Mecburiyet |BxB|

Şimdi gidersen diye tıkandım, arkama baktım sevgili nerde kaldın?

Can
Emir lan nerdesin
Konuştun mu Ekin'le

Emir
Konuşamadım
Babam aradı, davayı kaybettiğimi duymuş bir yerden.
Azar çekti olan özgüvenin yerle bir

Emir
Kendimi açıklamak yeterince zor iken.. bir de Babam olucak adam

Can
Tamam sorun yok
Konuşursun Ekinle kaçmıyor ya
Babanı dert etme
Biz yine dava kazanırız
Yeter ki Aşkta kaybetmeyelim

Emir
Umarım kardeşim

*
Derin bir soluk alıp başımı masanın üstündeki dosyalardan kaldırdım. Biraz soluklanma ihtiyacıyla yanıp tutuşuyordum. Balkona doğru ilerlerken doranın ağlamaklı sesi ilişti kulağıma. Biraz sonra ağlamaklı iniltileri dinmişti bu da demekti ki Ekin hala evdeydi.

Ekinin evde olması iyi miydi bunu çözemiyordum işte. Kendimi açıklayamamam bir yana dursun Ekinin, duyduğu şeyler üzerinden beni dinlemeden değerlendirmesi canımı sıkıyordu. En azından o kadar aşağılık değilim.. Düşüncelere dalmaktan havanın ne kadar soğuk olduğunu ancak vücudum ürperdiğinde fark etmiştim.

Bunun üzerine hemen içeriye doğru adımladım. Saat gece yarısına geliyordu. Biraz  kahve içsem iyi olacaktı günlerdir boş olan midem kahveyle yatıştırmak doğru muydu bilemiyorum. Kahve için mutfağa doğru ilerledim.

Doranın sesi iyice kesilmişti muhtemelen Ekin uyutmuştu onu. Bunu nasıl başarıyor anlamıyordum. Dora, Ekinin kokusunu aldığı an mayışıp tüm huzursuzluğunu bırakıyordu. Gerçekten çok alışmışlardı birbirlerine.

merdivenleri aşıp mutfağa doğru ilerlerken karşımda Dora'yı renkli meyvelerle sakinleştirmeye çalışan Ekini görmeyi beklemiyordum ya da bir anda yüzleşmeyi  istemiyordum  "Dora uyumadı mı" çekingence sorduğum soruya yanıt bekliyordum ama cevap vereceğe benzemiyordu. Sadece önündeki meyveleri yerine koyup, Dora'yı koltuk altlarından tutup kucağına aldı.

Yanımdan geçmeden önce bana dönmeden mırıldandı, kaygılı sesiyle

"Hayır bu gece nedense çok huzursuz anlayamıyorum bir sıkıntısı da görünmüyor" cevabıyla beraber endişelenmiştim dora diş çıkarma zamanını geride bırakalı baya olmuştu neydi şimdi onu böyle huzursuz eden?

"Hastaneye gidelim mi?" Sorumun üzerine yüzünü bana döndü  küçümser bir ifadeye büründü anında yüz hatları  " bu kadar ilgileneceğini zannetmiyordum" bende bunu bekliyordum zaten bu kadar uzun süre laf sokmamış olması bile mucize bir şeydi.

Bana sinirle dönen bedenine bir adım yaklaşıp, gözlerimizin günler sonra buluşmasına izin verdik ikimizde, her ne kadar Ekin nefretle baksa da..

"Saçmalama Ekin tabiki ilgilenirim." Hala o tiksindirici ifadeyi silmemişti yüzünden ve ona hiç yakışmıyordu bu ifade. "Oyuncak olarak kullandığın bu bebek için neden bu kadar endişeleniyorsun ki?" Ekinden duymayı beklemediğim bir ses tonuyla adeta tiksinircesine konuşuyordu.

"Ekin saçmalıyorsun şu an, beni hiç  dinlemedin bile" Ekin hayal kırıklığı dolu sesime karşı dumura uğramıştı adeta ve konuşmak için fırsattım olmuştu. Kendimi açıklamak zorunda hissettiriyordu Nefreti..

