මන් ඇහැරුනේ මගේ මුහුණට වැටුනු ඉර එලිය නිසයි.වෙනදට මාවනැගිට්ටපු ඒ හුරතල් කෑගැහිල්ල අදින් පස්සේ මට හීනයක් විතරයි කියලා මතක් කරනවත් එක්කම මගෙ ඇස්වලට කඳුලු ඉනුවේ නොදැනීමයි.ඒත් ඒ කදුලු වියලෙන්නත් කලින් ඒවා මට මගහැරුනේ මට ලගින්ම ඇහුනේ සද්දය නිසා.
"අයිගෝ මොකෝ මේ මගෙ රෝස මල අඩන්නේ.හරි හරි අපි යමු.. ගිහින් අපි කුක්කු ටිකක් බොමු."
(සොරි පෙන්ස් බාදා කලා නම් මට මේවා ලියන්න බෑ යකුනේ හිනා යනවා 🤧😭😂😭😂=මීට අගතියට පත් ඕතර් 🙂💔)
මන් එහෙම කියන ගමන් මගේ අතට ගත්තේ මගෙ ලගම කෑගගහා උන්නු චූටි දූව.එයාට බඩගිනි ඇති.එහෙම නොවෙන්න බෑ දැන් හුගක් දවල් වෙලා.ඊයේ රෑ කිරි ටිකක් කට ගෑවත් හරි තාම රෝසමලගේ බඩට මුකුත් වැටුන්නෑ.මන් ඉක්මන් කරලා දූවත් අරන් ගියේ කිචන් එකට.
කිචන් එකට ගිහින් ලිපත් ඔන් කරලා මන් වතුර ටිකක් රත් කරගත්තා.ටිකක් වෙලා ඇඩුවත් මගෙ අසරණකම තේරුම් ගත්තා වගේ මගෙ මැණික අඩන එක නවත්තලා මගේ පපුවට තුරුල් වෙලා උන්නා.මන් දන්නවා මගේ පුතාට හුගක් අමාරු ඇති මේ ජීවිතේ.අනිත් දරුවෝ ඔම්මගේ උනුහුමේ පැය විසිහතරම කිරි බිබී ගෙවන කාලේ මගෙ මැණිකට මේ දරදඩු අත්වලට මැදි වෙලා ගෙවන්න වෙලා.
ඒත් මේ අප්පා උපරිම උත්සාහ කරනවා මගෙ මැණිකගේ ඇස් කදුලු නැතුව තියන්න.මන් පුලුවන් ඉක්මනට කිරි එකත් හදලා චූටි දූට පෙව්වා.ඒත් කිරි බෝතලේ හුගක් ආසාවෙන් කටට ගත්තු දූ කලේ ඊලග මොහොතේ කිරි බෝතලය අතෑරලා මහ හයියෙන් අඩපු එක.
"රෝස මල.ඇයි මැණික මේ."
මන් කිරි බෝතලෙත් පැත්තකින් තියලා දෝණිව මගේ උරහිසට වාරු කරන් නලවන්න ගත්තේ එයාගෙ ඇඩිල්ල හුගක් වැඩි උනු නිසා.කොච්චර නැලෙව්වත්එයා කෑගැහිල්ල නොනවත්තපු තරම්.උන එකම දේ ඒ කෑගැහිල්ල වැඩි උනු එක.මන් දන්න හැමදේම කරත් දෝණි මහ හයියෙන් අඩන්න ගත්තේ මාව අන්ත අසරණ කරලා.අඩලා අඩලා රතු උනු මගේ කෙල්ල ඉකි ගගහා අඩනවා.කරකියා ගන්න දෙයක් නැතුව අසරණ උනු මන් කලේ රෝසමලව මගේ පපුවේ තියන් අඩපු එක.මට දැනුනේ ලොකු අසරණකමක්.
YOU ARE READING
||පැඟිරි පිච්ච 💮||
Fanfic"ඇයි මොනවා කරන්නද? මරන්නද? මරපං ඉතින්.උබට දාව මගේ බඩේ ඉන්න මේ ලමයා එක්කම මරලා දාපන්.මේකව බඩේ තියන් තමුසෙගෙ කටේ බලේට ජීවත වෙනවට වඩා ඒක සැපක් මට." (jeon minsu) "තේහ්යුන් මගෙත් එක්ක තරහින්ද? එහෙම නම් මන් ආයෙ තේහ්යුන්ගෙන් අහන්නැතුව ජන්ග්මිව ගන්නැතුව ඉන...
