Pazartesiyide kendimize tatil yaptığımız için sabah çalan alarmı kapatıp uykuma geri dönmüştüm ama ısrarla çalan telefonum keyfimi sürdürmeme izin vermiyordu. Saçlarımı gelişigüzel toplayıp kenardaki telefonumu elime attım. Arayan Ayana'ydı. Barış'la sergide olması gerekiyordu oyalanmayı bırakıp aramaya cevap verdim.
"Efendim" dememle hızlıca konuştu.
"Bade hemen buraya geliyosun" konuşmama izin vermeden devam etti.
"Masamın üstünede siyah bi poşet var onu alıp hemen buraya gel acele et" ne olduğunu anlamasamda hızlıca yatağımdan kalktım.
"Tamam 20 dakkaya ordayım " telefonunu kapatıp yatağın üzerine attım elimi yüzümü yıkadım. Hızlıca üste rastgele bir şeyler giydim. Ayana'nın odasında masanın üstündeki siyah poşeti alıp evden çıktım. Arabanın biri Asel de diğeride Ayana'daydı. O yüzden ana caddeden bi taksi çevirdim. Poşetin içinde bi hediye paketi vardı. Neden acele ettirdiği belliydi. Telefonumdan saate baktığımda nerdeyse öğlen olmak üzereydi. Ayana aramasa daha uyurdum orası ayrı bi meseleydi.
Taksi serginin olduğu binanın önünde durunca ücreti ödeyip hızlıca indim.
Ayana'yı ararken üstümün hiçte sergiye uygun olmadığını fark ettim aceleyle anca bu kadar oluyordu. Üçüncü çalışta telefon açıldı.
"Tuvaletlerin olduğu yere gel"
"Tamam" diyerek içeriye girdim. Eserlerin güzelliğine dalmadan hızlıca ilerledim. İçeriye girdiğimde Ayana beni bekliyordu.
"Çok teşekkür ederim Bade" diyerek elimdeki poşeti dikkatlice çantasına yerleştirdi.
"Önemli değil" diyerek imalı bi şekilde güldüm.
"Kes be " diyerek çemkirdi. Gitmeden önce bana döndü.
"Birazdan ayrılıcaz zaten öğleden sonra başka bir planı varmış" arabanın anahtarını bana uzattı.
"Sen arabada bekle on dakkaya gelirim " bende diyip gitti. Anahtarı cebime attım. Tam arkasından çıkıyodum ki beni durdurdu. Baştan aşağı süzüp konuştu.
"Seni sevdiğimi biliyosun değil mi?" Dediginde altından bir şey çıkacak gibiydi.
"O zaman sakın Barış'a yakalanma oyalanmadan dışarı çık Bade valla gebertirim son on dakkamı yeme" gülümseyerek onu onayladım. Barış'a hep önem vermiştir ona ve fikirlerine onunla zar zor görüşüyordu bu tavırlarına gülüp geçiyorduk. Ayana çıktıktan beş dakka sonra hızlıca çıkıp etrafa bakmadan kendimi dışarı attım.
Arabaya bindikten sonra telefonumu çıkarıp Mehlika'yı aradım. Evde olmasını umuyordum.
"Efendimmm Kuzenn" diyerek açtı telefonu.
"Günaydın" dememle iki saniyelik bi sesizlik oldu.
"Bade öglen oldu ne günaydını "dediğinle onunla birlikte güldüm aceleden kafamı kalmıştı.
"Evde misin ?"
"Evet" çıkışta Barış'la vedalaşan Ayana'yı gördüm.
"İyi beş dakkaya ordayız Ayana'yla" kuzenimi özlüyorum gün içinde mesajlasıp konuşsakta onu özlüyordum. Dışarı çıkmışken günü değerlendirmeliydim.
"Gelin bekliyorum" demesiyle telefonu kapattım. Ayana arabaya bindiğinde ağzı kulaklarındaydı hızlıca bi fotoğrafını çektim.
"Badee!" Diye çıkışınca gülümsedim.
"Beni Mehlika'ya bırakır mısın? İstersen sende gel haber verdim " dediğimde emniyet kemerini takıp arabayı çalıştırdı.
"Olur" dediğinde kafamı cama yaslayıp yolu izlemeye başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Kadeh Gökyüzü
Ficțiune adolescenți(Tamamlandı.) Özür dilerim" kendimden nefret ediyordum ." Özür dilerim" hayatım burda bitebilirdi daha fazlasını istemiyordum. Bn savaşmayacaksam kimseyi üzmeyide istemiyordum. "Ayana" "Lütfen yardım et." Bu benim en güçlü çığlığımdı sesim çok aciz...
