KISA SÜRELİĞİNE ARA VERİLDİ..
Mardin topraklarının iki genci. Töreye kurban edilen iki genç berdele mahkûm bırakılırsa ne olurdu? Biri asi biri öfkeli.
Öfkeli ve asi oluşları aşklarının en büyük engellerinden birisiydi. İki deli kan. İki deli yürek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zerda'nın anlatımıyla...
Mardin'de güneş zalim topraklarına ulaşmıştı...
Gözlerimi yavaş yavaş açmaya çalıştım. Beni karşılayan tavan olmuştu. Etrafıma baktığımda ise babaannemin odasındaydım.
Soluma döndüm babaannem yanımda uyumuştu. 'Ben nasıl buraya geldim' diye düşünürken aklıma dün akşam geldi. Uyuya kalmıştım burda ben tabi ya. Babaannemi yanağından öptüm.
Sessizce yataktan kalkıp. Kapıyı açıp çıktım odadan. Daha herkes yeni yeni uyanmaya başlamıştı.Kendi odama gidip banyoya girdim. Soğuk suyu ayarlayıp duş aldım. Üstümü giyinip çıktım.
Çalışma odasına gitmem lazım diye düşündüm. Bu aralar şirketi baya boşlamıştım. Çalışma odasına girdiğimde karşımda dedemi görmeyi hiç beklemiyordum.
Dedem bana bakıyordu. "Rojbaş (günaydın) xanımağam" dedi gülümseyerek.
İster istemez bende gülümsedim "Rojbaş (günaydın) ağam " dedim şiveli bir şekilde . Dedem kahkaha attı.
"Gel otur kızım senle az konuşalım dün konuşamadık" dedi. Bismillah geldik asıl meseleye. Dedemin karşısına oturdum. Dedem derin bir nefes aldı.
"Ay parçam senin var mı bu işte gönlün. biliyorum abini korumak için söyledin. Ama senin rızan olmayan birşeyi asla yaptırmam, yapamazlar da zaten." dedi dedem.
"Biliyorum dede ama başka çare yok. Abimi öldürürlerdi sende biliyorsun. Annem bir evlat acısı daha kaldıramaz. O töre lafını beyinlerine kazımış yaşlı bunaklar yüzünden ölürdü ikiside" dedim.
Annem bir evlat acısı daha yaşamayı kaldıramaz bu sefer annemi toparlayamazdık. Ne annem ne de biz.
"Biliyorum ama keşke kabul etmeseydin. Benim içim rahat değil ay parçam dünden beri bir yol aradık seni götürmek için ama sen ısrarla burda durucam deyince elimizden birşey gelmiyor. " Dedi üzgün bir şekilde.
" Dede üzülme sen benim için. merak etme. Onlara ezdirmem kendimi. Değil Sarpoğulları, feriştahı gelse beni ezemem sende biliyorsun. Sonuçta beni sen büyüttün." Dedim.
"Sende şunu unutma ay parçam, karalı aşiretinin hanımağası her zaman olduğu gibi sensin. Onların soy adını alsan bile benim küçük hanımağamsın. Sana kim ne yaparsa yapsın aynısını yapmaktan çekinmeyesin. Arkanda dağ gibi deden ve baban vardır. Unutma sen Azad Karalı'nın torunusun " dedi.
