insan nasıl gökyüzüne baktığı zaman
bu sonsuz evren içinde küçük ve çaresiz bir yaratık olduğunu anlarsa
güzelliğinde bana aynı şeyleri düşündürüyor
gün oluyor mavilerde, gün oluyor kırmızılarda, gün oluyor karalarda yaşıyorum seninle
dudaklarında çıkan her kelime suya bir taş atmışçasına büyüyor içimde
nereye gitsen kulaklarımda o yarı karanlık çocuksu sesin
sonra kendine has kokun, kokuların en çıldırtıcısı, en tahrik edicisi
ve gözlerin&
esmer bir akşamüstünün serin hüznünü getiren gözlerin
görebildiğim, duyabildiğim her şey bana seni sevmeyi söylüyor
uzaklaştıkça yaklaşıyor uzak
Ümit Yaşar Oğuzcan
*
Yüzüme değen saçların ve burnuma dolan bu hoş deniz kokusunun etkisi ile irkildim ve yavaş yavaş gözlerimi araladım. Kendime gelebilmek adına boynumu ve şakaklarımı ovdum bana ne olduğunu hatırlamaya çalışıyordum, nezaman geldiğimi bilmediğim yatakta doğrulup etrafa baktım üzerinde beyaz çarçaflar olan büyük bir yatak ve hemen yanımda uzanmış kahveliklerini üzerime dikmiş bir adet Cenk Çağlar; ama nasıl olur bu imkansız en son kaçırılıp bayıltılmıştım,
"Günaydın prenses" dedi gülümseyerek başının altına koyduğu elini çekip yanıma daha çok yaklaştı, hala bazı şeyleri anlam vermediğim için hiç birşey söylemeden etrafımı incelemeye devam ettim; beyaz perdeler, açık olan pencereden havalanıyordu, burnuma dolan deniz kokusu dışarıdan geliyor olmalıydı büyük bir yatak odasındaydık üzerimde hala beyaz elbisem vardı ve iyi görünüyordu, derin bir nefes alıp kendimi toparladım,
"Buraya nasıl geldik Cenk"
"Özür dilerim bebeğim; bütün olanlar benim suçum" deyip başımı göğsüne bastırdı, başımı göğsünden çekip yüzüne şaşkınlıkla baktım bu konuşmalar hiç Cenk'in tarzı değildi,
"Ne demek benim suçum en son kaçırılmıştım. Demir'de kötü görünüyordu" dedim sesim istemsizce yüksek ve kırgın çıkmıştı, yanağımı okşayıp gözlerime baktı
"Biliyorum.... herşey yolunda, yanındayım ve seni bir daha asla bırakmayacağım"
"Cenk! Beni nasıl kurtardın ve kim kaçırdı" dedim olanları anlamaya çalışıyordum ama bana hiç yardımcı olmuyordu herzamanki gibi sessizdi ve sadece duymaktan hoslanacağım cümleler kuruyordu; bu durum beni daha çok korkutuyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İKİ DELİ BİR KALP
Randomiki yaralı kalbin hikayesi ,yaşadıkları olaylar onları bir akıl hastahanesine sürükler bakalım hasta olan ruhlarını kalpleriyle onarabileceklermi; yoksa kendi karanlıklarında boğulmayımı tercih edecekler. *Ümidi yitirmiş olanın başka kaybedecek bir...
