Hi ළමයි...❤️
හැමෝම හොඳින් ඇති කියල හිතනවා.හැමෝටම පොඩි දෙයක් කියල යන්නයි ආවේ.මේකට කවුරුත් reply කරයි කියල බලාපොරොත්තුවක් නෑ.ඒත් හැමෝටම කියලා යන්නයි මට ඕන උනේ ❤️.
මන් කිසිම talent එකක් නැති සාමාන්ය ළමයෙක්.ඒත් මට ආස හිතුනා wattpad එකේ story එකක් publish කරන්න.ඇත්තටම මන් ඒකෙන් බලාපොරොත්තු උනේ මේක ඇතුලෙ ප්රසිද්ධ වෙන්නවත් මට කියලා ප්රතිරූපයක් හදාගන්නවත් නෙවේ.ඇත්තටම මට ඕන උනේ තනි වෙන හැම වෙලාවකම හිනා වෙන්න හේතුවක් හදාගන්න.අනිත් authors ලගෙ කතාවල funny comment දැක්කම මට ආස හිතුන මටත් ඒ වගේ comments හම්බෙනව නම් කියලා.මගේ first story එකට නොහිතපු විදිහට ගොඩක් readersලා එකතු උනා.අදටත් එයාලගෙ comments කියවලා මන් හිනා වෙන හිත හදාගන්න අවස්ථා අනන්තයි.
ඉතින් මට හිතුනා දැන් ඇති කියලා.මට ඕන දේ හම්බුනා.ඉතින් තව කතා ලියල තේරුමක් නෑ වගේ දැනෙනවා.මන් කවදාවත් මගෙ published stories unpublish කරන්නෑ.ඔයාලා කැමති නම් ඔයාලට ඒව කියවන්න පුලුවන්.ඒත් ආයෙ අලුත් කතා ලියන්නවත් ඉවර නොකරපු කතා සම්පූර්ණ කරන්නවත් මට කැමැත්තක් ඇති වෙන්නෙ නෑ.
මට ගොඩක් වෙලාවට මිනිස්සු ගැවසෙන තැන්වල ලොකු තනිකමක් දැනෙනවා.මන් ලග මිනිස්සු දාහක් හිටියත් මන් නිකන් කොන් වෙනවා තනි වෙනවා වගෙ දැනිලා තියෙනවා.මට කියලා මාව special යාලුවෙක් soulmate කෙනෙක් වගේ කෙනෙක් මට නෑනෙ කියලා නිතර නිතර දැනෙනවා.ඒක මහ පීඩනයක්.අඩුම ගෙදර අම්මටයි තාත්තටයිවත් මාව special නෑ කියල මට හිතෙනවා.මන් ගොඩක් වෙලාවට ඉස්සර එයාලගෙ attention එක ගන්න රන්ඩු කරා.ඒත් ඒ හැමදේම නිසා අන්තිමට මහන්සියක් දැනුන එක විතරයි උනේ.ඒ ගතිය මට දැනෙන එක අඩු උනේ wattpad නිසා.ඒත් දැන් wattpad නිසාම ඒ දේ දැනෙන එක වැඩි වෙලා.මන් මේක ඇතුලෙත් තනි වෙලා වගේ දැනෙනවා වෙලාවකට.මට ඕන සතුටින් ඉන්න.ඒ නිසා මන් උත්සාහ කරනව මට uncomfortable හැමදේකින්ම ඈත් වෙන්න.ඉතින් ආයෙ wattpad එකට නොලියන්න හේතුවත් ඒකමයි.
writer කෙනෙක් විදිහට විතරක් නෙවේ ජීවිතේ හැම දේකින්ම අසාර්ථක කෙනෙක් මම.ඉතින් මම වගේ අදක්ෂ කොන් වෙච්ච අසාර්ථක කෙල්ලෙක්ට මොහොතකට හරි comment එකකින් like එකකින් සතුටක් ගෙනාපු හැමෝටම ගොඩක් ගොඩක් ගොඩාආආආආආක් thank you ❤️.
ඉස්සරහටත් මන් ඔයාලගෙ කතා කියවනවා හොදේ ලියන්නෙ නැති උනාට ☺.ඒ වගේම හිමීට මන් teach me what is the life story එක publish කරලා ඉවර කරන්නම්.මොකද මන් ඒකේ comments කියවන්න ආසයි ❤️.
මේකට reply බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ නෑ.ඒ වගේම මන් හොදටම දන්නව කවුරුත් reply කරන්නෙත් නැ කියන එක.ඒත් කමක් නෑ මට ඇත්ත ජීවිතේදි වගේම දැන් wattpad ජීවිතේදිත් මිනිස්සු මාව ගනන් නොගෙන ඉන්න එක හොඳට හුරුයි.ඒත් කාටහරිම මට msg එකක් දාන්න හිතුනොත්... එහෙමත් නැත්තම් මගෙන් මොනවා හරි උදව්වක් ඕනෙ උනොත් දෙපාරක් නොහිතා කතා කරන්න.මන් ආසයි යාලුවෙ හදාගන්න.ඒත් බල කරන්නෙ නෑ ❤️.මන් මේක ලියන්නෙ අනුකම්පාව බලාපොරොත්තුවෙන් නෙවේ.ඇත්තටම මන් ආස නෑ මට අනුකම්පා කරනවට.මාව පල්ලෙහාට දානව කියලයි මට හිතෙන්නෙ ඒ වෙලාවට.මට අනුකම්පා කරල මන් ලගට එන මිනිස්සු ඉක්මනට මාව ඉවසගන්න බැරුව යන්න යනවා මට කේන්ති ගස්සවලා.
එහෙනම් ගිහින් එන්නම්.හැමෝම පරිස්සමින් ඉන්න.හැමෝටම ආදරෙයි ❤️.
~kimsoha~
YOU ARE READING
||පැඟිරි පිච්ච 💮||
Fanfiction"ඇයි මොනවා කරන්නද? මරන්නද? මරපං ඉතින්.උබට දාව මගේ බඩේ ඉන්න මේ ලමයා එක්කම මරලා දාපන්.මේකව බඩේ තියන් තමුසෙගෙ කටේ බලේට ජීවත වෙනවට වඩා ඒක සැපක් මට." (jeon minsu) "තේහ්යුන් මගෙත් එක්ක තරහින්ද? එහෙම නම් මන් ආයෙ තේහ්යුන්ගෙන් අහන්නැතුව ජන්ග්මිව ගන්නැතුව ඉන...