႐ုပ္ရွင္ၾကည့္ေနရင္း ဗိုက္ဆာလာတာေၾကာင့္ ေရခဲေသတၱာထဲက မုန့္ထုပ္မ်ားယူရန္လာခဲ့ေပမဲ့ ထမင္းစားပြဲေပၚ အရက္ပုလင္းေထာင္ေနတဲ့ Hyung ကိုေတြ႕ရခ်ိန္မွာေတာ့ Changbin ေခါင္းကုတ္ရေတာ့သည္။
"Hyung ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
Hyung ရဲ႕ေဘးခုံမွာဝင္ထိုင္ရင္း စကားစလိုက္ေတာ့..
"အရက္ခြက္ကိုလက္နဲ႕ထိဖို႔ေတာင္မႀကိဳးစားနဲ႕ Changbin"
ေလးလံေနေသာ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေရွ႕ကပုလင္းကို သူ႕ဘက္ကိုဆြဲယူရင္း Changbin ကို အရက္မေသာက္ေစရန္အလို႔ဌာ ဆူပူသည္။
"မထိပါဘူး Hyung ကလဲ။ Hyung စိတ္ညစ္ေနတယ္ထင္လို႔ စကားလာေျပာေပးတာကို..."
Changbin ရဲ႕စကားကိုအဖတ္မလုပ္၊ အရက္ခြက္ကိုသာဆက္တိုက္ေမာ့ေနတဲ့ Hyung။
"Jisung ေၾကာင့္လား"
ပါသြားခဲ့တဲ့ အမည္နာမတစ္ခုရဲ႕ေနာက္ ရပ္တန့္သြားတဲ့လက္အစုံ။ မိမိဆီေဝ့ဝဲကာၾကည့္လာတဲ့ နာက်င္မႈစြက္တဲ့ အၾကည့္ေတြက Changbin ရဲ႕စကားကိုအျပည့္အဝေထာက္ခံေနဟန္။
"ဟင္ Hyung။ ဟုတ္လား"
မ်က္ခုံးပင့္ၾကည့္ကာ အေမးဆတ္လိုက္ေတာ့...
"မင္းမရွည္နဲ႕"
ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ျပန္ေျဖသံနဲ႕ လားလားမွမအပ္စပ္တဲ့ မွိုင္းရိပ္သင့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြ။ အၿမဲတမ္း တည္ၿငိမ္ေနတတ္တဲ့ မ်က္ဝန္းေတြက အစရွာမရသလို ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္။
'မရွည္နဲ႕' ဆိုေပမဲ့ စိတ္သာမရွည္တတ္တာ စကားေၾကာကေတာ့ရွည္တတ္တဲ့ Changbin အက်င့္ေၾကာင့္..
"ဘာလို႔လမ္းခြဲလိုက္တာလဲ Hyung။ မေန႕ကေဒါသထြက္လို႔ Hyung ကိုေျပာဆိုမိေပမဲ့ အဲ့ကေလးအေပၚထားတဲ့ Hyung ရဲ႕စိတ္ကိုကြၽန္ေတာ္အသိဆုံးမို႔"
Jisung တို႔နဲ႕စမိတ္ဆက္တဲ့ေန႕က Changbin ကိုဖုန္းဆက္လာၿပီး သူပါအတူတူဝင္ထိုင္ခ်င္ေၾကာင္းေျပာလာေတာ့ အံ့အားသင့္ခဲ့ရေပမဲ့၊ အတူထိုင္ေနတဲ့တစ္ခ်ိန္လုံး Hyung ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက ထိုကေလးဆီမွာပဲဆိုက္ၿမိဳက္ေနတာကိုေတြ႕ခဲ့ရေတာ့ Hyung ရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ကိုနားလည္သြားရသည္။
YOU ARE READING
Return !Minsung!
Fanfiction"ကျွန်တော့်ဘက်ကစခဲ့တာမို့လို့ ကျွန်တော်ပဲပြန်အဆုံးသတ်ပေးမယ်" "မင်းကိုနောင်တမရဖို့ပြောခဲ့ပေမယ့် ငါကပဲမင်းရှေ့မှာအပြိုပြိုအလဲလဲ"
