Bütün bunlar.. gerçekti
Koca bir hayal kırıklığının içine düşmüştüm. Başından beri Dora'yı kabullenmemesinin altında yatan bir sebep olduğuna inandırmıştım kendimi. Yeri geldi bu adama haksızlık yaptığımı düşünmüştüm ama bütün iyi niyetimi zedelemişti. Bu adama acımak gibi bir hata yaptığıma inanamıyorum..
"Ekin?" Can'ın şaşkın sesiyle düşüncelerimi zihnimin en ücra köşesine attım. Bundan sonra bu adama, kendini silahıyla karşılık vereceğim. O sadece bunu hakkediyor.
Onları duyduğumu ikiside çok iyi biliyordu. Yüzlerindeki telaş, kaçırdıkları bakışları her şeyi açıkça beli ediyordu zaten.
Odaya adımlarımı yönlendirip ikiliye doğru ilerledim. Onlardan iğrendiğimi beli eden bakışlarımı ikiliye diktiğimde, Can kaşlarını çatsa da, Emir tepki vermemişti. Durup öylece gözlerime bakıyordu, ufacık bir pişmanlık pırıltısı beklediğim mavileri buz gibiydi sadece.
"Siz.. gerçekten nasıl insanlarsınız-"
"Hiç bir şey bilmiyorsun-"
"Can bırak konuşsun" Emir, sözümü kesen Can'ı uyardığında Can huzursuzca baktı Emir'e. Kim bilir daha sakladıkları neler vardı.
"Kariyerin ve Paranın uğruna o küçücük çocuğu kullanmaktan hiç çekinmedin değil mi?" Sorum karışısında tepki vermezken, Can ağzını aralamıştı ki, sert sesiyle Can'a emir verdi ilk defa
"Dora'yı alıp aşağıya inin" Can onu ikiletmeden Emir'in kucağında şaşkın bakışlarıyla bizi izleyen Dora'yı alıp odadan ayrıldı.
"Kariyerim benim her şeyim. Ben buralara dişimi tırnağıma takıp geldim.." Her sözünde sonra, midem kalkıyordu. Bir de bununla Övünüyor ya
"Tanınmış olabilirsin, parmakla gösterilen bir Avukat olmuşsun ama, dışı süslenmiş bir plastik oyuncaktan farksız değilsin içi bomboş bir plastiksin" bastırarak kurduğum cümle hoşuna gitmemiş olucak ki, kaşları çatıldı. Sert bakan irisleri titremişti. Üstüme yürüdü, yine boğazımı sıkmayı düşünüyordu kesin. Şu bir kaç ayda insan gibi davranmış olması garibime gitmeliydi.
"Her şey kolay sanıyorsun değil mi? Öyle dışardan göründüğü gibi olmuyor hiç bir şey! Başta Kariyerimi düşünmek zorundaydım o çocuk bilinseydi her şey mahvolacaktı"
"Eminim ki dönüp de bir kere ben ne yapıyorum ya, dememişsindir" Aralı Dudaklarını dişleriyle ezerken, sertçe ellini saçlarının arasına daldırdı.
"Evet düşünmedim Çünkü umurumda değildi ama artık-" havada salladığı elleri, sözümle havada kaldı.
"Paran var ama, bir Kalbin yok, seni sevecek kimsen yok işte sırf bu bencilliğin yüzünden Sevginin nasıl hissettirdiğini asla bilmeyeceksin"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mecburiyet |BxB|
Ficción GeneralHayatıma aniden giren bu garip yaratığın bütün hayatımı baştan sona kadar değiştireceğini tahmin bile edemezdim
