Eğer insan bir kez kaybettiğinj düşünürse kurtulması sandığından daha zor olurmuş.
Ayana'nın kollarından sıyrılıp savsakca ayağa kalktım. Sersemlemiştim ve nefes alamıyor gibiydim. Gözlerim açamayacak kadar yanıyorlardı. Ayana bana doğru bir adım atınca istemsizce geri çekildim.
"Ben hava alsam iyi olacak sanırım" bir şey söylemesini beklemeden kapıya yöneldim. Kolumdan tutup beni durdurdu. Ona doğru dönmemi sağladı.
Gözleri her zaman ki gibi
"Nereye gidiyorsun?" Endişeyle cevabımı bekliyordu. Kolundan kurtulup kapıyı açtım. Ayağıma conversimi geçiriyordum.
"Şuan iyi değilsin sakinleşmelisin" kalbim hala çok hızlı atıyordu ve haklıydı hiç iyi değildim. Gitmeden önce ona doğru dönüp konuştum.
"Merak etme kimseye zarar vermicem" Merdivenlerden hızlıca inmeye başladım. Arkamdan sesleniyordu.
"Onu düşünmedim senin için endişeleniyorum Bade!" Kendimj sokağa atar atmaz koşmaya başladım. Hatalı olduğumu biliyordum. Ben sadece bana ne olduğunu anlamaya çalışıyordum bu kadarı fazlaydı.
Meydanın ortasına geldiğimk fark etmemiştim çok hızlı soluk alıp veriyordum her şeyden neden bu kadar bulanıktı? Burda olmam gerekir miydi?
Bir yere ait miydim k?
Kendi etrafımda döndüm. Zemin neden sallanıyordu. Etrafıma dikkatlice bakmaya çalıştım. Zemin değildi sallanan bendim. Açık havadaydım ama nefes almak her zamankinden daha zor geliyordu. Kalabalık caddede insanların arasından savsakça sıyrılmaya çalıştım.
Herkes neden bu kadar huzurlu?
Geri dönmeli miydim? Şimdi mi konuşmalıydık? Acaba kızlar hakkımda ne düşünüyorlardı?
Kaybettim.
Beynim o kadar çalkantılıydı ki yürüdüğüm yoluda ağrıyan ayaklarımı da umursamıyordum. Sokak lambasının yanına kaldırıma oturup kafamı direğe yasladım. Mehlike birazdan spor tesisinden çıkardı. İnsanlar zor zamanlarını ailesiyle paylaşabilirdi değil mi?
Sen aileden değilsin.
Mehlika'nın bana seslenmesiyle oturduğum yerdem kalktım.
"Kuzen ne işin var burda" ona doğru hızlıca yürümeye başladım.
Beni saklar mıydı?
Turnuvalar için geç saatlere kadar antreman yaptığını biliyordum. Ona doğru son adımı da atıp sarıldım. Gözyaşlarım benden habersiz omzuna dökülürken hızlıca bana sarıldı. Kendimi durduramayacağım bi şekilde ağlıyordum belindeki kollarımı daha da sıkılaştırdım.
Yalnız değildim.
"Geçti , geçti sakin ol ben burdayım"Tişörtünün uçlarını sıkıca tutuyordum.
"Bana daha sıkı sarıl lütfen" dememle kollarını daha da sıkılaştırdı.
Ben rahatayana kadar bekledi biraz sakinleşince kollarımı çözüp geri çekildim. Ellerimle de yüzümdeki ıslaklıkları silmeye çalışıyordum. Mehlika endişeyle beni izliyordu.
"İyi misin Bade sorun ne hadi anlat bana" çok yumşak bir şekilde konuşmuştu. Parmaklarımla kendimi işaret ettim.
"Sorun benim ben saçmalıyorum ben nefes alamıyorum be-" devamına gücüm yetmeyince ellerimi saçlarımdan geçirip uçlarından çekiştirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Kadeh Gökyüzü
Teen Fiction(Tamamlandı.) Özür dilerim" kendimden nefret ediyordum ." Özür dilerim" hayatım burda bitebilirdi daha fazlasını istemiyordum. Bn savaşmayacaksam kimseyi üzmeyide istemiyordum. "Ayana" "Lütfen yardım et." Bu benim en güçlü çığlığımdı sesim çok aciz...
