ဆူညံစြာျမည္လာေသာဘဲလ္တီးသံဟာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြအတြက္စိတ္အႏွောက္အယွက္နည္းနည္းေလးမွမေပး။ နားဝင္ခ်ိဳတဲ့ေတးသံသာတစ္ခုကိုၾကားလိုက္ရသလို ၿပဳံး႐ႊင္သြားရျခင္းက ေန႕ခင္း ၁၂မွာတီးတဲ့ဘဲလ္သံျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ စာသင္ေနတဲ့ဆရာမကလဲနားလည္စြာ သင္လက္စမၿပီးပ်က္ေသးေသာ္လည္း ေနာက္ရက္မွဆက္သင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာကာ အတန္းထဲမွထြက္ခြာသြားသည္။
"ဗိုက္ဆာေနတာေသေတာ့မလိုပဲ"
"ဘာသြားစားၾကမလဲ"
"ေဘာလုံးအရင္သြားကန္ၾကရေအာင္ကြာ"
ကြၽတ္စီကြၽတ္စီျဖင့္ဆူညံေနတဲ့အတန္းထဲ Jisung တို႔အဖြဲ႕လဲအပါအဝင္။
"ထမင္းသြားစားၾကမယ္ေလကြာ ဗိုက္ဆာေနၿပီ"
Hyunjin က စာဆက္ေရးေနဆဲ Seungmin ကိုရည္႐ြယ္ကာေျပာသည္။ မ်က္ႏွာကလဲရႈံ႕မဲ့စြာျဖင့္ သူဗိုက္ဆာေနသည္ကို Seungmin ကစာေရးမပ်က္သျဖင့္မေက်နပ္ေနဟန္။
"Jisungie သြားၾကရေအာင္ကြာ"
Seungmin ဟာအဖက္မလုပ္ေလေတာ့ ခုံမွထကာ Jisung လက္ကိုဆြဲၿပီးသြားရန္ျပင္ေနသည္မို႔..
"Seungmin သြားၾကမယ္ကြာ အခ်ိန္ကုန္သြားရင္အကုန္လုံးငတ္ေနမယ္ဟ"
"ဟုတ္တယ္ Canteen မွာလဲလူျပည့္သြားအုံးမယ္"
Felix ကပါ ဝင္၍ေထာက္ေလေတာ့မွ
"ေအးပါကြာ"
Seungmin ေရးလက္စစာအုပ္ကိုပိတ္ကာ ပစၥည္းေတြသိမ္းေနသည္။ ထို႔ေနာက္ေလးေယာက္သား အတန္းထဲမွထြက္လာခဲ့လိုက္ၾကသည္။
Canteen ဘက္ထြက္ခဲ့ၾကေလေတာ့ Jisung တို႔ထိုင္ေနၾကဝိုင္းေလးမွာလူမရွိေသး။ ဝင္၍ထိုင္လိုက္ကာ Menu ကဒ္ကိုဆြဲလိုက္ေပမဲ့ သစၥာမရွိသည့္မ်က္ဝန္းေတြက Jisung ရဲ႕မ်က္ေစာင္းထိုးမွစားပြဲဝိုင္းကိုလွမ္းကာၾကည့္မိသည္။
ထုံးစံပါပဲ ထိုလူ။ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္တိုင္းေန႕စဥ္ရက္ဆက္ေရာက္လာခဲ့ပါေသာ္လည္း မူပိုင္ညို႔မ်က္ဝန္းေတြက Jisung ဆီတစ္ခ်က္မွေဝ့ဝဲမလာခဲ့တဲ့သူ။ လမ္းခြဲၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းမွာေတြ႕ဆုံရျခင္းက ရက္သတပတ္ ၄ပတ္ခန့္ၾကာျမင့္ၿပီမို႔ ေက်ာင္းရဲ႕ Queen နဲ႕တြဲေနျခင္းမွာလည္း ၁လခန့္မွရွိေလေရာေပါ့။ ဘယ္မိန္းကေလးနဲ႕မဆိုၾကာရွည္စြာမတြဲတဲ့သူက Queen ျဖစ္သူ Minjeong နဲ႕ေတာ့ ၿမဲၿမံေနတာမို႔ အံၾသတာထက္ပိုကာ နာက်င္ရသည္။ ဝဠ္လည္ေစဖို႔ေတာ့မဆုေတာင္းေပမဲ့ ထိုလူကတစ္ကယ္ခ်စ္တဲ့သူနဲ႕ေတြ႕ဆုံရေတာ့လဲ Jisung ခံစားခဲ့ရျခင္းရဲ႕ ဝဠ္ေတြက ထိုလူ႕ဆီသက္ေရာက္မႈနဲနဲေလးမွမရွိ။
YOU ARE READING
Return !Minsung!
Fanfiction"ကျွန်တော့်ဘက်ကစခဲ့တာမို့လို့ ကျွန်တော်ပဲပြန်အဆုံးသတ်ပေးမယ်" "မင်းကိုနောင်တမရဖို့ပြောခဲ့ပေမယ့် ငါကပဲမင်းရှေ့မှာအပြိုပြိုအလဲလဲ"
