Bir Kadeh Gökyüzü

Bölüm 16

Olayın üzerinden bir hafta geçmisti. O gün hastane polisine ufak bi sinir bozukluğu  demiş konuyu kapatmıştık. Çesitli ilaçlar veren doktor kesiklerin iz kalacağını söylemişti. Ertesi gün herkese olanları eksiksiz anlatsamda hiç kimse bana tam olarak inanmadı hiçbiri Gaye'nin kafe için önemli bi durumda böyle yapmıcanı benim bunu kişiselleştirip böyle davrandığımı düşünüyorlardı.

  Onları ikna edemezdim çünkü daha önce dolaylı bir şekilde Gaye'yi öldürmek istediğimi söylediğimden eminlerdi. Artık birlikte yemek yemiyorduk ben gelince herkes bi sekilde sofradan ayrılıyordu sadece Ayana bana hak vermişti ama o da çözümün bu olmadığını söylüyordu. Mehlika beni bu noktaya getirdikleri için yanına taşınmam konusunda ısrar etsede benim kaçmak gibi bi niyetim yoktu. 

Kafeye gidip üstüme düşenleri her zamanki gibi yapıyordum sargılı elime rağmen hiçbir işten  kaçmamıştım.

Bir haftadan sonra ilk defa ben gelince kimse yemekten ayrılmadı. Bunu neden yaptıklarını biliyordum Gaye burda yoktu bu da demek oluyorki herkes  eteğindeki taşları dökecek Ayana'nın yanına geçip oturdum. 

Önümdeki çorbadan bi kaşık almıştım ki Hümeyra soğuk sesiyle konustu.

"Bade bir şey konuşmalıyız?"

Bakışlarımı önümdeki çorbadan çekip ona döndüm.

"Konuş." Dememle ciddiyetle bana baktı.

"Sen olanları atlatmış olabilirsin ama Gaye hala zor zamanlar geçiriyor" demesiyle uykusuzluktan içi kızarmış altında mor halkalar olan gözlerimle ona ciddi misin der gibi alayla baktım.

"Yani en azında bir süre kızın gözüne gözükmesen sürekli kafeye gelip gidiyosun   kız seni görünce ürküyor" dediğine sinirle güldüm. Küçücük beyniyle arkadaşlarımı bana karşı doldurup  iyice çıkılmaz bir yola sokacaktı işleri. Oturduğum yerden doğrulup Hümeyra'ya doğru eğildim. Masada duran elini tutup yüzüme yaklastırdım. Kızlar tetikte bekliyorlardı bu canımı feci derecede yaksada gözlerimi Hümeyra'dan çekmedim. Parmaklarımı göz altlarıma getirip konuştum.

"Sence ben atlatmış gibi mi duruyorum?" Hızla elini bırakıp yerime oturdum.

"Ne o ağlamıyorum kendimi acındırmıyorum diyemi hepiniz bir anda düşman oldunuz!? Neyim ben gözünüzde seri katil mi?!" Hiç kimseden ses yoktu.

"Bir haftadır Bade Gaye'ye ne yaptın tek düşündüğünüz bu birinizde çıkıp demiyorki bizim Bade'miz böyle biri değil ne olduda işler bu noktaya geldi?! birinizde demiyor ki  Bade'ninde canı yanıyor mu ne zamandır  acı sadece fiziksel?" Usulca oturduğum yerden kalktım. Bir haftadır kendimi açıklamaya çalışıyordum ama nafile Ayana dışında beni doğru düzgün dinleyen kimse yoktu. Bende biliyordum ne kadar sinirlensemde yaptığımın doğru olmadığını yinede bu kadarını hak etmiyordum. Kendimi açıklamama bile izin verilmemişti. Hepsi Gaye benden şikayetçi olmadı diye minnet duymamı bekliyordu.

Alayla gülümsedim.

"Doğru ya artık biz diye bir şey yok siz ve ben varım  değil mi?" Bakışlarımı  bir haftadır sürekli imalı bir şekilde konuşup beni suçlayan Hümeyra'ya çevirdim.

"Bak bana!" Diye bağırdığımda Ayana sakinleşmemi ister gibi bileğime yapıştı.

"Kafeye gelmememi istiyorsun değil mi? Hisselerimi çektiğim an kafe diye bir şey kalmaz o yüzden daha fazla beni zorlama Hümeyra!" Asel ve Hümeyra evden çıkarken bakışlarını sırtımda hissediyordum. Azra da yerinden kalkıp bana döndü.

"Gittikçe çirkinlesiyorsun o kafe hepimiz " dediğinde ona kırgınca baktım.

"O zaman neden az öncede Hümeyra'ya o kafe hepimizin bunu nasıl dersin demedin!"