--NAZLI--
Bu hayatta ''olamaz...'' diye bi cümle kurmayın. Ki ben bunun ne kadar doğru olduğunu gördüm.Fakir bi mahallede yaşamaya başladım. Tabi ki ailemle....Yani olmaz dediğim ne varsa oldu.
Oysa bundan bir ay önce mükemmel bir hayatım vardı. Ankara'nın en iyi kolejinde okuyan, arkadaşlarımla takılıp gününü gün eden bir kızdım.Hayatım süperdi, arkadaşlar, partiler ve eğlenceler tabi. Bunun yanında çok yalnızdım, kalbim kimse için çarpmıyordu. Etrafımdaki yakışıklı erkekler için bile. Sevilmek öğretilmişti bana. Bu yüzden kimseyi sevemedim. Kalbim göğüs kafesinden çıkarmışcasına hiç atmadı. Ve ben kimseye gerçekten ''Seni seviyorum'' diyemedim. Bunun eksikliğini hep yaşadım. Her neyse şu anda her türlü pisliğin olduğu bir mahallede yaşıyorum. 1 hafta oldu buraya taşınalı. Babamın 1 ay önce şirketi iflas etti. Tabi şirketle beraber bizde. Dayanmaya çalışsakta başaramadık. Son olarak burdayız işte, İzmir'de. Yokluğun tam ortasında. Her türlü bir pisliğin bulunduğu bi mahallede. Ama bu olaydan da öğrendiklerim oldu.Mesela param için yanımda duran kız arkadaşlarım. Sadece havam için benimle birlikte olmaya çalışan erkekler . Ve de kimsenin beni ben olduğum için sevmediği gerçeği. Şimdi oturmuş hayatımı gözden geçiriyorum, yeni evimizde. Aslında evimiz fena sayılmaz. Beklediğimden iyi çıktı.
Bide yarın var , ilk okul günüm. Bizimkiler beni devlet lisesine kaydettirdi. Devlet lisesi acaba nasıl? Bünye koleje alışık olunca devlet lisesi alerji yapabilir.
Her şeyi merak ediyorum kısaca. Ama kendimi her şeye hazırlamayada çalışıyorum. Ama unuttuğum ve ilerde hatırlıcağım bir şey var.
''Hayatımı değiştirecek bir serseriye hazır değilim.''
Oy ve yorumlarınızı bekliyom canlar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Serseri#SavNaz#
FanfictionVücudumun her bir noktası sızlıyordu. Daha ne olduğunu anlamadan bir elini boğazıma dayadı. Az önceki eğlenen ifadesinden eser yoktu. Gayet ciddi ve korkutucuydu ve dişlerinin arasından tıslayarak konuştu. "İlk okul kuralı Savaş bir şey sorarsa cev...
