PARAPSİKOLOJİ [TAMAMLANDI]

Alışmak

Sıra geldi odamı keşfetmeye.
Oldukça büyüktü odam . İlk girdiğinizde hemen solda tamamen müziğe ayrılmış bir köşe vardı. Orada küçük bir piyano yanında mikrafon vb. şeyler görebilirdiniz. O köşeyi biraz geçtikten sonra askılık gibi bir şey vardı . Askıda ise bir aürü akustik ve elektronik gitar vardı yanında hemen bir anfi duruyordu. Benim müziğe olan ilgimi biliyor olmalılar diye geçirdim içimden. Kendi başıma piyano ve gitar çalmayı öğrenmiştim . Doğuştan böyle bir yeteneğim vardı aslında diğer yeteneklerimin yanında bunlar bir hiç .
Şarkı falanda söylerim . Sesim yeteri kadar güzeldir. Neyse bu köşeyi geçtiğinizde kapının tam karşısında pencerelerin önünde yatağım vardı . Yatağım iki kişilikti ve grimsi bir takımla kaplıydı. Bir sürü kocaman yastığı vardı . Odamın genelinde gri - siyah tonları bulunuyordu. Aklınıza ne kadar iç karartıcı gelsede içinde bulunan eşyaların rengi oldukça güzel yapmıştı ortamı. Hadi burayı da geçtik. Sağ tarafta bilgisayar masam vardı ve tam donanımlıydı . Kulaklık mikrafon vb. Hepsi son kaliteydi. Yatağımla masam arasında bir kitaplık vardı . Kitaplarla tıklım tıklım doluydu. Ufuk abinin dediğine göre doğum tarihime göre saydığımızda bulduğumuz kitabı çektiğimizde bir yer açılacakmış. Öyle de yaptım. "11 ocak " ... On birinci rafta ilk kitap . Kitabı çektiğimde sanki oraya bağlıymış gibiydi . Ve kitaplık sola doğru kaymaya başladı . İçerisi cennetti resmen. Tamamen kıyafetlerle doluydu . Ömrümün sonuna kadar yetecek giysi vardı orda . Herşey...
Şok içinde odadan çıktım. Odamda bir kapı vardı . Ve bu normal bir kapı değildi . Demirden yapılmıştı ve üzeri zincirlerle kaplıydı ve zincirlerde bir parmak izi kilidine bağlıydı. Oraya sonra bakıcaktım . Odamın kapısı ve bu demir kapı arasındaki yer ise tamamen resim için dizayn rdilmişti . Söylemeyi unutmuşum. Benim resmede yeteneğim var. Resmin birok dalını yapıyorum hiç eğitim almadım fakat oldukça iyi yaptığıma inanıyorum . Ayrıca kitap ve şiir de yazıyorum . Odam tamamen bunlar düşünülerek tasarlanmıştı. Yatağımın karşısındaki duvarda televizyon asılıydı . Altındaki masada ise playstation falan vardı. Masanın altındaki dolabı açtığınızda ise binlerce film ve oyun buluyordunuz . Toparlayamamıştım. Başım dönmeye başladı. Neydi bu ? Nasıl bu kadar sürede bunlara sahip oldum ben ?
Alışmam gerekiyordu . Kendimi toparlayıp demir kapıya yaklaştım. Parmak izi kilitine parmağımı dokundurdum . Kapı açıldı. Hayır anlayamıyorum daha önce buraya gelmiş miydim ben ? Berden biliyordu benim parmak izimi nasıl tanımıştı ?
Kapı açıldığında ise her erkeğin karşılaşmak isteyeceği bir görüntüyle karşılaşmıştım. Oda tamamen gri renkle kaplıydı. Duvarlar tamamen silahlarla kaplıydı. A4 , m16 ... Bir sürü . . İleride ise atış çalışabileceğim yerler bulunuyordu. Hedefler ...
Kapıyı kapatıp çıktım .

Günler böyle geçiyordu yavaş yavaş alışmıştım Ailemi arada bir ziyarete gidiyordum. Bir çok dosya geliyodu benim sayemde katilin kim olduğunu , cinayet silahını , olay yerini , her şeyi öğrenebiliyorlardı. Bende deliler gibi para kazanıyordum. O paranın bir kısmını bağışlıyordum . Okulu aksatsamda arada bir gitmeye çalışıyordum . Özel ders verildiğinden okula ihtiyacım olmuyordu. Birimdeki herkes beni yıllardır tanıyor gibiydiler. Hepsi ailem olmuştu.
Genellikle düşünce okuma özelliğimi kullanmıyordum . Çok can yakıcı !

Bir gün birimden eve dönüyordum . Canım yürümek istemişti . Karanlıktı ve birazcık soğuktu. Aniden ensemde havadanda soğuk bir nefes hissettim. Daha arkamı dönemeden vücuduma bir bıçak saplandı. Ağrı falan girmedi yani baya bıçak saplandı. Elimi acıyan yere koydum kan içindeydi. Arkamdaki bıçağı çekince yere düştüm ve karşımda çokta tanıdık olmayan bir yüzle karşılaştım ya da karanlıkta tanıdık gelmemişti bilmiyorum . Bana baktı ve "Bu senin için bir ödül . Orada seni kullanıyorlar eskidende kullanmışlardı . Tanımadın mı onlara aptal ? Diğer dünyada bana bunu yaptığım için teşekkür ediceksin Doruk ! Bu kadar yeteneğin varkeb nasıl bu kadar şeyi görmedin anlamıyorum ! Görüşürüz Doruk "dedi . Kadının sesi oldukça inceydi. Etraf kararmaya başlamıştı hareket edemiyordum.
Aniden sıçrayarak gözlerimi açtım . "Ah sırtım !!" çok ağrıyordu. Bune biçim rüyaydı böyle ? Gerçeğe dönmütüm. Herkes başımdaydı ve korkmuş gözlerle bana bakıyorlardı . "Ne oldu ?"dedim kısık bir sesle.
Aradan sesler geliyordu.
"Çok şükür kendine geldi"
"sen ölülerden kormazdın Doruk neden böyle oldu acaba ?"
"Öldürülen kız onun arkadaşı mıymış ?"
"Üzüntüden ne hale geldi çocuk "

Yavaş yavaş aklım yerine gelmeye başlamıştı. Sanırım kısa bir süre önce çok sevdiğim bir insanı kaybetmekten oluşan bir uykuydu. Gözlerimden yaşlar süzülürken , o uykunun ölümcül olmasını istemiştim . Bilmem belki de yapabilirdim ne dersiniz ?