කසාද බැන්දම මිනිස්සු වෙනස් වෙනවා කියන එක බොරු කියලයි කලින් මන් හිතන් හිටියේ.ඒත් ඒක ඇත්ත.ඉස්සර කාලෙ අල්ලන්න දුවපු මම අද කාලෙට යන්න දීලා ඔහේ බලන් ඉන්නවා.අදට අපි කසාද බැඳලා සතියක්.ඒත් මීට දවස් හතකට කලින් හිටපු තේහ්යුන් නෙවේ අද මන්...මන් සුපුරුදු විදිහටම උදේ නැගිටලා උයලා කෑම මේසෙටත් සව් කරලා එලියට බැස්සෙ ඔෆිස් යන්න.මන් දැක්කා මන් එනකොටත් මින්සු නිදාන ඉන්නවා.මේ සතිය පුරාවටම මින්සු කලේ රෑ වෙනකල් ක්ලබ් ගානෙ නටලා මහ රෑ ගෙදර ඇවිත් මහ දවල් වෙනකල් නිදියපු එක.
එදා රැයින් පස්සෙ මින්සුයි මායි අතර කායිකව තියා සාමාජීව වශයෙන්වත් සම්බන්ධයක් ඇති නොඋනා.අඩුම උදේට Good morning කියන්නවත් රෑට Good night කියන්නවත් එයා මන් ලග උන්නෙ නෑ.ආසාවට මේ ගෙදර කුස්සියට යන්න එයාට ඕන උනේ නෑ.කවදාවත් අපි එකට ඉදගෙන කෑම කෑවෙ නෑ.ඒත් ඒ ගැන මටවත් එයාටවත් ගානක් උනෙත් නැත්තේ අපේ ගනුදෙනුවක් වෙච්ච කසාදෙ නිසා.පුංචි ගමනකින් පස්සේ ඔෆිස් එකට ලං වුණු මන් මගේ කැබින් එකට ගියේ අහස උසට තියෙන වැඩ කන්දරාව මතක් කරන ගමන්.
"ගුඩ් මෝනින් සර්."
"මෝනින් සර්"
දකින දකින කෙනාගෙ සුබ පැතුම්වලට ආචාර කරන ගමන් මන් මගේ කැබින් එකට ඇවිත් වැඩ පටන් ගත්තා.
"සර් සර්ගේ ෆෝන් එක කා එකේ දාලා ඇවිල්ලා.කෝල් වගයකුත් ආවා මන් හිතන්නේ."
"ඔහ් කුමාවොයෝ"
ඔෆිස් එකේ උන්නු සුලු සේවකයෙක් මට මගේ ෆෝන් එක ගෙනත් දුන්නේ මන් ඒ සේවකයට ස්තූති කරලා ෆෝන් එක ගද්දි.ෆෝන් එක ගත්ත ගමන් මන් බැලුවේ කවුද මට කෝල් කරපු කෙනා කියන එක.නමක් නොතිබුනු නම්බරයකින් ආපු මගහැරුනු ඇමතුමට ප්‍රති ඇමතුමක් මම ගත්තේ මොකටද කියන්න මම දන්නෑ.
"යබුසෙයෝ,කවුද මේ?"
"තේහ්යුන් මේ මම"
"මින්සු"
"ඔව් මින්සු තමා"
"මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද? ඇයි හදිස්සියෙම කෝල් ගත්තේ"
"මගෙ ඔලුව රිදෙනවා වගේ තේහ්යුන්.හුගක් අමාරුයි ඇගට.මට ඩොක්ට කෙනෙක්ව එවනවද ගෙදරට."
YOU ARE READING
||පැඟිරි පිච්ච 💮||
Fanfic"ඇයි මොනවා කරන්නද? මරන්නද? මරපං ඉතින්.උබට දාව මගේ බඩේ ඉන්න මේ ලමයා එක්කම මරලා දාපන්.මේකව බඩේ තියන් තමුසෙගෙ කටේ බලේට ජීවත වෙනවට වඩා ඒක සැපක් මට." (jeon minsu) "තේහ්යුන් මගෙත් එක්ක තරහින්ද? එහෙම නම් මන් ආයෙ තේහ්යුන්ගෙන් අහන්නැතුව ජන්ග්මිව ගන්නැතුව ඉන...
