"අප්පා"
මට එකපාරටම කියවුනේ මගේ ඉස්සරහා හිටන් උන්නු අප්පා දැකලා.මගෙ සද්දේ වැඩි උනු නිසාදෝ මින්සුත් පහලට ආවෙ ටිකක් කලබලයෙන්.
"කිම් අන්කල්"
මින්සු අප්ප දිහාත් මන් දිහාත් මාරුවෙන් මාරුවට බලන ගමන් ප්‍රශ්නාත්මක ස්වරයකින් අහද්දි මමත් උන්නු අප්පගෙන් උත්තරයක් බලාපොරොත්තුවෙන්.
"කොහොමද දෙන්නට.මන් ආවෙ පොඩි දෙයක් දැනගන්න."
"අප්පා ඇයි හිටගෙන.අපි ඉදගෙන කතා කරමු."
"තේහ්යුන් ඉන්න මන් බොන්න මොනා හරි රෙඩි කරන්නම්"
මින්සු එහෙම කියාගෙනම කුස්සියට ගියේ මාවයි අප්පවයි සාලයේ තනි කරලා.ටිකක් වෙලා අප්පා දිහා බලන් උන්නු මන් කතා කරන්න පටන් ගත්තේ අප්පගෙන් කිසි ප්‍රතිචාරයක් නැති නිසා.ඒත් එක්කම කුස්සියේ ඉදන් ආපු මින්සු මන් ලගින් වාඩි උනේ ටිකක් බයෙන්.ඔව් එයා බයෙන්.මන් ලගටම වෙලා ඉදන් මගෙ අතත් අල්ලගත්තු හැටියට ඒක මට විතරක් නෙමේ අප්පටත් තේරුනා කියන්න මන් දැනගත්තේ අප්පගේ මූන ඇදුනු හිනාව නිසා.
"මන් දන්නෑනේ මගෙ ලේලිට ටී හදන්නත් පුලුවන් කියලා."
"ආ එයාට උයන්නත් පුලුවන්."
"ඔහ් එහෙමද? මින්සු හරි දක්ෂයිනේ."
"කුමාවෝ අන්කල්."
"දැන් ඉතින් අන්කල් කිව්වා මදෑ මින්සු කැමති නම් මට අප්පා කියන්න."
අප්පගේ ඒ කතාව අහපු ගමන් මින්සු මගෙ මූන දිහා බැලුවේ හාද අහන්න වගේ.මම එයාට ලාවට හිනා උනේ හා කියලා හගවන ගමන්.
"මන් කැමතියි අප්පා"
"අප්පා ඇයි ඒත් මේ හදිස්සියෙම."
"ඔහ් මේකයි... මට දැනගන්න ලැබුනා පුතා කිහිප දවසක්ම ඔෆිස් ගියේ නෑ කියලා.ප්‍රශ්නයක්ද බලන්නයි මන් ආවේ."
අප්පගේ ඒ කතාවත් එක්ක මන් බැලුවේ මින්සුගේ මූන දිහා.ඒත් ඒ වෙනකොටත් මින්සු මන් දිහා බලාගෙනයි උන්නු.ඔව් එයා කැමතියි.අප්පා ඒක දැනගන්න ඕනේ.ඒ නිසාම කිසි චකිතයක් නැතුව මම තීරණය කලා ඒක අප්පට කියන්න.ඔව් ඒ අපේ පුංචි පැටියා ගැන.
YOU ARE READING
||පැඟිරි පිච්ච 💮||
Fanfic"ඇයි මොනවා කරන්නද? මරන්නද? මරපං ඉතින්.උබට දාව මගේ බඩේ ඉන්න මේ ලමයා එක්කම මරලා දාපන්.මේකව බඩේ තියන් තමුසෙගෙ කටේ බලේට ජීවත වෙනවට වඩා ඒක සැපක් මට." (jeon minsu) "තේහ්යුන් මගෙත් එක්ක තරහින්ද? එහෙම නම් මන් ආයෙ තේහ්යුන්ගෙන් අහන්නැතුව ජන්ග්මිව ගන්නැතුව ඉන...
