ဖုန္းထဲ noti ဝင္တာေၾကာင့္ဖြင့္ကာၾကည့္မိရင္း လက္က gallery ကိုမွားႏွိပ္မိသည္။ 'Hyung' ဆိုၿပီးသီးသန့္လုပ္ထားတဲ့ Album က Jisung ဘက္ကတစ္ဖက္သက္ခိုးရိုက္ထားတဲ့ပုံေတြခ်ည္း။ ဖ်က္ျပစ္ဖို႔ေတြးထားေပမဲ့ လက္မ်ားကသစၥာေဖာက္စြာ 'ဖ်က္ရန္' ဆိုတဲ့ keyword ဆီသို႔မေရာက္နိုင္ေအာင္ပင္ေလးပင္ေနခဲ့သည္။
လမ္းမခြဲခင္နဲ႕လမ္းခြဲၿပီးေနာက္ပိုင္းထူးထူးျခားျခားေျပာင္းလဲသြားတာမ်ိဳးေတာ့မရွိ။ ခ်စ္သူရည္းစားဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳးသက္ေရာက္တဲ့ အေနအထားနဲ႕အမွတ္တရေတြက တမ္းတမ္းတတေတြးၾကည့္ရင္ေတာင္ ျမဴမႈန္စာေလာက္ေရးေရးသာရွိခဲ့တာမို႔ လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ျဖစ္စရာေတာ့မရွိ။ ရင္ဘတ္ထဲကဒဏ္ရာခပ္စိပ္စိပ္ေတြကေတာ့ သူထားသြားထဲကပင္ ခုထိတဆစ္ဆစ္ႏွင့္အနာရွိန္မေသနိုင္ေသး။ သူထားသြားတာ.... ဟင့္အင္း Jisung ကိုယ္တိုင္ထြက္ေျပးလာခဲ့တာ။ သူ႕မာယာေတြၾကားမွာ႐ုန္းေလနစ္ေလျဖစ္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ အသိစိတ္မ်ားမ်ားကပ္ၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားၾကည့္ခဲ့တာအခါခါ။ ေအာင္ျမင္စြာထြက္ေျပးနိုင္ခဲ့ေတာ့လဲ ႏွလုံးသားကမနာခံစြာ အဲ့ဒီလူနားကပ္က်န္ေနခဲ့ေသးရဲ႕။ အျမင္ကတ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ Jisung အပိုင္ကိုယ္ခႏၶာျဖစ္ပါလွ်က္ Jisung ရဲ႕ခိုင္းေစခ်က္ေတြကိုမလိုက္နာၾကတာ။
"ထမင္းကိုစားမွာျဖင့္လည္းစား အလကားေနထိုးဆြမေနနဲ႕"
ၾကက္ဥလိပ္ပန္းကန္ကို Jisung ေရွ႕ခ်ေပးလာရင္း Seungmin ကေဘးမွာဝင္ထိုင္သည္။ ဖုန္း screen ကိုအျမန္ပိတ္ခ်လိဳက္ရင္း စားပြဲေပၚေမွာက္ထားလိုက္ေတာ့ ဆြန္းမင္ရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံတိုးတိုးေၾကာင့္ Jisung မွာမလုံမလဲ။
"သတိရေနျပန္ၿပီလား"
"Seungmin!"
"ငါနားလည္ပါတယ္ မင္းခ်က္ခ်င္းေတာ့ဘယ္ေမ့နိုင္ပါ့မလဲ.....ဒါေပမဲ့ Jisung အရင္တုန္းကသြက္သြက္လက္လက္နဲ႕ happy virus ေလးကိုငါျမန္ျမန္ျပန္ျမင္ခ်င္တယ္။ မင္းကိုယ္မင္းေပ်ာက္ဆုံးေနတာ ၂ႏွစ္ၾကာၿပီေနာ္"
"ငါနားလည္ပါတယ္ ငါ ငါႀကိဳးစားေနပါတယ္"
ေမ့ျပစ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္ဆိုတဲ့သူက gallery ထဲကပုံေတြကိုေတာင္မဖ်က္ျပစ္ေနနိုင္တာ။ သူ႕ႏွလုံးသားထဲအျမစ္တြယ္ေနတာကိုဘယ္လိုနည္းနဲ႕မ်ားဆြဲႏႈတ္မွာလဲ။
YOU ARE READING
Return !Minsung!
Fanfiction"ကျွန်တော့်ဘက်ကစခဲ့တာမို့လို့ ကျွန်တော်ပဲပြန်အဆုံးသတ်ပေးမယ်" "မင်းကိုနောင်တမရဖို့ပြောခဲ့ပေမယ့် ငါကပဲမင်းရှေ့မှာအပြိုပြိုအလဲလဲ"
