SEVDA DİKENİ

|14|

Umarım fazla beklettiğim için kızmadınız (:

İyi okumalar .

••••••

AYKIZ

Savrulan kılıçlar arasın da kalan ruhum gibi savaş meydanın da bileğimin gücüyle son kez darbe daha indirdim.

Birbirine çarpan demir sesleri karşımda ölümüne gözü kararan adama karşı ne halim ne de gücüm vardı.

Pes etmiyordu.

Her darbesi sanki sonkezmiş gibi attığın da ayağımı kaldırarak boşluğuna tekme attığım vakit diğer elimde ki hançeri karnına sapladım.

Etin yırtılma sesini işiten kulaklarım ellerime bulaşan kanın sıcaklığı karşısında kendimi geriye çekmeden öylece ona baktım.

Harelerin de yatan yorgunluk sanki bedenine değil ruhuna ait idi. Dilinden savrulan acı nidânın son bir feryat ister gibiydi.

Prens ellerimin arasında can cekişiyordu.

"Türk kızı" gözlerimin içine baka baka fısıltı sesini bana duyurmak istesede hançerin kabzasından tuttuğum gibi kendime çektiğim an güç bulamayan bedeni karşımda diz çökmüştü.

Az önce dilinden dökülen kelimelerin yerini kanın al rengi almıştı.

"Sana ölümün benim elimden olacak dedim prens"

Sol ayağımla omzunu iterek boylu boyunca yere düşmesine sebep olduğum vakit hırsını alamayan öfkeme gem vurmak çok zordu.

Onlar yüzünden iki yandan kuşatılmıştık. Moğol gibi onlar da bir bit gibi bize yapışmıştı.
Ettikleri zulümün sonu gelmez gibi durmadan kılıçla baskın yaptıkları köyler, pazarlar yüzünden , çocuklar özgürce ovalar da koşamaz olmuştu.

Hepsinin tek bir nedeni ise türklerin bitmesiydi.

"Merak etme kellen babana hediyemiz olarak gidecek ! Bizden oluk oluk kan aktı. Sizden onun iki misli akacak!"

Kılıcımı havaya kaldırdığım an başını bana doğru kaldırmasıyla yüzünde beklenmedik tebessümle elim havada öylece kala kalmıştı.