SharpSilver programı ile hayatı kararan bir üstün. Bir süre sonra kurtulur ama bu sefer topluma zararlı diye gördükleri için Shıeld onu hapseder ve dışarı çıkmasına izin vermez. Bir süre sonra Avengers için yeni ajanlar gerekir ve onların arasın 16...
"Son zamanlarda kilo vermeye başlamışsın Sadie" elinde ilk yardım çantası ile kız söylenen adama gülüp "Yemek yemek istemiyorum artık. Yedikçe midem bulanıyor" adam onun bu halinin sebebini biliyordu. İlaçlar onu bu hale getiriyordu.
"Bugün seninle anma törenine gideceğiz ama sakın yanımdan ayrılma. Sonra belki seni istediğin yere götürürüm. Ne dersin?" Kız mutluluk ona döndü ve "Islak hamburger yemek istiyorum" adam onun sevecen hallerini çok seviyordu.
Elini kızın kömür kahvesi saçlarına götürdü. Güzelce okşadıktan sonra kokusunu içine çekmek istedi ama sadece boya kokusu gelmişti.
Çenesinden tutup kafasını kendisine kaldırdı ve kaşındaki yaraya bakmıştı. "Her eğitiminde bu yaraları almaman lazım. Her yerini öpemem yoksa" Kız "belki de öpmen için yaralanıyorumdur" adam bu cevaba karşı güldü ve pamuğu yaraya bastırmıştı. Kızın yüzünde mimik dahi oynamazken gözleri sadece televizyona bakıyordu.
Yine o kızın ismini duyuyordu. Çok tanıdık geliyordu ismi ama nereden tanıdığı aklına gelmiyordu.
"Beatrix çok güzel bir isim. Çok tanıdık geliyor" dediğinde adam ona baktı. Boşluğa düşmüş gibi oldu. "Yaşasaymış 20 yaşında olacakmış. Yani benimle yaşıt. Ailesi kim bilir nasıldır?" adam daha fazla dinlemeye dayanamadı ve televizyonu kapattı.
Kıza dönerek "İlaçlarını aldın mı?" diye sordu. Kız kafasını sallarken mutfak tezgahından inmişti. "Ben odama gidiyorum. Hazırlanmam lazım" dedikten sonra hızlı adımlarla odasına gelirken makyaj masasına oturmuştu.
Gözüne rimelini ve siyah kalemini sürdükten sonra asla yanından ayırmadığı kırmızı rujunu dudağına sürmüştü. Masadan kalkıp kıyafet dolabını açmıştı.
Üstüme kırmızı kadife bir crop, düz mini siyah etek, siyah bol deri ceket, kırmızı postal, siyah sırt çantası ve kırmızı yakutlar ile süslenmiş takılarını taktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kız hazırlanınca mutlulukla aşağı indi. Üç ay sonra ilk kez dışarı çıkıyordu. Kocası onu fazla onu dışarı çıkartmıyordu çünkü yine kaza yapıp tekrar hafızasının gitmesinden korkuyordu. Kız geçmişe dair her şeyini unutmuştu ve şu son bir yıldır sadece kocası ile vakit geçiriyordu.
"Hayatım ben hazırım" dediğinde adam mutfaktan çıkarak karısını süzdü. Gülümseyip "Hadi çıkalım" demişti. Birlikte kapıya yönlenerek evden çıkarlarken kız kırmızı dairenin içindeki kuru kafalı ve ahtapot kolları olan logolu bir çanta görmüştü.
"Bu ne?" diye kocasına soru yönelttiğinde kocası "İş yerinden. Yarın tekrar götüreceğim" dediğinde daha fazla sorgulamadan evden çıkmışlardı.
Maddi durumları yüksek olduğu için iki katlı bir villada oturuyorlardı. Şehirden uzak ve nadir ev görülen bir yerdi. Burada ikisi de çok rahattı. Rahatsız edenler yok, huzurlu, yeşillik bol bir yerdi.
Kapının önündeki arabaya bindikleri gibi süratle şehire doğru sürmeye başlamışlardı.
...
Uzun zaman sonra merhaba! Normalde geçen hafta bölüm yazıp atacaktım ama maalesef cenazemiz vardı. Bu hafta yeni bölüm ile karşınızdayım. Umarım seversiniz!
