BAŞ AŞAĞI

-14-

Balkon kapısını açtım. İkimiz de meraklı gözlerle ona bakıyorduk. İlk konuşan Lexi oldu.

" Neden geldin ve neden kapıyı kullanmıyorsun? Biz insanlar kapıdan giriyoruz." dedi alaycı bir tavırla.

" Çok komik." dedi Cedric.

" Evet Cedric seni dinliyoruz. Evdekiler geldiğini görebilir. Biraz hızlı ol." dedim.

" Seninle yalnız konuşmak istiyorum." dedi.

Lexi bir şey söylemeye bile gerek duymadan odadan çıkmıştı. Biraz bozulmuşa benziyordu.

Cedric kapıya doğru yöneldi. Lexi'yi mi çağıracaktı? Hayır kapıyı kilitlemişti.

" Kapıyı neden kilitledin? " diye sordum.

" Neden olabilir Vanessa? Biri girmesin diye kilitledim."

" Her neyse, neden geldin? "

" Konuşmamız lazım. Öncelikle o adam seni bir daha asla rahatsız edemeyecek. Bundan emin olabilirsin. Artık güvendesin."

Yüz ifadesi bir anda değişmişti. Sinirli duruyordu. Umarım aklımdan geçeni yapmamıştı.

" A- adamı öldürdünüz mü? " söylerken sesim titremişti. Böyle bir şey yapmış olamazlardı!

" Hayır."

" Doğruyu söylediğine inanmak istiyorum. Yalan söylemeyeceğine söz verir misin? "

" Söz Vanessa. Bizim yüzümüzden canını kaybedebilirdin. Öyle bir şey olsaydı kendimi asla affetmezdim."

Diyecek bir şey bulamamıştım. Cedric yatakta uzanıyordu. Ben koltukta oturuyordum. Yüzüme değil de tavana bakıyordu. Belki o da teyzem gibi suçluluk duyuyordu. Bir süre ikimiz de konuşmadık.

" Cedric."

" Efendim."

" O adam bana teyzem ve eniştemin birini öldürdüğünü hatta sevdiği kişiyi öldürdüğünü söyledi, bu doğru mu? Gerçek neyse öğrenmek istiyorum. Lütfen yalan söyleme."

Cedric yataktan kalktı. Sandalyeyi alıp tam önüme koydu. Çok yakındık. Nefesini yüzümde hissedebiliyordum. Gözleri dolmuştu. Ona sarılmak istedim ama cesaret edemedim.

" Doğru ama onların bir suçu yoktu. Olaylar çok karışık Vanessa."

" Anlat o zaman."

" Biz normal insanlar gibi değiliz-"

" Va-vampir misiniz!? " Kendimi tutamamıştım.

" Kusura bakma sözünü kesmek istememiştim."

Yüzü donmuş gibiydi. Sanırım tahmin etmemi beklemiyordu. Ben ise hâlâ inanamıyordum. Resmen vampirler gerçek hayatta da vardı.

" Bunu nereden öğrendin? "

" Tahmin ettim. Şimdi sen gerçekten vampir misin!? "

Onun ağzından da duymak istiyordum. O zaman tam anlamıyla inanacaktım.

" Evet."

Şuana kadar böyle bir şey olamaz gerçeğine sığınıyordum. Şimdi karşımda durmuş bana vampirim diyordu. Nasıl bir tepki vereceğimi bile bilmiyordum. Susmayı tercih ettim. O da susuyordu.

" Teyzem de vampir mi? "

" Evet."

" Peki kasabadaki herkes vampir mi? "