💟အခန်းတစ်ဆယ့်ခုနှစ် ပေါင်းဖက်ရသည့်ဇာတ်သိမ်းဆ်ိုပေမယ့်အဆတ်ရှိသေးတယ်💟

346 40 3
                                    

ယိုရှီ ဖုန်းချလိုက်ပြီး သူ့ပုခုံးကိုမှီကာအိပ်နေသည့်လူကို

"အပြင်ကအေးတယ် အခန်းထဲဝင်ရအောင် မာမို"

"အင်း"

သူ့ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ရင်းအိပ်ပျော်နေသည့်မာမိုကိုစောင်ခြုံပေးကာ နဖူးထက်သို့နမ်းတစ်ပွင့်ခြွေပြီး အဲ့ဒီနေ့ရက်ကိုပြန်တွေးလိုက်သည်

"ငါ့ကိုသတ်လိုက် မင်းကိုယ်တိုင်နော် ယိုရှီမင်းကိုယ်တိုင်နော်"

"ငါလုပ်နိုင်မယ်ထင်နေတာလား"

"ရအောင်လုပ်ရမယ် တခြားသူလက်ထဲမှာအဆုံးသတ်ချင်ဘူး"

"မာမို ကိုယ်မင်းကိုချစ်တယ်နော်"

ယိုရှီ ရှီဟိုကိုမေ့အောင်ဂုတ်ပိုးကိုရိုက်လိုက်ပြီး အသက်အန္တရာယ်မဖြစ်စေမည့်နေရာတွေကိုသာသေနတ်နှင့်ပစ်လိုက်သည်ထို့နောက် ဂျယ်ဟော့၏အကူအညီနှင့် ရှီဟိုကိုအပြင်ဖက်ကိုခေါ်ထုတ်လာပြီး ဒီနေရာလေး၌သာနေစေသည်အပူအပြင်မရှိဘူး၊ ဒေါသေတွေမရှိဘူး၊ သွေးစွန်းခြင်းတွေမရှိဘူး၊ အာဏာတွေမရှိဘူး ချစ်ရတဲ့ဒီလူနဲ့ ပကာသနမပါပဲနေရတဲ့ရက်‌ေတွက သူ့ဘဝမှာရှင်သန်ခဲ့တဲ့နေ့ရက်တွေထဲမှာ တန်ဖိုးအရှိဆုံးနေ့ရက်တွေပါပဲ

"ဓာတ်ပုံရိုက်ကြရအောင်"

အထက်တန်းပြီးသွားတဲ့ခံစားချက်က ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်အောင်ပျော်ရွှင်စရာကောင်းလှသည်မျက်လုံးလေးတွေမှေးမှိန်သွားတဲ့အထိပြုံးရယ်နေသည့် ရူတိုကို ဓာတ်ပုံရိုက်ယူလိုက်သည်

"အထက်တန်းပြီးသွားပြီ"

"အင်း အိမ်ပြန်မှာလား"

BESTIE Where stories live. Discover now