Kaybettim bugün kendimi, hükümsüzdür
Sonu yok bunun, boşluklardan boşluk beğendim
Vazgeçtim bugün herşeyden halsiz şu kalbim
Kan revan içinde hep kanamaz denen yerlerim
Yeniden ağlamaklı yüreğim, bu sefer bir başka denize döküyorum gözyaşlarımı... ağlamaktan nefret ediyordum, güçsüz olmaktan. Biliyordum ilk taşa takıldığımda hemen düşüceğimi, ilk fırsatta yenilgiyi kabul edeceğimi...yorgunum ve en kötüsüde yorgunluğunmun sebebi yaşama tutunmaya çalışmak. Sevmenin ne demek olduğunu, yada bu duygunun ızdarabını hiç bilmiyorum...tatmadığım duygular hakkında atıp tutmakta istemiyorum. O doğru insan değildi, bana hiç umut vermedi, sözler vermedi ilk zamandan beri ona yakın olmak isteyen bendim, onun karanlığı benim acılarımı örter sanmıştım... qyaşadıklarımı unuturum diye salakça bir düşünceye girdim.
O neler yaşadığımı, neler çektiğimi biliyordu bu yüzden zorlanmayacaktım, saklanmayacaktım, kaçmayacaktım....
Her zaman yalnızdım, yine öyleyim birgün bütün bu zırvalıklar bitecekti zaten; en iyisi daha fazla yakınlaşmadan bitmesiydi..
Deniz kokusunu ciğerlerime çekerek derin bir nefes aldım, kulaklarıma dalgaların çıkarttığı o melonkolik sesi dinlemesine izin verdim, gözlerimi kapattım ellerimi dayadığım kumlar avuçlarıma batıyordu, yeniden ölmek...tekrar tekrar mavileklerde boğulmak, pes etmek içimde o çoğalmadan, daha fazla büyütmeden bu derin sularda onu boğmak...
Üstüme konan ceketin varlığı ile gözlerimi açıp gerçek hayata geri döndüm, ses etmedim konuşmak istemiyordum, bu bitmeyen delilik halleri tüketiyordu beni, yanıma oturunca başımı çevirip yüzüne baktım, ela gözleri karanlıkta koyulaşmıştı sahil sessizdi bu saatte birkaç kişi dışında kimsecikler yoktu, birkaç dakikalık sessizliğin ardından boğazını temizleyip konuştu, "iyimisin" avucumu Kum ile doldurup elini tuttum ne yaptığıma bakıyordu avucunun içine kumları döktüm hepsi tekrar avuçlarından kayarak geldikleri yere geri döndüler,
"Şuan ki ruh halin bumu" dedi ellerimi birbirine sürtüm ve üzerime koyduğu ceketi tuttum,
"Evet...sanki geldiğim noktadayım, birilerinin avuçlarından kayıp gitmişim gibi..." dedim sessizce, konuşarak dalgaların çıkardığı o sesi bozmak istemiyordum sadece biraz ruhumu huzura kavuşturmak istiyorum
"Anlatmak istermisin" diye sordu, başımı Hayır anlamında salladım
"Pekala, son bir soru şuan ki ruh halinin sebebi Cenk'mi?" diye sordu, yüzüne tekrar baktım gözlerinde hüzün vardı ve anlamadığım bir şekilde acı...Cenk ona acı veriyordu tıpkı bana verdiği gibi. Ona cevap vermiyeceğimi anlayınca nefes verdi ve oturuşunu düzeltti eline nezaman aldığını bilmediğim bir tahta parçasını kumlarda gezdirmeye başladı,
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İKİ DELİ BİR KALP
Acakiki yaralı kalbin hikayesi ,yaşadıkları olaylar onları bir akıl hastahanesine sürükler bakalım hasta olan ruhlarını kalpleriyle onarabileceklermi; yoksa kendi karanlıklarında boğulmayımı tercih edecekler. *Ümidi yitirmiş olanın başka kaybedecek bir...
