Mecburiyet |BxB|

Ciğerimi deliveren aşkı görün

Sevgilim ama kocam olmaya henüz hazır değil:
Güzelliğim ne yapıyorsun

Yavrum:
Düğüne hazırlanıyoruz Dorayla
Sen Canla mısın

Sevgilim ama kocam olmaya henüz hazır değil:
Evet sevgilim
Çocuk heyecanlı baya
Yalnız bırakmıyayım dedim
Siz Selim'le gelirsiniz
O tam, on sekiz otuz da sizi alıcak  evden

Yavrum:
Tamam

*
"Bir şey çaktırmadın değil mi?" Canın sesiyle bakışlarımı telefonumdan çektim. Ekin bu evlenme işini baya kafaya takıyordu, ben nasıl bu kadar  kördüm bilmiyorum fark etmemiştim.

Sorusuna dalgın bir halde cevapsız kaldığımı görünce omuzuma dokundu Can.

"Bu sürprizinden sonra, inan ki bu kadar geciktirmene kendisi de iyi ki diyecek" gülümsedim sadece, Ekin zor bir insan değildi onu mutlu etmek çok kolaydı ama bu evlilik olayında sonuna kadar haklıydı, hevesle beklediği koca dört yılın beklentisi artık taşıyamaz hale gelmişti haklıydı. Ama bu sefer beklediğine değecekti!

 Kendi düğününe hazırlandığından habersizdi. Herkese haber vermiştik, Can ve sevgilisi de bize destek olunca üstümden büyük bir yük kalktı resmen.

En büyük hayallerinden birini gerçekleştirmemize çok az kaldı Sevgilim, ve ben yüzünde ki mutluluğu gördüğüm an, ruhum mutluluğunla yeniden can bulucak..

|YZ|

Ekin smokin almak için alışverişe gitmişti Dorayla. Bir türlü beğenemedi smokin takımlarını en sonunda siyah uzun bir ceket, diz üstünde duran siyah şort alıp çıktı mağazadan. Tarzını değiştirmek istediği için sıradan olmak istemiyordu, ceketin altına bir şey giymeyi düşünmüyordu şık zincir kolye konbinini  tamamlamak için takılarını da alıp eve döndüler.

Dora da babasına uyup siyah bir takım giymek istemişti, Tabi ki onu kırmadan aldılar istediğini. Ekin odasında hazırlanırken, hafif bir makyaj yapıyordu Ayna da sanki karşısında birileri varmış gibi anlatarak bittirdi makyajını.

"Bebeğim hadi hazır mısın?" Parfümünü de sıkıp yerine bırakınca, gözüne çarpan şeyle dudaklarında buruk bir tebessüm oluştu.

Dora okula başladığında etkinlikte Babalarına bileklik yapmıştı ikiliye verdiği günden beridir bileklerinden çıkarmıyorlardı.

Dora'yı hazırlayıp sonunda evden çıktılar, kapının önünde bekleyen adama selam verip oğlunu koltuğuna oturtup kemerini bağladı Ekin. kendisi de oğlunun yanına otururken saate göz atmak için avucunda duran telefonunun ekranını açtı biraz geç kalmışlardı ama yapacak bir şey yoktu hızlı gidemezlerdi küçük oğlan için

arkasına yaslanıp bir an önce düğün merasiminin olup bitmesini diledi . Şayet çifti gördüğü an kalbinde bir türlü kabulenemediği eksikliği bastıramıyordu. Ne kadar Emirden emin olsa dahi, Hep Kendi Ailesi gibi mutlu bir aile kurmak istemişti. Kimine göre basit hayaller iken,  Ekin için en büyük hayallerden biriydi..

düğün salonuna geldiklerinde annesinin,  Ellerinden kaçıp arkadaşlarına doğru koştu küçük oğlan Ekin bir şey demeden salona doğru ilerledi. Salon çok güzel olmuştu her yer sade ama şık süslemelerle doluydu. Buruk bir his kapladı içini, aklına yağmur tanesi gibi düşen düşünceyle. Kendi düğünlerini de belki böyle güzel bir salonda yapabilirlerdi ama biliyordu ki bunun için çok geç kalmışlardı. Kafasında tonla düşüncenin ağırlığıyla masaya doğru ilerleyip sandalyelerden birine oturdu.

çocuklar için özel bir alan yapılmıştı, hem etrafta minik meşaleler olduğu için kendilerine zarar vermesinler diye hem de birlikte sosyaleşip eğlensinler diye düşünmüştü Emir. Ekin de, Doranın çocuklarla eğlendiğini görünce yerine iyice sindi uzaktan oğlunu izlerken, yine derin düşüncelere dalmıştı..