Lost University (BOOK 2)

16: New Name

Ehros

I fixed the Eyeglasses I was wearing and messed up my long hair. Dahil sa mga nangyari hindi na 'ko nag abalang pagupitan ang buhok ko. At tingin ko, mas lalong wala na akong panahon pagupitan pa 'to dahil nandito na naman ako sa impyerno'ng pinanggalingan ko.

"Ang kati naman nito!" Myers complains about wearing a wig. "Hindi na ba ako makikilala nito?"

"If you want to die right away, sige hubarin mo 'yang Wig mo para hindi makati." Asik ko.

"Pero pakiramdam ko ang bigat sa ulo. Baka may dandruff ang gumamit nito."

Tanginang 'to. I told him earlier that we should disguise ourselves so that no one would recognize us. Sigurado ako na dating kakilala namin ang Headmaster ng LU. Baka maaga kaming mabubuko.

"Ayos na 'yan." Sinilip ko ang mukha ko sa screen ng cellphone ko. Sinisiguro kong hindi ako makikilala.

Darn. It made me look like a nerd. Guwapong nerd. Baka hindi ako makikilala ni Emerald France nito, makakapatay talaga ako ng tao.

Tch, tanga mo Ehros. Disguise nga 'di ba?

"Me, what should I wear?" Singit ni Fabian. Kanina pa siya tahimik. Ngayon lang nagsasalita.

Nandito kasi kami sa isang lumang silid. May mga lumang gamit din. Naisipan kong mag halungkat ng gamit pero tumigil ako nang makita kong ang dumi-dumi ng mga nakatambak na mga gamit dito.

Good thing Myers kept going. Then he saw the wig he was wearing and the eyeglasses I was wearing.

"Anong susuotin? No one knows you here. That's fine.” Ani Myers at saka isinukbit sa kaniyang balikat ang back pack.

"Saan ka pupunta?" Pinigilan ko agad ang braso niya. "We can't go out of this abandoned room, baka may makakita pa sa atin."

"King ina, Prime. Gutom na gutom na ako, magdamag tayong natatago rito. We haven't eaten yet." Reklamo niya sabay himas sa kaniyang tiyan.

I was guilty. If only we could have gone out without planning, we would have done it. But it's still early and I'm sure someone will notice us here, especially since this abandoned room is not that far from the Library.

"Tiis-tiis muna, Myers. We can go out later tonight. Tingin ko malapit na din naman gumabi. We can't go out now because there are many students wandering around, hindi na natin kabisado ang patakaran sa Unibersidad na 'to."

"We might even die of hunger here."

"Hindi 'yan. Magtiwala ka. Inganga mo nalang ang bibig mo." Pagbibiro ko.

"Why?" He suddenly asked.

"Para pumasok lahat ng hangin diyan sa bunganga mo at mabusog ka kahit papano."

"Ayos ka rin e no? E di kinabag naman ako."

Mahina akong natawa at ganun rin siya. Sa totoo lang gutom na din ako. Shit lang! Hindi ako kailanman nakaranas ng ganitong gutom, pero para kay Emerald France, I will endure anything. Even if I die.

"Ano ba kasi'ng lugar 'to? Ba't niyo ba ako dinala dito?" Inis na tanong ni Fabian, pero kay Myers siya nakatingin.

Buti naman. Huwag siya sa akin tumingin kundi babaliin ko leeg niya, inis na inis pa din ako sa pagmumukha niya.

"We are now in another dimension, Fabz. If you haven't had adventures, you can have adventures here." Myers joked.

Napaungos nalang si Fabian at muling humalukikip sa kaniyang inuupuan. I felt some guilt dahil dinamay ko pa siya rito. He had no idea what kind of place this was. Because of my annoyance with him, he ended up in such a dangerous place.