PARAPSİKOLOJİ [TAMAMLANDI]

Akraba

-Kusura bakma Furkan Abi ama bana buraya neden geldiğimi söyler misiniz ? Ayrıca soyadlarımız aynı ??

-Doruk , ben senin babanım.

Hayatımın en büyük şokunu yaşamıştım. Kulaklarım çınlamaya başlamış , etraf kararmıştı. Dizlerimin sanki üşüyormuş gibi titrediğini hissedebiliyordum. Ona bir şeyler söylemeye çalıştım ama bir anda halim kalmamıştı. Kanım çekiliyomuş gibi olmaya başladı. Ve gözlerim yavaşça kapanırken , öz babamın bana doğru koştuğunu görebildim.

⏬⏬⏬⏬⏬⏬⏬⏬⏬⏬⏬⏬⏬⏬

Biraz toparlandım . Bir yerlerde yatıyordum belliydi ama gözlerimi açmıycaktım. Görmek istemiyordum onu. Öyle bir ruh hali içindeyim ki kimse anlayamaz gibi geliyor. Bir garibim ya. Kızgınım ona. 18 yaşındayım ve onu ilk defa görüyorum. Yurt dışında !! Asla affetmem belki. Ama içimde yanıyor. Sanki onu sadece bir senedir görmüyo gibiyim. Boynuna sarılıp babam demek istiyorum. Yinede bu affedilemez. Bana bunu yapmaya hakkı yok. Bir yandan Ufuk abiyi düşünüyorum. Napıyor acaba ? Neden feda etti kendini benim için ? Neden ? Ne saçma bir hayat yaşıyorum. Normal insanlar şuanda tatilde falandır. Eğleniyordur. Gerçek aileleriyle!! Ben ise hep farklıyım. Farklı.

Yavaşça gözlerimi araladığımda garip bir şey oldu. O geliyor. Bana doğru geliyor. Yine görüyorum o güzel yüzünü. Yine görüyorum o vizyonu.
Annem.
Yine dalıyorum işte hayal dünyasına.
-Yakışıklı bir adam bulmuşsun anne
-Öyle değil mi ? Onu takip et oğlum. O sana yol göstericek.
-Neden şimdi , neden daha önce değildi ?
-Aradığın cevapların hepsini onda bulucaksın oğlum . Ona kızma nolur . Öyle olması gerekiyordu .

Tam bir şey söylicektim ki annem kayboldu bir anda. Onuda çok özlemişim. Annem.

Tekrar gözlerimi açtığımda bu sefer gerçek dünyaya uyanmıştım. Sanırım yine gözlemevindeydim. Küçük bir odada. Yanımda bir kaç adam vardı. Karşımdaki sandalyede babam oturuyordu.
Normal bir insan şimdiye kadar çoktan intihara sürüklenmişti ama ben .. Ben hala yaşıyorum.
İnsanların ölüm olarak gördüğü anları ben canlıyken yaşıyorum. Bütün o görünmez ruhlarla , ruhsuz bir şekilde yaşıyorum. Garip değil mi ?

Kalkmaya çalıştım. Ve başardımda. Oturdum sırtımı duvara yasladım.
Yapıcak hiçbir şey yoktu . Siz olsaydınız ne yapardınız ki ? İnsanlar gitmesini sadece babamın kalmasını bekledim. Zaten onlarda anlayınca hemen gittiler.

⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐

Babam kalkıp , odanın içindeki kapıdan bir yere geçti. Bu bir tür emir gibi bir şey. Beni takip et anlamında. Yanına gittim. Balkon gibi bir şeydi. Büyük bir teleskop vardı.

Teleskobun yanındaki tabureye oturdu ve konuşmaya başladı.

"Çok büyümüşsün.
Sana yaşattığım her şey için çok özür dilerim oğlum. Ama bunları telafi edicem. Ben konuştukça yine şoka giriceksin biliyorum ama böyle olması gerekiyor "

Sözünü kestim.
"Bana annemden bahset"

" Annen yıldızları çok severdi . En büyük hayali uzay bilimcisi olmaktı. Bir sürü şey keşfetti uzay ile ilgili. Zeki ve güzel bir kadındı. Saana hamileyken...."

Tıkandı. Konuşamadı. Ben ondan önce ağlamaya başlamıştım.

"Anneni çok özledim Doruk. Çok özledim. Onun herşeyine muhtacım şuan. Bak sana ne göstericem. Teleskobun yanına gel Doruk "

Yaklaştım . Ve teleskoptan gökyüzüne baktım. Vay be.!! Hiç çıplak gözle olduğu gibi görünmüyor. Dehşet bir görüntü. Çok güzel . Yaratan ne güzel yaratmış be !!

-" Şurada büyük bi yıldız var hani ortalara doğru . Üç taneler."
-"evet gördüm."
-"O annenin en sevdiği yıldız çeşidi. Hayalet yıldızlar."
-"Hayalet yıldız??"
-" O gördüğün yıldız uzayda orada değil aslında . Çoktan yok oldu ama ışığı orda. "

Yüzümde gülümseme belirdi.

"Sana kötü bir haberim var Doruk ."
Dinliyorum anlamında işaret yaptım. Ne kadar kötü olabilirdiki . Yaşadığım onca şeyden sonra ...?

"Ufuk Dayın için öldürülen başkanın halkı idam istiyor. Sen küçükken seni o kurtardı. Şimdide onun sana ihtiyacı var."

Ah ! Al işte bir şok daha !
"Dayım ???"
"Ufuk abi benim annemin abisi mi???"

-"Sana söylemedi mi ?"
-"Hayır!!!!"
-"Neyse bak öğrendin işte. Ona yardım etmen lazım."

Şuna bak ya !! Bir gün içinde yaşadığım şoka bak. Beynim uyuşuk resmen !! Kendimi kötü hissediyorum. Bu kadar şeyi Ufuk abi biliyordu da neden söylemedi bana ? Ya babam . Öz babam. Benim yetenklerimi biliyor mu acaba ??
Aslında şu an annemin kardeşini kurtarmam gerekiyor. Bunları dişinmek yerine onu düşünsem daha iyi olucak.

-"Bir fikrin var mı oğlum?"
-" Tabiki....
....
Sen hiç hapisaneden adam kaçırdın mı baba?"

Φ Umut , en büyük savunma sanatıdır. Sözlerdende fazla. Ve hayat , en zor savaştır. Sana , seni öldürebilemek için zor günler bombası atacaklar. Ve inan bana kılıcında umudun olacak , kalkanında. Φ
Züleyha Sönmez.