Mecburiyet |BxB|

Huzursuz bedenler

"Hayır! Hayır bebeğimi benden alamazsınız" Ekin korkuyla bağırarak Dora'yı göğüsüne bastırdı, bellertiği gözlerinde ki ifade korkunçtu.

Nefret, çaresizlik ve kaybetme korkusu iliklerine kadar hissettiği duygular zihnini tamamen kapatmış gözlerine korkunun perdesi inmişti, Emir'i bile görmüyordu.

"Güzelim sana söz, almayacaklar bebeğimizi bizden. Dora korkuyor lütfen sakin ol" Emir'in çaresizce çıkan sesini anımsayamıyordu, Dora göğüsüne yüzünü saklayınca, küçük oğlanın göz yaşlarıyla ıslanmıştı tişörtü işte o an hissettiği şokun içinden başka bir çaresizlik duygusuyla çıkmıştı.

"Güzelim, iyi misin?" Emir sevgilisinin çaresiz bakışlarını görünce kolunun altına alıp, saçına öpücük bıraktı sakinleşmesi için.

"Bizden alamazlar merak etme" fısıldayarak söylediği söz ile, Ekin kendini biraz olsun iyi hissetmişti.

" Emir kozcuoğlu" görevli kadın gözlüğünü düzelterek dosyada yazanları dikkatlice inceledi.

"Dora'nın velayeti sizde mi?  Eşinizle boşandığınıza dair bir kayıt yok" Ekin telaşla Emir'e çevirdi bakışlarını, kollarının arasında ki çocuğu sıkı sıkı tutarken.

"Dora 6 aylık iken, Annesi terk etti bizi. Bir daha da ortaya çıkmadı.  4 ay önce öldüğüne dair bilgi aldım, doğruluk payı nedir bilmem. 1 yıldır Dora'ya biz bakıyoruz, gerekli bütün ihtiyaçlarını, gerek fiziksel gerek duygusal olsun hepsini kusursuz bir şekilde sağlıyoruz. İsterseniz araştırabilirsiniz" Emir kendinden emin bir şekilde sıraladığı sözlerden sonra görevli Kadın yanında ki adama döndü.

"Bebeğinize sağladığımız yaşamı kontrol etmek zorundayız, bize Odasını gösterir misiniz?" Emir anlayışla kafasını sallarken Görevli kadına döndü.

"Dora emeklemeye başladığında odasını aşağıya taşıdık, merdivenlerin tehlikeli olduğunu düşündük"

"Merdivenlerin önünü de kapatmanız güzel bir davranış olmuş" anlaşılan kadın her şeyi didik edecekti, Ekin gergin olsa da, Emir'in şüphesi yoktu.

Odaya geldiklerinde suratları memnuniyetle dolu bir ifade oluştu. Bir bebeğin ihtiyaç duyduğu gibi dizayn edilmişti oda.

Mutfağı da kontrol etmişlerdi, Her yerde Ekin'in, Dora için hazırladığı püreler vardı bunu da not etmişlerdi.

Ve nihayet tehsis bitirmişti, Kadın Ekin'in kucağında huzurlu duran bebeğe bakınca, Ekin kollarının arasına iyice sardı.

"Annie" Dora sanki her şeyden haberdarmış gibi, Ekin'e sığınmış, Aylarca Babasıyla, söylemek için çabaladığı kelimeyi en zor An'da dile getirmişti. Bu kelime odada ki huzursuz bedenlerin yüzünde kocaman bir gülümseme oluşturmuştu.

*

"Bebeğimizi bizden alamazlar değil mi?" Islak gözlerini mışıl mışıl uyuyan küçük bedende gezdirdi Ekin.

Emir sevgilisini kendine çekip, göğüsüne yatırdı başını, beyaz tişörtüne yayılan siyah tutamları okşadı minik minik.

"Alamazlar bebeğim, kendini harap ettin sabahtan beri" kafasını eğip, ıslak yanaklarına öpücük kondurdu.

"Peki o kadın hakkında söylediklerin, doğru muydu?"

"Evet bebeğim, o kadınla görüştüm 5 ay önce. Hatta bir kaç kere Dora'yı yanına görürdüm"

"Ne?" Hışımla kalktı Emir'in göğsünden. Sinirli şaşkın bakışlarını Sevgilisine dikti Ekin. Hayretle baktı sevdiği adama, bu yaptığı çok mantıksız gelmişti.