Arkadaşlar bölüm sınırları koymuyorum ama lütfen elinizden geldiğince yorum ve beğeni yapmayı unutmayın.
Benim yazma isteğimi ateşleyin istiyorum.
Uzun süre sonra bölüm yazdığım için oldukça yavaşım ve cümlelerimi toparlayamıyorum. Umarım bu bölümü beğenirsiniz.
KEYİFLİ OKUMALAR
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
40. Bölüme 35 Kala
Keyifli Okumalar
'Nişanlımdı.'
Kulağımın içine boşalttığı zehir çekiş, örs ve üzengi kemiklerimi birer birer geçerken dudaklarım aralandı. Bir şey demek istiyordum ama diyemiyordum. Zehir tüm damarlarımı yavaşça ele geçiriyor ve bedenimi uyuşturuyordu.
Karşımdaki adamla karanlıkta mahsur kalmıştık. Onun gözlerinin tam ortasındaki iki mumun alev almasıyla adeta titredim. Kalbim hızlandı.
Kalbim göğüs kafesimi yırtacak derece de hızlanırken zehiri aort damarımın hemen üzerinde hissettim. Bu his öyle yoğundu ki bir anlığına da olsa midem bulandı.
Şu an öğürmemek için zor duruyordum.
'Ayçin içindeki zehri kus. Yoksa düşüp bayılacaksın.'
"Nişanlın mı?" Dudaklarımdan dökülen soru içimdeki zehrin bir kısmını onun suratına kusarken rahatlamak yerine daha da gerildim.
Dengemi kaybedeceğimi düşündüğüm sandalyeye tutundum ve karşımdaki adamın karanlık gecelerindeki iki yanan mumun ışığını izlemeye başladım. O mumlar bana şöyle sesleniyordu: 'Yalancının mumlarıyız biz. Bize kanma. Yakında söneceğiz.'
Barçın başını ağırca sallarken yüzündeki ifade bir gram olsun değişmedi. O kadar ifadesiz bakıyordu ki bir anlığına da olsa onun profesyonel bir yalancı olduğunu düşünmüştüm ama kim bu konu hakkında yalan söylerdi ki? Bu sorunun cevabı basitti. Tabi ki kimse böyle bir konuda yalan söylemezdi.
"Evet." dedi donuk bir ifadeyle. O ifadenin arkasında yatan gerçekler vardı.
Kolumda hissettiğim uyuşmayla sandalye elimin altında titremeye başlarken dudaklarımdan boğukça bir nefes alıp verdim. 'Şimdi olmaz. Şimdi burada düşüp bayılamam.' Gözlerimde üstümde sallanan köstekli saatin etkisine girerken dengemi kaybettim.
Belimi bir sarmaşık gibi saran parmaklarla karanlığın içine yavaşça yolculuğa çıkarken son gördüğüm suret Barçın'dı.
