Mezopotamya'da Doğan Aşk/TÖRE (Ara verildi)

1.Bölüm

03/12/2022

Merhaba sevgililer okurlarım.

Oy ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın.

İyi okumalar

1.Bölüm:Son huzur...

______________________________

Zerda'nın anlatımıyla...

Mardin'de güneş çoktan doğmuştu.
Güneş Mardin'in kızıl topraklarına ayak basmıştı.

Sabah sabah yakan kavuran güneşin altında benim ne işim var diye geçiriyorum içimden. Amcamın aklına uyup atış talimi yapmaya geldik.

"Amca sabah sabah niye geldik biz buraya?" dedim. Amcam'a döndüm. O ise şişeleri diziyordu.

"Abin demedi mi? Sabahları spor yapın." dedi aslan amcam.

" Ee tamam da spor yapalım o zaman. Niye sabah sabah spor niyetine buradayız biz amca ya? Gidelim uyuyalım" dedim, kızgınlıkla. 

Abim spor yapın diyor biz silahla Spor yapıyoruz cidden ailecek tuhafız.

"Yani yedi yirmi dört milletin kafasına silah dayayan sonra tüm Mardin'in korkulu rüyası olan senin söylemen beni cidden şaşırttı yeğenim " dedi amcam, kınayıcı bakışlar atarak.

"Kuru iftira. Ben öyle şeyler yapmam amcacım sadece uyardım ben insanları bak sadece uyarı" dedim, kendimi savunarak.

Oda bana' sen ciddi misin' der gibi bakıyordu.

" Tamam amca fazla konuşma ver artık şu silahı da atışları bitirip gidelim" dedim, kahkaha atarak.

Tam silahı bana veriyordu ki bir anda, " Sabah sabah rüyanızda silahla mı kalktınız siz?" dedi canım abim Yiğit.

Şimdi bittik işte. Yavaşça arkama dönüp abime baktım. Saf saf gülümseyerek ellerimi teslim olur gibi kaldırdım.

"Vallaha benim suçum yok. Amcam yaptı." dedim.

" Yazıklar olsun onca emeğim var üzerinde. Yeğen dedik bağrımıza bastık hain çıktı," dedi amcam. Bana inanmayan gözlerle bakarak.

Ben kahkaha atarken. Abim silahı aldı.

"Düşün önüme dedemler fark etmeden gidelim konağa." Dedi abim.

Arabaya bindik yola çıktık. Sessiz bir araba yolculuğundan sonra konağa geldik sofra hazırdı.

"Ben üzerimi değiştirip gelirim " dedim, Abimle amcama bakıp. İkiside tamam anlamında kafalarını salladılar.

Hemen kendi odamın katına çıkıp Üzerimi değiştirdim. Saçımı topladım. Telefonumuda alıp kahvaltı için aşağıya indim. Tüm aile oturmuş beni bekliyorlardı.

"Rojbaş(günaydın) KARALI ailesi" dedim, gülümseyerek.

"Sanada rojbaş (günaydın) xanımağam, " dedi, dedem gülümseyerek.

Benle birlikte herkes güldü. Babamla annemi öpüp onlara da 'günaydın' deyip yerime oturdum.

Dedemin 'afiyet olsun' demesiyle kahvaltıya başladık çayımı içerken Behram abime baktım. Abimde bu aralar birşey vardı.

"Abi iyi misin? bir sıkıntı yok dimi? " dedim, Behram abime.

Abim kafasını kaldırıp bana baktı.
"Yok birşey abicim iyiyim" dedi. İyiyim desede surat ifadesi hiç öyle demiyordu.