" sana açıklama yapmama dahi izin vermiyor beni kafanda kurduğun kalıba uydurmaya çalışıyorsun." Ekin tam konuşacakken gözlerimin yanması ağlayacağıma dair bir işaretti bu halim beni rahatsız hissetirmese de çırılçıplak hissiyatı veriyordu. Ekin gittikçe daha çok şaşırıyordu.  O gün ki gibi..

" sana söylemeye çalıştım Dora'yı kullanmadım hayatıma o kadar ansızın girdi ki ne yapacağımı şaşırdım. Dora ortaya çıksaydı bunu kötüye kullanacak binlerce insanla baş etmek zorunda kalacaktım dorayı bu kötü oyunlara dahil etmek istemedim. Ama bu sefer benim için başka bir seçenek yoktu aklıma gelen ilk yalanı uydurup olayı kurtarmaya çalıştım bunu senden saklamak hataydı biliyorum ama vereceğin tepkiden ve gitmenden korktum Ekin." Son söylediğim söz Ekinin kaşlarını iyice çatmasına neden olurken, yaptığım itirafın devamı gelmedi, ve bu zaten Ekin'in umurunda değildi..

"Anlayamıyorum neden kötüye kullansınlar ki bir bebeği" diye sayıkladı Ekin, şaşkındı ve merakla sorularının cevabını almayı bekliyordu gözlerime bakarak.

"Hatırlarsan bir keresinde şirkete geldiğinde Demir diye bir adamla karşılaşmıştık O pislik eski sevgilim. Kendine yediremediği şeylerin acısını benden çıkarıyor. Kaç yıldır bu adamın eline koz vermemek için uğraşıyordum. Ve o zamanki Emir için, Birden bire çıkan bu bebek hayatını alt-üst etmişti  bebek bakmayı bilmez  hayatında bebek görmüşlüğü yoktu. Ama bana içimdeki o çocuğu sevdirmeyi öğretti bu küçücük melek. Ben sevginin gerçekten varolduğuna bu bebeği sevmeyi öğrenmeye başlayarak anladım. Aslında sevgi içimizde hep bir yerde var, sadece bunu yarıştırmak zorunda kalmışız.." Ekin kafasını eğdiğinde, kötü hissetirdiğimi fark edince başka bir konuyu açtım hemen.

"Yani, Demir, Dora'yı öğrendiği an sürekli bir şekilde ağzımdan laf almaya çalışıyordu bir yerlerden bilgi alıp beni küçük düşürmeye çalışıyordu bu yüzden Demirin bunu öğrenmemesi gerekiyordu."  Ekin duyduklarıyla beraber kafasını kaldırdı, şokla gözlerini kırpıştırmaktan fazlasını yapamıyordu.

"Bebek üzerinden seni zor duruma sokmaya çalışacak kadar iğrenç insanlar olduğuna inanamıyorum" Ekin hala şoku atlatamamış bir şekilde duvara bakıyordu.

"herkes senin gibi temiz kalpli değil Ekin." ağzımdan çıkana kendim inanamazken Ekin benden daha da şaşkın bir durumdaydı.
İkimizi de bu şaşkınlıktan sıyıran doranın sesi olmuştu. Öne atılıp doraya doğru ilerleyecekken Ekin kolumdan tutup durdurmaya çalışmıştı.

"Emir ben... ben özür dilerim Can'la olan konuşmayı duyunca ben ne yapacağımı şaşırdım seni dinlemeden yargılamam çok yalnış ben gerçekten böyle bir insan değilim sadece doraya olan sevgimden onun bu durumda olmasını istemedim ama yaptığım yalnıştı... özür dilerim" pişmanlıkla parıldayan mavileri içimdeki enkaza adeta kibrit yakıyordu.

duyduklarım karşısında sırıtmadan edemedim şimdi aramız iyiydi galiba. "Sorun değil ekin. Bunu sana en başta düzgün bir şekilde anlatmalıydım.." ikimizin konuşmasını bölen doranın daha sesli bir şekilde ağlamasıydı. İkimizde dorayi unutmuştuk. Şimdi küçük bebeği sakinleştirme sırasıydı

Uzun zamandır yazamıyordum ve hala yazabiliyor sayılmam kusura bakmayın lütfen elimden gelen bu kadarı. Sizi seviyorum iyi geceler 💙🌸