PERESTİŞ

PERESTİŞ 6

Keyifli okumalar dilerim..

18.08.2020

6.Bölüm:Aşık Olmak Yok

Özden Özcan

"Selam Acun." ayakkabılarımı dolaba koyup içeri geçerken Acun'a seslenmiştim.

"Aleyküm selam bacım." diyerek karşılık verdiğinde güldüm.
Ayaklarını ortaya masaya uzatmış elinde ki tabaktan meyve yerken gayet mutlu gözüküyordu.

"İlayda nerede?"

"Arkadaşları ile yemek yicekmiş."

Kafasını salladığı sırada ben banyoya gidip ellerimi yıkadım ve odama geçtim. Bütün gün kapalı pencere olduğu için havasız kalan odamın penceresini açtım ve bu sıcak hava da banyo yapma kararı aldım.

Acun ile yemek yerken, yaptığım yemeklerden Kubat'a da götürme kararı almıştım ama evden nasıl çıkacağımı bilmiyordum. Eminim ki Acun buna hayatta izin vermezdi.

"Ne düşünüyorsun öyle kara kara?"

Başımı yemekten kaldırıp ona baktığımda yutkundum...

"Bir hastam hakkında düşünüyordum."
İyice yalancı olup çıkmıştım... Aslında yalan değildi.. Bir arkadaşım olan Kubat bir de hastam olan Kubat, sırf hastaneye gelmiyor diye hastam olmayacak değildi.

Kendi kendime ikna ediş şeklime hayret kalmıştım doğrusu. Bu düşünceleri uzaklaştırıp çıkma planları kurarken Acun'un telefonu çaldı.

"Efendim kardeşim.... Ha öyle mi? Bilemedim ki şimdi?.. Ha eksik var diyorsun, peki madem geleyim ama maçtan sonra hemen eve gelirim." yüzüm anında aydınlandığında gülmemek için zor durdum.

"Nolmuş kuzen?"

"Bartın'da ki dostlar halı saha maç yapacaklarmış eksikleri varmış çağırdılar." yüzünde ki o istenmemezliği gördüğümde de üzülmüştüm.

"İstemiyor gibisin."

"İstemiyorum zaten ama kıramadım işte." omuzunu silip ayağa kalktı ve masada duran telefonunu aldı.

" Zaten anca eksikleri olduğunda çağırırlar."mırıldanarak çıktığında onun için üzülmüştüm... O böyle şeyleri kafaya takan biriydi ve kırılıyordu...Çünkü bu ilk defa olan bir şey değildi.

Bende onun arkasından kalkıp odasının önüne geldim. Kapıyı tıklatıp çağırmasını bekledim.

" Gel Özden "içeri girdiğimde tişörtünü giyiyordu.

" Acun? "

" Özden psikolojik öneriler de mi bulunacaksın? "alayla kurduğu cümleyle güldüm.

" Hayır herkesin bildiği bir şey söyliyeceğim."

Ellerini ceplerine koyup" Bekliyorum"dedi.

"Hiç bir şeye kendini zorunlu hissetme, istemiyorsan gitme, hayır diyebilme hakkın var biliyorsun değil mi?"

"Biliyorum, aslında istemiyordum ama şuan istiyorum, hava güzel koştururum biraz... Sen de gelmek ister misin?" spor çantasını eline alıp bana döndü

"Yo hayır, evde olacağım."

"Peki güzelim sen bilirsin, bir şey olursa ara."

"Arasam da duymazsın." dediğimde gülümsüyordum. En azından Acun'dan dolayı içim rahatlamıştı.

Acun evden çıktığında hemen mutfağa geçip masayı kaldırdım. Ve akşam yaptığımız tavuk sote ile pirinç pilavını saklama kaplarına koydum. Evde olan hazır ayrandan da yanıma aldığımda oldukça mutluydum.