BAŞ AŞAĞI

-6-

" Be-belki bir arabadır. Olamaz mı?" dedi Lexi.

Çarpan neyse Lexi'nin olduğu tarafa çarpmıştı. Hepimizden daha çok etkilenmişti.

" Araba olsa görürdük. Yol boştu, çarpan başka bir şey olmalı." dedim.

Hepsi dediğimi onaylamıştı. Daha kasabaya gireli on dakika olmamıştı ama başımızı derde sokmayı başarmıştık.

" Şimdi ne yapacağız baba?" diye sordum.

" Bilmiyorum Vanessa." dedi babam. Her zaman çözüm bulan babam, bu sefer bulamamıştı.

Belirsizlik en nefret ettiğim şeylerden biriydi. Polis mi çağırmalıydık? Yoksa bir şey olmamış gibi yola devam mı etmeliydik? Bunun cevabını hiç birimiz bilmiyorduk.

" Araba buraya doğru geliyor Richard." dedi annem.

Biri tam arkamızda durmuştu. Sanırım bize yardım edecekti.

" Bu ne güzel sürpriz! Richard, Rose sizi görmeyeli yıllar oldu. Gözlerime inanamıyorum Vanessa bu sen misin? Çok büyümüşsün."

" Jack amca seni ne kadar çok özlemişim." dedi annem.

Tâbi ya şimdi hatırlamıştım. Eski komşularımızdan biriydi. Yıllar onu hiç yaşlandırmamıştı. Hâlâ eskisi gibi hatta daha da genç duruyordu.

Hepimiz sırayla sarılmıştık. Onun hakkında hatırladığım tek şey küçükken Lily ve beni parka götürmesiydi.

" Hiç değişmemişsin Jack amca. Yıllar seni unutmuş gibi." dedi babam.

" Buranın havası insanı dinç tutar bilirsiniz. Bu genç kız da kim?" diye sordu.

" Arkadaşım." dedim.

Lexi'nin rahatsız olabileceğini düşündüğüm için babamın konuşmasına izin vermeden konuşmuştum. Başkalarının evlatlık olduğunu bilmesine gerek yoktu. Bu ani karşılaşma bize kazayı unutturmuştu ama ortada bir gerçek vardı. Bize çarpan şey nasıl bu kadar hızlı ortadan kaybolmuştu?

" Biz bir kaza atlattık Jack amca." dedim.

" Ne kazası?" diye sordu.

Arabanın önünden çekilip ona göçüğü gösterdik. Bir kaç dakika boyunca sustu. Gözlerini dikmiş arabaya bakıyordu. Artık bu sessizlik canımı sıkmaya başlamıştı.

" Bu da ne oluyor Jack amca? Çarpan şey neyse göremedik bile? Ölebilirdik!"

Sesim fazla agresif çıkmıştı. Ortama iyice kasvetli bir hava katmıştım ama isteyerek yaptığım bir şey değildi. Annemin imalı bakışından sonra kendimi düzeltmiştim.

" Ah bu geyikler. Yola artık bir tabela asmak şart oldu. Bu kaçıncı kaza." Benim aksime çok sakin bir ses tonuyla konuşmuştu.

Geyik olabileceğini hiç düşünmemiştik. Haklı olabilirdi.

" Biz geyik falan görmedik." dedi Lexi.

" Siz ileri doğru savrulurken ormana kaçmış olmalı. Endişe edecek bir şey yok."

" Büyük bir sorumsuzluk. Tabela kesinlikle şart. Canımızdan olabilirdik." dedi babam.

" Haklısın Richard. Bunu en kısa zamanda halledeceğim. Kötü bir başlangıç oldu ama şimdilik bunları geride bırakın da sizi evinize götüreyim. Yollar çok değişti. Tek başınıza bulamayabilirsiniz." dedi Jack amca.