PARAPSİKOLOJİ [TAMAMLANDI]

Kavga

- "Kalk şu yataktan Doruk ! "
- " Sabahın altısında okula gitmekte neyin nesi şimdi ? "
- " Sen 17 yaşındasın 18 yaşını doldurunca ne yaparsan yap ama şuan bu yataktan kalkıcaksın oğlum "
- " Of anne yaaa "
Aynaya baktım korkunç görünüyorum diye geçirdim içimden . Saçlarım iyice dağılmıştı , yorgundum . Gece doğru dürüst uyuyamamıştım . Şu gördüğüm şeyler beni korkutuyordu . Bana söyledikleri şeyler , benden istedikleri falan.
Neyse indim kahvaltıya. Babam çoktan şirkete gitmişti. Bu kadar erken gitmezdi aslında . Tek çocuktum . Bir kardeş ya da abi iyi olurdu diye geçirdim içimden . Ama burda krallar gibi yaşıyorum .
- "mmm . Bu güzel kokuda ne? "
Hafifçe gülümsedi annem. Kreeeeep ! Şuan bütün negatif düşüncelerim gitti valla ne diyeyim bu kadın beni biliyor gerçekten. Kocaman bir ısırık aldım . Annem boğulacaksın der gibi bakıyordu.
- " Giyinmemişsin . ?? "
- " Okula gitmeme 2 saat var ne amaçla beni bu kadar erken uyandırdın bilemiyorum anneciğim merakta etmiyorum zaten . Biraz sonra duş alıp giyinicem. "
Öyle yaptım . Kahvaltımı yaptıktan sonra duşumu aldım ve üzerime gri renk bir tişört ve siyah bir pantalon giydim . Saçlarımı düzelttim . Hapise gitmek için hazırdım.

Çantamı alıp dışarı çıktığımda şoförüm beni bekliyordu . Günaydın bile demeden girdim arabaya . Daha ısınamamıştım yeni arabamıza . Siyah bir Volvoydu bu . Sessizce dışarıyı izledim okula giderken. İnsanlar ne kadar normaldi . Bir gün bende onlar gibi olabilecekmiydim acaba ? Yoksa bu güçler hep benimle mi kalıcaktı ? Benim gerçeklerimi kimse bilmiyordu , ailem bile.

Okula geldiğimde ders programı hatırladım "ah ilk ders kimya ! " Teşekkür edip indim arabamdan. Bir kaç kız benimle ilgili bir şeyler düşünüyordu. "Ne kadar yakışıklı . " . "Bu çocuk çok cool yaaa abii evelensek ya biz onunla " . Iyy pis düşüncelerinizi kendinize saklayın diyicektim ki bunu engelleyemediğim aklıma geldi . İnsanlar ne kadar boş düşünüyor. Sanırım onlara sadece bu açıdan benziyordum.

Dersin başlamasına yarım saat vardı. Okulun kafeteryasına gidip berk ve orkunla takılmaya karar verdim .O sırada kafeteryada olmasam bile onlar ordaydı bunu biliyordum . Yanlarına gidince ikiside aynı tepkiyi verdi .
-"Oğlum ne oldu sana bu ne hal ? Gece hiç mi uyumadın lan ? "
Çok mu belli oluyordu ya . Of boşverin ya falan deyip geçiştirdim . Orkun akşam içtiğimi falan düşünüyordu. Durmadan " o kız için üzme kendini üzme oğlum sevgilisi varsa ne olucak yani sana kız mı yok " gibi şeyler deyip durdu.
Zil çalınca 12/B ye girdim . Yani kendi sınıfıma yada hücreme mi demeliyim ? Temmuzun on üçünde doğum günüm var ve sonra okumayı bırakıcam . Babamın şirketlerinde çalışırım ne de olsa. Bunaları düşünürken bir yandanda kitabıma acayip resimler çiziyordum. Tenefüslerde hiç dışarı çıkmadım . Arkadaşlarımda beni pek takmıyordu. Bir kızlar umursuyordu onlarda pis fantezilerinde kullanmak için.

İlk defa bu kadar normal , sıradan bir okul günü geçirmiştim.Okul bittiğinde merdivenlerden inerken Kerem abiyi görmüştüm. Şoförümü yani . Sonra bi an bir şey oldu . Hislerim coşmuştu . Bir an sinirlenmiştim . Gözümün önüne sevdiğim kız Cemre'nin ağladığı geldi . Yanında o geri zekalı sevgilisi nasıl bağırıyordu ona çok kötü şeyler söylüyordu yeşil gözlüme . Okul bahçesinin ortasında kaskatı kesilmiştim öyle . Gözümün önünde vizyon kalktı. Sinirden titriyordum . Ne yaptığımı bilmiyordum . Vizyondaki yere gittim -kafeteryaya-
Gerçektende öyleydi . Sadece ikisi vardı . Ve Cemre ağlıyordu ve Murat malıda ona bağırıp çağırıyordu . Cemre beni fark etti . Yardım et Doruk diye geçirdi içinden . Elimde çok büyük bir güç hissettim . Farklı bir güçtü . Sonrada elimdeki tüm gücü Murat'ın suratına fırlattım. Çok pis bir yumruktu bu , öfke ve acı dolu. Çocuk kafenin duvarında çarptı resmen uçtu .
"Ohaaaaa nasıl yaptı " gibisinden bir ses duydum arkamdan . Ahh bunlar ne zaman geldiler. Ne ara fark ettiler . Nerdeyse bütün okul arkamdan az önce yaptığım dehşet verici şeyi izlemişti. Cemre ağlamaya başladı . Korkuyordu çok korkuyordu . Ona sarılıp sakinleştirmeliydim . Ama içinden benden için "canavar mı bu ne kadar korkunç ne yaptı sevdiğime "cümlesini duyunca orayı terk etmekten başka çaremin olmadığını anladım. Soförümün yanına gittim . Hİç bir şey yapmıyordu o da beni seyretmişti . Çok soğuk duruyordu. "Gidelim " dedi kısık bir sesle.

Anlamıştım . İnsanın en çok , sevdiğini söylediği zaman reddedilip bir başkasına tercih edildiğinde yanarmış içi. Onun için her şeyi yapıp yinede kötü bilindiğinde parçalanırmış yüreği.
Hayatımın en büyük hatasını o gün yaptım ben.
Ama en güçlü olduğum zamanda o zamandı. Hata yapmıştım ama pişman değildim . Sevdiğime sevdiğiyle mutluluklar diliyorum.