Bazı zamanlar vardır...
Kendine
Ailene
Arkadaşlarına
Sevdiğin insana bile zaman ayıramazsın.
Bazı zamanlar vardır...Ki o zamanlar nadirdir.
Hiç tanımadığın kişi-ler hayatına girer ve tek odağın o kişi olur... Bütün hayat sistemin o kişidir.
Özden bu...
Kubat ile güzel ilerleyen bir ilişkimiz vardı, mutluyduk,huzurluyduk ama onun kendi evrenin dışına çıkmak istememesi beni bir hayli yorarken o halinden memnun gibiydi.
Sevgili olduğumuzun arasından neredeyse bir buçuk ay geçmişti ama biz bu konu da hiç bir ilerleme kaydedememiştik. Sadece arada bir sahile iniyorduk ve görüşmelerimizin çoğu onun evinde oluyordu.
"Akşam bir kaç iş arkadaşlarım ile yemeğe gideceğiz gelir misin?"
Kubat okuduğu kitaptan yüzünü kaldırarak bir süre bana baktı ve yüzünü hafif buruşturarak konuştu.
"İş arkadaşlarım ile dedin Özden."
"Ama hepsinin ya eşi yada nişanlısı var ve onlarla geleceklermiş."
Kubat sıkkın bir şekilde nefesini üfledi ve kitabına geri döndü. Bu hali beni üzerken sinirle yerimden kalktım.
"Gelmeni istiyorum yaa."
Resmen ayağımı yere vurup sitemimi belli ettiğimde elindeki kitabı parke üstüne vurarak bıraktığında olduğum yerde irkilmiştim.
"Özden neden anlamıyorsun? Gelmek istemiyorum,insanlarla aynı ortamda bulunmak istemiyorum."
Dizlerimin üstüne çöküp dibine oturduğumda elinden de tutmuştum.
"Lütfen yanında ben olacağım sonuçta."
"Güzelim,sen beni böyle kabul ettin."
Gözlerimin içine bakarak söyledikleri ile dumura uğradım,sıktığım elini gevşetirken kararlı sesimle konuştum.
"Ben seni böyle kabul etmedim,iyileşmeni isteyerek seninle sevgili oldum ve sende bunun için söz verdin."
Tam konuşacaktı ki elimi kendime çekerek konuşmama devam ettim.
"Ama belli ki sözünü tutmak da gecikiyorsun."
Yerimden kalktığım gibi ardımda onu bırakırken sinirden dolan gözlerimi silmeyi ihmal etmedim.
Akşam üstüne doğru dolabıma bakarken odanın kapısı tıklatılıp İlayda girdi.
"Müsait misin canım?"
"Müsaitim gel."
Dolabımdan çıkardığım takıma bakarken İlayda elimden alıp geri yerine asmıştı.
"Hastaneye giderken de takım giyiyorsun,elbise giy."
"Onu doğru dedin."
Elbiselerime göz atarken İlayda kendini atarak yatağıma yattı ve konuşmaya başladı.
"Kubat geliyor mu?"
"Hayır." Sorusuna mırıldanarak cevap verdiğimde siyah bir elbiseye bakıp yüzümü buruşturdum ve yerine geri astım.
"Neden gelmiyor?"
"Biliyorsun durumları."
Sıkkınlıkla cevap verdiğimde İlayda uzatmadan gülümseyip odadan çıktı. En sonunda kırmızı çiçekli bir elbiseye karar verdim ve askılıktan çekip aldım. Elbiseyi giydikten sonra artık uzamış olan kızıl saçlarımı tarayıp açık bıraktım ve sade bir makyaj yaptım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
