Part - 34
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
မနက်ခင်းပိုင်းလေးအတူရှိပြီးကတည်းက သူ အပေါ်ပြန်တက်သွားပြီး ခါတိုင်းအချိန်မှာပဲ ဝုန်းဒိုင်းကျဲသောင်းကျန်းသံတွေ ပြန်ကြားရသည်။
ဒီနေ့တော့ ပီယတို့နောက်ကို ခေကိုယ်တိုင် လိုက်မသွားတာမို့ တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေခဲ့ပြီး အခန်းတံခါးကို lockချပြီး ကြိတ်ငိုနေမိသည်။
သူ ဘာဖြစ်လို့ ခုလိုနာကျင်ခက်ခဲရတဲ့လမ်းကိုရွေးခဲ့တာလဲ၊ ဒီအတိုင်းနေလို့ရောမရဘူးလား။
"ခေမ ခရေဝိုင်"
အချိန်တွေ ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိရဘဲ ပီယအသံကြားတော့မှ ခေ တံခါးထဖွင့်ပေးတော့ အပြင်မှာ မှောင်စပျိုးနေပြီဖြစ်သည်။
တံခါးကိုဖွင့်တော့ ပီယက အခုမှပြန်ရောက်လာပုံရပြီး ခေ့ကိုစိုးရိမ်သလိုကြည့်နေ၏။
"ဘာလို့ငိုနေတာလဲ ခေရယ်"
"သူ တအားအော်နေတာ ပီယရဲ့"
ကလေးတွေတိုင်သလို ပီယကိုတိုင်တန်းမိတော့ ပီယက ခေ့ကိုသေချာငုံ့ကြည့်ပြီး မျက်ရည်တွေသုတ်ပေးသည်။
"မငိုနဲ့တော့ ခေါင်းကိုက်နေမှာပေါ့ ငါမုန့်ဝယ်လာတယ် စားရအောင်"
ခေ ခေါင်းခါပစ်လိုက်ပြီး အနားမှာလာရပ်သည့်ခြေထောက်တစ်စုံကြောင့် မော့ကြည့်မိတော့ သူဖြစ်နေ၍ ပျော်သွားမိပေမယ့် မျက်နှာတင်းနေ၍ နည်းနည်းတော့ လန့်သွားမိသည်။
ပီယက သူ့ကိုတစ်ချက်လှည့်ကြည့်ကာ ခေ့လက်ထဲကို မုန့်ထုတ်လေးထည့်ပေးပြီး လှည့်ထွက်သွား၏။
သူ့ကိုလူကြီးနှစ်ယောက်က တွဲခေါ်လာတာဖြစ်ပြီး ခေ့ရှေ့မှာရပ်လိုက်သည်နှင့် ထိုလူကြီးတွေက နောက်ဆုတ်ကာ ဘယ်ကိုရောက်လို့ရောက်သွားမှန်းမသိ။
"မင်း ဘာလို့ငိုနေတာလဲ ခရေဝိုင်"
"ညနေက ရှင်.."
"ကိုယ်အရင်က ဆိုးခဲ့တာတွေအတွက် အပြစ်လို့ပဲသဘောထားတယ် မင်းကိုမငိုရဘူးလို့ပြောထားတယ်မလား"
ဪ... ခေ ငိုမိလို့ဒီရုပ်ကြီးဖြစ်နေတာပေါ့။
ခေ သူ့အတွက်စိတ်မကောင်းပြီး ဝမ်းနည်းရလို့ငိုတာကိုရော သူမသိဘူးလား။
YOU ARE READING
အချစ်ဝိုင်
Romance"ရှင့်ကိုသိပ်မုန်းတယ်" "မုန်းပေါ့ မင်းမုန်းလည်းငါလိုကောင်က ဂရုစိုက်စရာလား" "မင်းကြောင့်ပဲ ကိုယ်ရင်ခုန်တတ်၊ချစ်တတ်ခဲ့တာ မင်းရဲ့အထိအတွေ့တိုင်းက ခပ်ပြင်းပြင်းဝိုင်တစ်ခွက်သောက်ရသလိုပဲ အရမ်းချိုမြိန်လွန်းတယ်သိလား" "ခေ့နာမည် ခရေဝိုင်လေ" "ကိုယ့်အတွက်တော့...
