PERESTİŞ

PERESTİŞ 18

Keyifli okumalar dilerim..

09.02.2020

Bölüm 18:Kaybetme Korkusu

.Özden Özcan.

Kubat'ın arkasından yavaş yavaş yürürken onun büyük adımlar ile daha fazla yol aldığını farkettim.

"Biraz yavaşlasan mı acaba?"

"Anlamadım."

Arkasına dönüp bana baktığında yanımızdan geçen insanlara aldırmadan konuştum.

"Çok hızlısın, biraz yavaşla."

"Kusura bakma alışkanlık."

Bir şey demeden yanına geçtiğimde elimde ki şapkayı başıma geçirdim.Onun da başında ki şapkadan dolayı biraz görüş açımız kapanmıştı. Yan yana yürürken konuştum.

"Bir yere mi oturacağız?"

"Eve mi gitsek?" bakışlarının bende olduğunu hissettiğimde bende hafifçe ona bakıp tekrar önüme döndüm.

"Farketmez."

"Tamam benim evime geçelim."

Caddeden çıkıp sokaklara girdiğimizde yanında yürümenin farklı hissler uyandırdığı kalbimi susturmaya çalışırken  bana bağıran biri ile kendime geldim.

"Abla çekil çekil çarpacağım şimdi."

Genç bir çocuğun bisiklet üstünde bana bağırması ile ne olduğunu anlamazken belimden çekilmem ile bir duvara yaslandım. Derin derin nefes alırken Kubat yanaklarımı okşadı.

"İyi misin?"

"Evet evet de çocuk neden öyle dedi?"

Önümden çekildiğinde o çocuğun da bisikletinden  inip yanımıza geldiğini gördüm.

"Az önce için özür dilerim, bisikletimin frenleri tutmuyordu."

Kubat hafifçe kaşlarını çatıp şapkasını ileri itti.

"Diğer tarafa dönseydin ya."

"Abi dönemedim işte o an heyecanla."

Kubat tam ağızını açacaktı ki kolunu tuttum.

"Tamam sorun değil ama frenlerini yaptır... Senin içinde büyük bir kaza çıkarabilir."

"Haklısınız, iyi günler."

Çocuk yanımızdan uzaklaşırken bende elimi kolundan çekmiştim. Ellerimi belimin iki yanına yaslayıp ona döndüm.

"Neden çocukla laf dalaşına giriyorsun."

"Gayet normal şey söyledim."

"Gerildi karşında, onun için söyledim ."

"Yapabilceğim bir şey yok."

Omuzlarını silktiğinde gözlerimi devirdim ve önünden çekilip evin yolunu tuttum. En sonunda evine girdiğimde ayakkabılarımı çıkarıp bildiğim odaya adımladım.

Bir köşede açılmamış içki kutuları dururken yatağın çarşafı dağınık duruyordu, yatağın üstünde ki telefon gözüme ilişirken arkamdan giren Kubat ilk önce oraya yönelip telefonu cebine attı.

"Otursana."

Odada olan tek oturma alanına yani yatağa geçerken Kubat'ta elinini ensesine atıp kaşıdı. Şuan gergin olduğunun farkındaydım ama  kendisinin sakinleşmesini istediğim için bekledim.