Morwinowe Oneshoty

8.2. Już jesteś bezpieczny...

Siwowłosy zapukał niepewnie w drzwi, czekając, aż ktoś raczy je otworzyć. Pomimo tego, że bywał w domu Hanka Overa naprawdę często odkąd sam Gregory u niego pomieszkiwał, to dalej jednak nie czuł się aż tak komfortowo, wiedząc, że żeby spotkać swojego "przyjaciela" musi stanąć przed drzwiami domu obcego dla niego chłopaka. 

 — O, to ty — odparł Over, zauważając stojącego za drzwiami Erwina. — Grzesiek jest u siebie, jak coś — dodał, wpuszczając młodszego do domu. Knuckles niepewnie pokiwał głową, po czym bez rozglądania się po domu, skierował się schodami na piętro. 

Stojąc przed drzwiami, zapukał delikatnie, po czym wszedł do środka. W pokoju zastał leżącego w samych bokserkach Gregorego, który najwidoczniej musiał przysnąć. Plusem tego wszystkiego było to, że Erwin mógł sobie na spokojnie patrzeć na boskie ciało Montanhy, a owy szatyn nawet tego nie zauważył. 

Myśli Erwina skierowały się w złą stronę, tą bardziej intymną. Zresztą, kto z osób ze szkoły nie wyobrażał sobie scen seksu z pierdolonym Gregorym Montanhą, który miał tak wielkie powodzenie u obu płci, że niektórzy mu tego zazdrościli, w szczególności Thomas, którego Erwin znał już aż za dobrze. Niestety raczej z tych nieprzyjemnych sytuacji. 

Erwin przygryzł lekko wargę i wszedł w głąb pomieszczenia, zamykając za sobą drzwi, by czasem pani Over, która kręciła się na końcu korytarza, nie zauważyła prawie nagiego Grzesia, przez otwarte drzwi. 

Knuckles musiał przyznać, że tym razem podczas odwiedzin, szatyn nie miał aż takiego porządku w pokoju, jak zwykle. Po podłodze walały się różne części garderoby, a także gdzieniegdzie leżał jakiś sprzęt sportowy. Erwin niestety bądź stety nie zwrócił uwagi na to, gdzie kładzie swoją stopę. Jego but wraz ze stopą i resztą ciała poleciały do przodu, gdy stanął na deskorolce. Siwowłosy nie był kompletnie na coś takiego przygotowany, więc jedynie co zdążył zrobić to zasłonić twarz dłońmi. 

Jego niefortunny upadek skończył się tym, że złotooki leżał na prawie nagim Gregorym, który w momencie, gdy poczuł na swoim ciele coś ciężkiego, rozbudził się. Szatyn otworzył swoje oczy, jednak widząc Erwina na sobie, nie przejął się tym jakoś bardzo. Mruknął cicho pod nosem i ponownie zamknął oczy, przenosząc swoje dłonie na ciało młodszego, tak by móc go objąć.

I właśnie przez takie gesty, Erwin nie wiedział, co ma myśleć. Od dawna Gregory mu się podobał, jednak takimi czynnościami, jak objęcia, chwytanie za dłoń, często wspólne wypady sam na sam, dawał on mu jednak złudną nadzieję. Przynajmniej siwowłosemu tak się wydawało. Przez pierwszy miesiąc od pożaru domu Grzesia, Erwin stał się dla niego wielkim wsparciem, zresztą nie tylko on, Hank również wspierał swojego przyjaciela, jednak nie tak bardzo, jak złotooki. Knuckles był w stanie nawet przekonać rodziców, by pozwolili Grzesiowi zamieszkać z nimi, chociaż na jakiś czas, aż ten nie znajdzie sobie mieszkania. Pomimo zgody państwa Knuckles, Montanha się nie zgodził, nie chciał się narzucać rodzinie Erwina, stąd też zaczął pomieszkiwać u Overów, których znał od bardzo dawna. 

Gregoremu w ciągu trzech tygodni, od czasu zamieszkania u Overa, udało się znaleźć mieszkanie. Niestety, jednak zanim mógł się do niego wprowadzić, musiał on czekać półtora miesiąca, aż aktualni lokatorzy się z niego wyniosą. Szatyn nie był zadowolony z tego całego czekania, chciał wreszcie móc iść na swoje i nie zawracać głowy rodzinie swoich przyjaciół, w tym również Erwina. 

— Grzesiu — wyszeptał niepewnie Erwin. Siwowłosy chciał się podnieść, jednak uniemożliwiały mu to ręce brązowookiego. — Grzechu — rzekł głośniej, trącając palcem brodę szatyna. — Oh no Gregory! — bąknął, wiercąc się w uścisku. 

— Przestań — mruknął szatyn, otwierając swoje oczy. — Nie podoba ci się bycie w moich ramionach? — podniósł jedną brew do góry, patrząc uważnie w oczy siwowłosego.