May pag-asa ba ako magmahal sa maling tao, maling panahon at maling pagkakataon?
................................................................
Sabi ng iba hindi naman mali o bawal magmahal basta mahal niyo ang isat-isa. Dapat alam natin ang mga b...
Song: Ikaw Pa Rin by Moria Dela Torre and Erik Santos
ELOISE POV
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Hala bakit absent si sir. Kinakaban na ako sa nangyayari baka kinasal na siya o umalis dahil malaman ng girlfriend niya sa akin. Ito siguro dahilan bakit siya nagresign.
SIR BAKIT MO AKO INIWAN!
Sumigaw ako sa canteen. Na kalimutan ko kasama ko si Patricia, Camille at Bella habang kumakain. Nagulat at nag-aalala kasi kunti lang kinakain ko, hindi ako nakafocus sa study at laging nanamaga mga mata ko dahil umiiyak ako sa gabi sa kwarto ko.
"Elosie, huwag ka magalit at magulat?" Sabi ni Patricia. Kinakabahan ako sa sasabihin ni Patricia.
"Patriciaaaaa sabihin mo na?" Nagmadali si Bella
"Ano naman chika mo?" Sabi ni Camille habang excited naman marinig sasabihin
Ako kinakabahan mas ang tibok any puso ko parang mahulog siya. Pakiradam ko aatikiin ako nang wala sa oras.
"Nag resign na raw si Sir. Carloooooo!" Sabi ni Patricia
"Anoooooooooooooooooooo!" sigaw ko
"Totoo" Sabi ni Camille
"Totoo sabi ni adviser natin. Nakita ni maam na wala gamit so sir. Tinanog niya so principal sabi ng resign for personal reasons." Paliwang ni Patricia
Pakiradam ko hihimatayin ako ngayon!
Pakiradam ko mamatay ako today!
Hala! Sana panaginip ito dahil umiiyak ako.
Sabay sabay tumulo ang mga luha ako at tulala. Bigla ako tumakbo ng faculty room punta ako mesa ni sir. Nakita ko walang gamit. Kaya tumakbo at ng cutting classes ako. Sinundan ako nila Bella at Camille. Si Patricia ang naiwan sa school para siya Ang mata namin sa loob. Pumunta kami sa antayan ng mga Jeep five hours ako naghintay hanggang gumabi. Hindi ko namalayan 8 pm na. Himatid ako nila Bella at Camille. Bago ako nakarating ay nakasalubong ko si Noel at nagoffer ng panyo niya. Nakakahiya na nakikita niya ako umiyak ng kaklase ko. Tinangap ko yung panyo at pinusan yung mga luha ko sabi niya, "Huwag mo muna ibalik hanggang hindi ka pa tapos umiyak."
Nagulat ako sa narinig ko. Noel! "Sa...sa...la...mat Noel. Pwede iwan mo ako mag-isa?" Pakiusap habang nauutal ako.
"Sige, Elosie kung kailangan mo ng kausap. Tawagan mo ko o kahit mo ko. Available ako anytime." Sabi ni Noel.
"Salamat sa offer. I try to talk when I ready." Sabi ko
Sabay nag pathways sa opposite side ng street na ito. Nakauwi na ako ng bahay. Pagbukas ng bahay lumapit so Snoppie sa akin alam niya umiiyak ako. Niyakap ako ng nanay ko at nag-usap kami sa kwarto ko. Ang kapatid mo gumawa at nagdala ng kape. Doon ko confess lahat ng nangyari hindi magalit si mama.
Pagkatapos namin mag-usap ni mama pumunta ako ng kwarto at naglock ng pinto. Magsulat ako sa diary naalala ko nasa last page na ako. Ang nasulat ko bakit kailangan ko pa rin mag-aral?
Kailangan ko rin mag-aral. Noh!
Kailangan ko mag-aral kahit ayaw ko. Kailangan ko mag-aral kahit nakaka stress. Kailangan mag-aral kahit nakakatamad. Kailangan ko mag-aral kahit boring yung subject. Kailangan ko kahit hindi ako maging mag memorize para sa exams. Kailangan ko mag-aral kahit ang strict yung mga teachers mo. Kailangan ko mag-aral kahit alam ko papatayin ako ng buhay ng mga teachers ko. Kailangan ko mag-aral kahit makipagplastikan ako sa mga klaklase ko. Kailangan ko mag-aral kahit mahiyain talaga ako sa totoong buhay. Kailangan ko mag-aral kahit labag sa kalooban ko. Kailangan ko mag-aral dahil may sasabihin ang iba kapag bumasak ka. Kailangan ko mag-aral kahit minsan gusto ko na bumigay. Kailangan ko mag-aral kahit bibigay na ang katawan ko. Kailangan ko mag-aral kahit minsan hindi na ako masaya. Kailangan ko mag-aral baka sakali makahanap ako ng sariling mundo. Kailangan ko mag-aral dahil gusto ko muna lumayo sa totoong buhay ko. Kailangan ko mag-aral para matuto ako kahit hindi ko alam kung kailangan ko lahat yan. Kailangan ko mag-aral kasi gusto ko matuto lalo na sa mga favorite subjects ko. Kailangan ko mag-aral dahil curious ako sa maraming bagay. Kailangan ko mag-aral dahil may mga tanog na gusto malaman ang sagot. Kailangan ko mag-aral dahil gusto malaman kung ano ang tama at mali. Kailangan ko malaman kung ano-ano mga rules na hindi ako maviolate at parusahan ng mabigat. Kailangan ko mag-aral para malaman hanggang saan kaya ko. Kailangan ko mag-aral para pumasa.
Kailangan ko mag-aral para maka graduate ng high school.
Yeeeeeeeeeeeeeeeeeeey!
Hindi ko alam matutuwa sa last line. Pinaalala nito kailangan ko ituloy yung buhay ko kahit masakit. Kailangan ko matutunan kalimutan siya.
Di ba brokenhearted ako kahit hindi kami. Baka nga nag assume lang talaga ako.
Dito na tayo sa last page ng aking diary na "Better Sweet Year." Nakakaiyak man pero ito ang reality. Wala ako magagawa kahit ano gawin ko. Ang tangi ko magagawa ay maghintay ng part 2 ng story namin. Eh kung may part 2? Sana meron? Let's see? But today this is the END my diary and story.
