starry eyes, hyunho

9| kırk üç gün önce

size bir günde bölüm yazdım, karşılık olarak bol bol yorum istiyorum😔

keyifli okumalar.

🩹

"Tanrım, gerçekten çocuk gibisin Minho!"

"Çocuk olan sensin Hyunjin, kaybedince ağlayıp duruyorsun."

Ağzının içinden bir şeyler geveleyerek elindeki konsolla sinirli sinir oyununu oynamaya devam etti. Yaklaşık iki saattir pes oynuyorduk ve tüm maçlarda yeniliyordu. Bu son maçımızdı ve  üçe bir öndeydim. Maçın bitmesine çok az kalmışken Hyunjin söylenmeye başlıyor ve gol atamayayım diye dikkatimi dağıtıyordu.

Kucağımda oturduğu için bazen bilerek önüme geçiyor ve ekranı görmememi sağlıyordu. Kısaca gerçekten çocukluk yapıyordu fakat ona kızamıyor ve gerçekten çocuk olmasına yoruyordum. Üç gündür onunla kalıyordum ve ikimizde bunu sorgulamıyorduk. Ona zorla yemek yediriyor, akşamları birkaç saatliğine sokalarda geziyor ve gece eve gelince de kendimizi yatakta buluyorduk. Birbirimize olan açlığımızı gidermeye çalışıyorduk.

Bugün ise kafeye gitmem gerektiği için erken kalkmıştık ama pes oynamaya dalınca bırakamamıştık.

Niyahet maç süresi bittiğinde tatlı bir sinirle konsolu koltuğa atmış ve tekrardan söylenmeye başlamıştı.

"Beni kucağına alıp ensemi boynumu öpüp duruyorsun sonra dikkatim dağılıyor oynayamıyorum." Kucağımdan kalkmak için hareketlendiğinde elimdeki konsolu koltuğa bıraktım ve kolumu beline doladım. Böylece kalkmasını engellemiş oldum. Beline dolanan kollarımı tutup kendinden ayırmaya çalıştı. "Bırak, kalkacağım ve sürekli kaybetmeme ağlayacağım."

"Olmaz, daha kazandığım için ödülümü vermedin?"

Başını bana çevirdi ve burun kırıştırarak bana bakmaya başladı. "Utanmadan ödül mü istiyorsun bir de?" Başımla onayladım ve dudağından hızlıca bir öpücük aldım. Göz devirdi ve kendi tutamadan güldü. O gülünce istemsizce bende güldüm. Anında yumuşayıp kollarını omzuma doladı.

"Gitmiyor muyuz?" diye sordu.

Boynuna yaklaşıp birkaç öpücük bıraktım beyaz tenine. "Hiç gidesim yok." diye cevap verdim. Elleri ensemden saçlarıma doğru kaydı ve saçlarımla oynamaya başladı.

"Deden seni merak etmemiş midir?"

"Dedem beni merak etmez." dedim.

"Kendini herkesten soyutlaman beni üzüyor."

Gözlerim tekrardan gözlerine çıktı. "Sadece seninle olsam olmaz mı?" Dudağını sarkıttı ve başını iki yana salladı. "Olmaz, hayattan kopmak sana hiçbir şey kazandırmaz. Belki de dedene biraz daha yakın olsaydın onu sevebilirdin, eminim o seni zaten seviyordur."

"Sevsem ne işe yarardı ki?" dedim omuz silkerek.

"Sevgi insanları iyileştirir Minho." dedi.

"Sevgi insanları tutsak eder Hyunjin." dedim.

Göz devirdi ve kucağımdan kalkmak için hareketlendi. Bu sefer engellemedim ve kalkmasına izin verdim. "Sevgiye olan bakış açın inanılmaz gerçekten." Odanın köşesinde katlı olan kıyafetlerimi üzerime attı.