CHAPTER 11

220 3 0
                                    

"Sierra! bibilin mo ba yung necklace?" Kuya kit asked.

"Wag nalang kuya." I said.

"Huh? bakit naman?" Vanilla asked.

"Oo nga naman, Diba gusto mo yun." Irish said.

"Basta! Tara uwi nalang tayo, Pagod na ako." I said.

Pagod na ako..... :(

"Okay, Let's go home, So you can Take a rest sierra." Kuya kenzie said.

TAKE A REST.

I want a real rest, kuya kenzie.

"Tara na." I fake smiled.

-HOUSE-

KAKADATING LANG NAMIN SA BAHAY, KAYA UMAKYAT NALANG AKO AGAD SA KWARTO AT NILOCK.

Pagkapasok na pagkapasok ko kwarto ko humiga ako kaagad at ibinaon ang mukha ko sa unan at doon umiyak ng umiyak.

Itong iyak na to ang kanina ko pa pinipigilan.

"Ma, Pa, ba't niyo naman po ako iniwan agad." I whispered.

"Kailangan ko pa kayo ma, pa." I continue to talk to myself.

"Sino ba kasi yung pumatay sainyo."

"Ba't nila kayo kinuha sakin ng napaka aga."

"Araw-Araw ko kayong iniisip, Hindi ko na alam ang gagawin ko."

"Ba't kasi kailangan pang mangyari sainyo to, ma, pa." I whispered.

Umiyak lang ako ng Umiyak hanggang sa mapagod ako, Di ko namalayan na nakatulog na pala ako.

-MORNING-

Kakagising ko lang, Magang maga ang mata ko dahilan ng pag iyak ko kagabi.

Sana naman di nila kuya mapansin to, baka tanungin pa ako ng mga yun kung bakit maga ang mata ko. Di naman sila tanga para di malaman na galing ako sa pag-iyak.

Ayokong malaman nila na umiiyak ako, Ayokong malaman nila na mahina ako.

My parents is my weakness, I can't accept their death.

Even if it takes ten years, I still won't accept it.

I love them so much, I love them more than myself, But now that they are gone, I have to love myself from now on.

One day I will also find myself, the real me.

Sometimes we need to be strong but not all the time we need it, we need someone to lean on too.

That's the only way to get a full energy then fight again through ups and down.

Ugh! stop this overthinking na nga!

Bumangon na ako at naligo para makakain narin ako.

Pagkatapos kong maligo bumaba na ako at pumunta sa kusina.

"Kuya!" I called kuya kenzie.

"Sierra! why?" He asked.

"Ano ulam?" I asked.

"Tignan mo nalang dun." He said.

"Okay!" I said.

"Wow naman! ang sarap ng ulam ha!" OMG ang sarap ng ulam egg, hotdog, ham, bacon and fried rice.

Mukhang gaganahan ako kumain neto.

"Mukhang mapaparami ka ng kain ah." Singit ni kuya kit.

"Talaga!" I said rolling my eyes.

"Sierra anyare sa'yo kagabi?" Nadia asked.

"Oo nga! Nandito ka lang naman sa bahay pero pagod kana agad, tsaka isang store palang napupuntahan natin pagod kana agad." Irish said.

"Ewan ko, nakaramdam kasi ako ng pagod eh. Sorry." I felt guilty.

I think I'm selfish, nag aya ako mag mall tapos ako pa ang unang mag sasabi na umuwi na kami. Oo nga naman isang store palang ang napuntahan namin tapos pagod na agad ako ni wala nga akong ginawa sa bahay.

Bigla kasing sumama pakiramdam ko sa nangyari samin ni kiel lalo na ng may maalala ako. Ay hala may dinner nga pala kami ni kiel mamayang gabi.

Tapos na akong kumain kaya naman napag desisyonan ko na kausapin si kiel about sa dinner.

"Hoy! kiel." I called him.

Tumingin siya sakin. "Yes? do you need anything?" He asked.

"About dinner pala, saan tayo?" I asked him.

"Let's go together there." He said.

"Okay, Sure. Sige akyat na ako sa room ko." I said smiling.

"Go ahead." He said.

Umakyat na nga ako sa kwarto ko at nag-hanap ng masusuot.

Susuotin ko nalang yung Cargo pants at knitted crop top ko tas heels.










<3














NEXT CHAPTER>>>>>>>



ONLY YOU, Sierra (ON-GOING)Where stories live. Discover now