Vaveyla'ya uzun yıllar sonra gelen özel bölüm sürpizi!!!
*
Çantamın içinde sabit durmasına rağmen dolaşan kulaklığıma ufak bir küfür savurdum. Kablosuz kulaklık modasına ayak uyduramadığım yetmiyormuş gibi, kablolu da kullanmasını beceremiyordum.
En sonunda pes edip çantamın içine geri koydum. Adımlarımı hızlandırdığımda yağmur çiselemeye başlamıştı. Kapüşonumu kapatıp ellerimi cebime koydum.
Kendimi kampüsten içeri attığımda yağmur iyice hızlanmış, sağanak şekilde yağıyordu. Koştura koştura kendimi kafeteryaya attım. Şemsiye almayı akıl edememiştim.
Gözlüğümü triko kazağımın ön kısmıyla sildikten sonra tekrar taktım. Boş masa arıyordum ancak vize haftası başladığından dolayı her yer doluydu ve herkes ders çalışıyordu.
Kahve almak için tezgaha yanaştım. En azından koridordaki puflardan birine ders başlayana kadar oturabilirdim. Birkaç adım attıp köşeyi döndüğümde ince ve küçük bir bedene çarptım.
"Sahra?" Fısıltılı çıkan sesime gülümsedi. Belki de bir anda çarpışmamızla o da korkmuştu. Yerinde kıpırdandı ve kumral saçlarının önünü düzeltti.
"Kusura bakma görmedim seni."
"Sorun değil, bende seni görmedim zaten. Nasılsın?" Sıkıntılı bir nefes verdi. Kaşlarımı çattım.
"Hiç sorma, hocanın verdiği şu ödevle başım dertte. Vizeler de sıkışmışken nasıl olacak bilmiyorum. Zaten bu konuya çok kafamın bastığı da söylenemez. Sen çok şanslısın, bu derste parmağını hep havada görüyorum." Son kelimesini söylerken kıkırdadı.
"Dert ettiğin bu mu? Ben sana yardım edebilirim." Gözleri şaşkınlıkla açıldı. Sanırım benden böyle bir hamle beklemiyordu.
Sahra'yla aynı sınıftaydık. Yemyeşil gözlü, uzun ve dalgalı kumral saçlarıyla alımlı bir kızdı. Onu her zaman beğenirdim. Konuşması ve diksiyonu da müthişti. Tane tane konuşur, patavatsızlık yapmazdı. İyi birisiydi.
"Pamir sen ciddi misin?" Heyecanlı sesine gülümsedim. Sahra, sebepsizce içimi ısıtıyordu. Onunla konuşmayı seviyordum. Bazen yemekte denk gelince beraber yiyorduk. Okul çıkışı beraber de yürüdüğümüz olmuştu. Yanımdayken iyi hissediyordum.
Belki de ondan hoşlanıyordum.
Kafamda sağa sola çarpan düşünceleri bir kenara bırakıp Sahra'ya odaklandım. "15 dakikaya sınavımız var ya, sınavdan sonra yaparız. Tabii eğer sende müsaitsen."
Memnuniyetle kafasını salladı. "O zaman sınıfa doğru gidelim, bir göz atarız ders notlarına."
*
"Pamir, ben senden yardım istedim ama, tam olarak nasıl yardım edeceksin bilmiyorum."
Masadaki kahve fincanını avucumla sardığımda Sahra da ellerini masaya koydu.
"Ödevim röportaj tarzında olacak. Zorbalık, psikolojik şiddet ya da fiziksel şiddet görmüş birisiyle röportaj yapmam gerekiyor. Bir kadın olursa daha iyi olabilir. Ama bunun için aklıma kimse gelmiyor. Biraz da çekiniyorum bu sebepten yaklaşmaya."
Dudaklarım kıvrıldı. Zor bir ödevdi. Hem kişinin yarasını kanatır, hemde anılarını eşeler huzurunu kaçırırdı. Birkaç düşünceli mırıltıyla burukça güldüm. Acaba annem yardım eder miydi?
"Sahra," Kafasını kaldırıp gözlerime çevirdiğinde yutkundum. Bu kızın anlık bakışları bile kalbimi boğazımda atmama sebep oluyordu.
"Seni anneme götürebilirim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAVEYLA (TAMAMLANDI)
General Fiction"Çığlıklarını duymayan birine ihtiyaç duyuyorsun." dedim fısıldayarak. "Benim hayatımda var olmuş olman bile fazlasıyla tebessüme neden. Kırk kez kırılırım da sana, yine en çok seninle sağlamlaşırım."
