Manstürbasyonu Bırakma Üzerine

90 Gün ve Sembolik Mezuniyet

Hikayenin ön sözünde yazdığı gibi bu bağımlılığın temellerini bu platformda atmıştım ve bugün başladığım yerde bitirdiğimi söylemekten gurur duyuyorum. Bir yandan bu kadar süre uğraştığım şey bu muymuş diyorum, geçtiğim son bir kaç yıl kötü bir şaka gibi geliyor. Hayatımda keşke dememek şahsi düsturlarımdandır ama keşke hissiyatına girmeden de edemiyorum. İlk 3 haftayı atlattıktan ve flatline ı geçtikten sonra otomatik pilotla hayatına devam ediyorsun zaten. Hep çok zor diye düşünmüştüm ama şimdi geriye dönüp baktığımda aşılamayacak kadar da değilmiş diyorum.

Okumak isterseniz Başarı hikayemi Neverfap forumda Neverfap hikayeleri bölümünde " Geldik 90 Güne Kadın Başımıza, Sanırım Artık Kraliçeyim" başlığıyla okuyabilirsiniz. Linki aşağıya da aldım.

https://neverfapturkiye.com/konu/geldik-90-gune-kadin-basimiza-sanirim-artik-kraliceyim.4487/

 3 aylık yolculuğumdan ve gördüğüm etkilerden bahsedeyim.

- İletişimim daha da iyi. Bindiğim taksideki taksiciyle, gittiğim terziyle, adliyedeki görevlilerle, yeni tanıştığım insanlarla çok rahat konuşabiliyor/sohbet başlatabiliyorum. Geçen günlerde ilk iş görüşmeme gittim, resepsiyonda beklerken bir heyecan vardı ama konuşmaya başladıktan sonra heyecanlanmadım, heyecanlansam da bunu problem etmiyorum. 3 hafta falan önce de savcıyla konuşurken suç tipini yanlış söyledim, savcı biraz laf söyledi ama paniklemedim, kendi kendimi yemedim. Heyecanlanmışsam heyecanlanmışımdır, yeryüzünde heyecanlanmayan mı var ? Yanlış yaptıysam yapmışımdır, anasının karnından bilgiyle doğan mı var ? Önemli değil. Alt tarafı kekeledim diye kendimi odama kapatacak değilim ya, hm ok deyip devam edeceğim hayatıma.

- Hayal gücüm arttı. Eskiden de şiir - yazı yazardım, resimle ilgilenirdim. Ama artık daha kolay yazıyorum, çok bir yeteneğim yok ama bir resmi yapıyorum, bitiriyorum, bitirir bitirmez aklıma farklı bir resim fikri geliyor. Böyle sokaktan yürürken öylesine ilham geliyor, onu kağıda aktarana kadar aklımın bir köşesinde o ilhamım sürekli büyüyor.

- Hayata karşı daha tutkuluyum. Hobilerimi keşfettim. Akışa geçiyorum, zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum. Resim yaparken müthiş haz alıyorum, yazarken, okurken... Bir kitabı elime aldığımda zorla okurdum. Bu sefer elime aldığımda eskisi gibi kitaba kaptırıp gidebiliyorum. Dışarı çıkmaya daha hevesliyim, bunca zaman evin içine neden tıkılmışım bilmiyorum. Müzeleri geziyorum,  kahvemi kapıp kitabımı alıp parka koşuyorum, kardeşimle mısır patlatıp film günü yapıyorum, erinmeyip yapılacaklar listemi hazırlıyorum. Mesleğe dair bazı konularda araştırma yapıyorum ve eskisine nazaran daha az üşeniyorum. Bir şeylere başlayıp bitirdiğimde daha çok zevk alıyorum.

- Duygusal olarak daha iyi hissediyorum. 

Süreç içerisinde ilk 10-15 günü geçince duygusal bir yükselme yaşıyorsun, 55'li günlere kadar devam eden coşku yerini yavaş yavaş duygusal istikrarsızlığa ve dipte hissetmeye bırakıyor, 68 'li günlerde dibi görüyor, 70'li günlerde toparlama aşamasına geçiyorsun, 75'te zımba gibisin. En azından bende bu şekildeydi. Şu an iyiyim. Stabil ruh halime ulaşmışım gibi görünüyor. 

Günlük yazma huyumu geri kazandım ve duygusal olarak zorlanmış hissettiğimde yazı yazmamın beni nasıl da daha stabil hale getirdiğini görüyorum. Bir çok psikolog videosu dinledim. Şükür günlüğü tutmaya başladım, sadece güzel şeyleri, hoşuma giden, beni huzurlu hissettiren olayları yazıyorum bu günlüğe. Daha bitirmeme var ama kendine yardım kitapları okumaya başladım, bu sayede farkındalığım gelişiyor. "Hayatı Yeniden Keşfedin" ve "İyi Hissetmek" kitaplarına başladım tavsiye ederim. Hayır deme konusunda hala kat etmem gereken yollar var ama eskisine göre daha iyiyim bu konuda. Hayır dedikçe, sınırımı korudukça öz saygım gelişiyor, daha huzurlu hissediyorum kendimi. Hayır demenin keyfini yaşıyorum.