İKİ DELİ BİR KALP

12.BÖLÜM(2D1K)

Bir yerde değişecektir hayatım, bunu hissedebiliyorum..ve bu yüzden yaşamak istiyorum. Bir gün herşey Güzel olacaktı bugün değil di belki ama elbet bir gün... ne yaşarsak yaşayalım, evet dünya durmayacaktı yeniden yeni gün doğacaktı, mevsimler değişecekti ve bir yaş daha yaşlanacaktık dışarıda daha kötü hayatlar vardı, savaşan insanlar, ne olursa olsun dik duranlar....belki onlardan olamayacaktım ama yinede denemeye değer...zaman herşeyin ilacı derler belki çok klasik bir cümle ama doğruydu. Zamanla bütün yaralarım tamamen kapanmayacaktı belki ama iyileştirmek benim içimde ki güce bağlı.

Derin sularda yüzme vaktiydi, yeni insanları hayatıma alamaya ve belkide içimdeki küçük kızı büyütme vaktiydi....yeniden  yaşamak istiyorum dolu dolu ve mutluluğu hissetmek... Hayatıma bu verdiğim kayıp ile devam edeceğimi düşünmüyordum, ama ölmeyi o istedi tıpkı bana yaptıklarını kendi istediği gibi. Ben onun cezasını içimdeki hapishaneye onu kapatarak vermiştim ama ölmesini ne kadar istesemde böyle bir gerçeği yaşamak istemezdim kimse böyle bir sonu haketmiyordu....

Bu sabah başkaydı, bu sabah bulut yoktu, bu sabah nisan yağmuru yoktu. Temiz, güneşli bir sabahtı yeniden doğmak vakti diyordu bu zarif güneş yüzüme vururken; hiç acıtmıyordu, daha çok huzur veriyordu üstelik bu rahatlatıcı koku yanımdayken ayrı bir umut vaadediyordu. Sanki cennetten bir resim gibi, doğa uyanıyor, kuşlar yeni güne karışmak için uçmaya başlıyordu... Akdeniz dingindi tıpkı içimdeki çocuk gibi...

"Dediğin kadar varmış, çok iyi geldi teşekürler" dedim kendisine bakarak başını salıncağa yaslamış sabah güneşine bakıyordu, göz altları uykusuzluktan kızarmıştı benim için çok şey yapıyordu bu kendimi mutlu hissetmeme neden oluyordu hafif bir omuz silkti

"Teşekkür etmene gerek yok  güneşin doguşunu  izlemek  benimde hoşuma gidiyor, üstelik İskenderun'da güneş daha güzel doğuyormuş" dedi sesi çok boğuk çıkıyordu bana doğru yüzünü çevirdi salıncağa geri yaslandım üzerimde pike vardı İskenderun, bu mevsimde sıcak oluyordu ama sabah havası biraz serindi.

"sence bazı şeyler düzelecek mi?" diye sordum tekrar yüzümü ona çevirdim çok yakın duruyorduk kollarımız birbirine değiyor du düşünüyormuş gibi kahvelikleri derinlere daldı yorgun gözüküyorlardı ama yinede çok güzeller...

"Evet düzeltilir, ama önce kalbini onarman lâzım"dedi

"Sen kalbini onarabildin mi?" diye sordum bu konuya niye girdiğimi bilmiyordum sadece onu tanımaya çalışıyorum arkadaşlar böyle yapmazlarmıydı.

"Uykun geldimi" diye sordu soruma cevap vermemek için konuyu değiştirdi. Usulca yüzümü yüzüne yaklaştırdım ne yaptığıma şaşkınlıkla bakıyordu tam gözlerinin içine bakarak durakladım daha fazla uzatmadan başımı omuzuna yasladım, bunu beklemediği için derin bir nefes verip boğazını temizledi.