောင်Shitခါးအရှည်
တစ်ထည်ကိုအောက်မှအဖြူရောင်အင်္ကျီနဲ့တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ကာnecktieကိုခပ်ရှည်ရှည်ချည်ထား၍
Style pantအနက်ရောင်နဲ့တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသည့်သူ့ပုံစံကအရမ်းကိုမှကြည့်ကောင်းပါသည်။
ခါတိုင်းမြင်နေကြ ပုံစံနှင့်မတူဘဲ
လူငယ်ဆန်စွာကြည့်ကောင်းလှပါသည်။
"ငါဒီလောက်ချောတာကို ထယ်ယောင်းမြင်ရင်
အံသြသွားလောက်မှာ။အမြင်မရှိတဲ့မင်းကမှ
တစ်ကယ့်အဘိုးကြီး"
ညကသူ့အားအဘိုးကြီးလို့ပြောသွားသော
ထယ်ယောင်းကြောင့် အမြင်မကြည်ပါ။
ကိုယ်ချောကြောင်း ခန့်ကြောင်းကိုသူသိအောင်
ကြွားပစ်လိုက်ဦးမည်။ယောင်္ကျားအချင်းချင်း
ဖြစ်လျက်နဲ့တောင်မင်းကြွေရတဲ့ ငါ့ရုပ်ရည်က
ချောလို့မလား။
ခဏကြာတော့အောက်ထပ်တွင်ကားဟွန်းတီးသံကြားရသည်။ဂျောင်ဂုလည်းအောက်ထပ်
ဆင်းတော့ထယ်ယောင်းက ခြံတံခါးသွားဖွင့်ပေးတာကြောင့်သူလည်းထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။
