පුංචි ඇඩ් එකාක්...😪.මෙතන ඉදන් තියෙන්නෙ අර සන්හූට හම්බුනු පැඟිරි පිච්ච කියන පොතේ තියෙන දේවල්.තේරුනානෙ.අනේ මන්දා.ඔයාලා කියවන් යන්නකෝ...🙂
_____________________________
මම කිම් තේහ්යුන්.කෝටිපති අප්පෙක්ගේ තනි දරුවා.පුංචි කාලෙ ඉදන් මගෙ ජීවිතේ ගෙවුනේ තනියම.ආදරය කියන වචනෙ මන් බලාපොරොත්තු උනත් ඒක මට නොලැබුනු දෙයක් උනා.නැති දේට කෙල නොහලා තියෙන තනිකමට ආදරේ කරන්න මන් පටන් ගත්තේ ඒ නිසාම වෙන්න ඇති.
අප්පගේ සල්ලි මාන්නෙට යට වෙලා තැලිලා ඉන්නයි මට හැමදාම උනේ.ඒක හරි කරදරයක් මට.අප්පගේ සල්ලි වලින් කාලා බීලා ගෙවන මේ ජීවිතේට මන් අප්පට ණය ගෙව්වේ එයා කියන කියන පදේට නටලා.
ඔව් අදත් මන් නටන්න යන්නේ එහෙම පදේකට තමා.මගේ ජීවිත කතා පොතේ අප්පා විසින් ලියපු අලුත් පරිච්ඡේදය. "කසාදය".ඔව් මම බදින්න යන්නේ.ජීවිතේට නොදැකපු නොවුනත් මන් අකමැති කෙනෙක්ව."ජොන් මින්සු",එයා තමා මගෙ බිරිඳ.
මින්සුව මන් අදුරගත්තේ හුගක් පුංචි කාලෙ.ඒ වුනත් අපි අතරේ එච්චර සම්බන්ධයක් නොතිබුනේ මට නුරුස්සපු මින්සුගේ හැසිරීම් රටාව නිසා.කෝටිපති පවුලක තනි ගැහැණු දරුවා උන මින්සුට පුංචි කාලෙ ඉදන් තිබුනේ හිතුවක්කාර ගති පැවතුම්.එන්න එන්න වයසින් වැඩි වුනත් ඒ හිතුවක්කාර ගතිවල වැඩියක් මිස අඩුවක් නම් නොවුන තරම්.
එහෙව් ගෑණියෙක්ට අප්පා මාව බන්දන්න හදන්නේ මට තියෙන ඇල්මකට නෙමේ කියන්න හොදටම දැනන් උනත් මන් මේ තීරණයට එකග උනේ අප්පට ඉන්න එකම දරුවා විදිහට අප්පට පිටුපාන්න අකමැති උනු නිසා.මන් දන්නෑ මින්සු මොන හේතුවකට මේ කසාදයට කැමති උනාද කියන්න.ඒත් මන් එක දෙයක් දන්නවා.ඒ ඔය මින්සුටයි මටයි සාර්ථක ජීවිතයක් ගෙවන්න බැරි බව.
අද මගේ කසාදෙ කියන එක වැඩිය හිතට නොගෙනම මම පල්ලියේ අල්තාරයට පය තිබ්බේ මගේ අනාගත බිරිඳව බලාපොරොත්තුවෙන් නම් නෙමේ.ඉක්මනින් අද දවස ගෙවිලා යන්න කියන බලාපොරොත්තුවෙන්.
මම අල්තාරයට යනකොටත් මන් දැක්කා මින්සු අල්තාරයට ටිකක් එහායින් හිටන් ඉන්න හැටි.ඒත් අනිත් මනමාලයින්ට වගේ තමන්ගේ මනමාලිය ගැන ආසාවක් ආදරයක් මට නොදැනුනා.හේතුව ඔය මින්සුගේ හැසිරීම වෙන්න ඇති.එයා අදවත් විනීත වෙන්න බැරි තරම් හිතුවක්කාර චරිතයක්.අහසයි පොලොවයි වගේ අපි එකට ඉන්නෙ කොහොමද කියන එක හිත හිත මන් අල්තාරයට ලන් උනා.
මන් අල්තාරය උඩ හිටගන්නවාත් එක්කම ජොන් අන්කල් මගෙ අතට බාරදුන්නේ එයාගෙ එකම දුව උන ජොන් මින්සුව.මට දැනුනේ ජොන් අන්කල් මගෙ අත උඩින් ලොකු බරක් තිබ්බා වගේ.අනේ ආයෙ ගන්න කියන්න ඕන උනත් මන් දැන් ඒකට පරක්කුයි කියන්න මම දන්නවා.අකමැත්තකුත් නොවුනු කැමැත්තකුත් නොවුනු හැගීමකින් ඒ අත අල්ල ගත්තු මන් අල්තාරය ඉදිරියේ හිට ගන්නවත් එක්කම පියතුමා තමන්ගේ රාජකාරිය පටන් ගත්තා.
හදවතින් නොවුනත් මන් මගේ කැමැත්තෙන් ඒ පොරොන්දුව අල්තාරය උඩට වෙලා කිව්වේ මින්සුව ජීවිත කාලෙටම බලාගන්නවා කියන අදහසින්.ඒත් මින්සුගේ හිතේ තියෙන දේ මොකක්ද කියන්න මට නොතේරුනා.එයා අඩුම මේ දේවල් ගනන් ගන්නෙවත් නැති පාටයි.උපන් දා ඉදලා ජීවිතෙ වැඩි කාලයක් මව් රටෙන් පිටව හැදුනු වැඩුනු මින්සු පියතුමා කියපු කොරියානු වචන බොහොම අමාරුවෙන් උච්චාරණය කලේ ලොකු කරදරයකින් වගේ.මන් දන්නවා උච්චාරණය අපහසු උනත් එයා හොදින් බාශාව දන්නවා කියන්න.ඒත් ඒ වචනවල තේරුම තේරුම් ගත්තු බවක් ඒ මූනෙන් මට පෙනුනේ නෑ.
පොරොන්දුව අවසානයේ ඒ මොහොත උදා වුනා.අනිත් මනාලයන් බොහොම ආදරෙන් මතක් කරන ඒ මොහොත.. ඒත් ඒ මොහොත මට මගේ ජීවිතයේ කිසිම වටිනාකමක් ආසාවක් නැති මොහොතක් විතරයි.එයාටත් එහෙමම වෙන්න ඇති.ඒත් සිද්ධ වුනු දේ නිසා මගෙ හිතම ගැස්සුනා කිව්වොත් හරි.
අල්තාරය උඩට වෙලා මින්සුගේ කම්බුල් අතර අත තියන් එයා දිහා බලන් උන්නු මාව මින්සු එක පාරටම කිස් කරනවත් එක්කම මම කලේ මුකුත් නොකර පුදුම වෙලා ඔහේ බලන් උන්නු එක.එයාට නම් ඒක හුගක් පලපුරුදු දෙයක් වගේ.විනාඩියක්වත් දිගට නොඇදුනු අපේ හාදුවෙන් මිදුනු අපි එකිනෙකාගෙ මූනවත් නොබලපු කෙටි නමුත් කෝටිපති උත්සවයකට පස්සේ ආවේ අපේ මධුසමය ගත කරන්න.
කාර් එකට මුලින්ම නැග්ග මම බලන් උන්නේ යාළුවොත් එක්ක හරි හරියට බර කතාවක වැටිලා උන්නු මින්සු කාර් එකට නගිනකල්.එයාට තවත් මදිද? උත්සවය පුරාවටම මින්සු කලේ මන් දිහාවත් නොබලා යාලුවො එක්ක විනෝද උන එක.ඒත් තවත් එයාට ඕනේ ඒ සාමීචිය.
පැය බාගයකට විතර පස්සෙ වාහනයට නැග්ග මින්සු කලේ ශීට් එකට ඔලුව බර කරගත්තු එක.මන් වගේ කෙනෙක් ඉන්නවද කියන එකවත් එයා නොදන්න පාටයි.ඒකෙ ඒ හැටි පුදුමෙකුත් නෑ.එයා මින්සු. ජොන් මින්සු.වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම සෙල්ලක්කාරියක්.මන් අපේ පවුල් ජීවිතය ගැන බලාපොරොත්තු රහිතවම මගේ ඇස් පියගත්තේ ශීට් එකට බර වෙන ගමන්.
_✍_
YOU ARE READING
||පැඟිරි පිච්ච 💮||
Fiksi Penggemar"ඇයි මොනවා කරන්නද? මරන්නද? මරපං ඉතින්.උබට දාව මගේ බඩේ ඉන්න මේ ලමයා එක්කම මරලා දාපන්.මේකව බඩේ තියන් තමුසෙගෙ කටේ බලේට ජීවත වෙනවට වඩා ඒක සැපක් මට." (jeon minsu) "තේහ්යුන් මගෙත් එක්ක තරහින්ද? එහෙම නම් මන් ආයෙ තේහ්යුන්ගෙන් අහන්නැතුව ජන්ග්මිව ගන්නැතුව ඉන...
