VAVEYLA (TAMAMLANDI)

32. Bölüm

☘

Gecenin o ıssız ve içine çeken karanlığında hiçbir şey demeden birbirimize bakıyorduk.

Birden gök gürledi ve bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başladı.

"Alya." diyerek balkondan seslenen Esma teyzeye çevirdim bakışlarımı. "Kızım hasta olacaksınız içeri girin!"

Savaş'a bakmadan binadan içeri girdim. Kapıyı açıp eve girdiğimde çoktan sırılsıklam olmuştum bile.

"Hasta olacaksın kızım, bu yağmurda incecik hırkayla çıkılır mı?"

İçeri geçip yanan sobaya ellerimi uzattım. Odunların yanarken çıkardığı sesler dışında hiçbir ses yoktu.

"Kocan mı geldi?"

"Evet, ama gidecek." dedim sıkıntıyla.

Esma teyze balkondan baktı. Ardından bana seslendi.

"Emin misin gideceğine? Oturuyor orda." dediğinde gözlerimi kocaman açtım ve balkona gittim.

"Savaş!" dediğimde kafasını kaldırıp bana baktı.

"Git artık!" dediğimde ayağa kalktı.

"Gitmeyeceğim dedim Alya, hadi gir içeri hasta olacaksın!"

"Ya sen manyak mısın be adam! Savaş gider misin artık? Bak yağmur yağıyor."

O kadar çok ve hızlı yağıyordu ki. Gözlerini açamıyordu.

"Tamam evladım gel!" diyen Esma teyzeye çevirdim bakışlarımı.

"Olmaz Esma teyze. Evine gitsin ya!" diyerek fısıldadım.

"Kızım günah. Hasta mı olsun?"

"Gebersin." diye söylendim kendi kendime. Esma teyze çoktan Savaş'ı eve çağırmıştı.

Savaş eve geldiğinde hemen Esma teyze eşinin kıyafetlerinden verdi. Savaş giyinmek için banyoya gitti.

"Esma teyze, neden çağırdın ya? Evine gitseydi!"

"Tövbe estağfirullah kızım, olur mu öyle?" dediğinde omuz silktim.

Savaş kurulanmış ve üstünü giyinmişti. Hemen sobanın yanına gitti.

"Ben sana çarşaf falan getireyim, karşılıklı yatarsınız." dedi Esma teyze. İtiraz edecekken odadan çıktı.

"Bana bak, yarın sabah erkenden gideceksin." dedim Savaş'a işaret parmağımı sallayarak.

"Ben gidersem sende geleceksin." dedi. Bir yandan da elini ısıtıyordu.

"Öyle bir şey olmayacak. Sen gideceksin, bende burda kalacağım."

"Ha bende seni burda bırakacağım yani öyle mi?"

Nefesimi dışarı üfledim. "Savaş, istemiyorum diyorum. Bitti."

"Hiçbir şey bitmedi."

"Bitti, en azından burda bitti." dedim kafamı göstererek.

"Peki burası?" dedi işaret parmağıyla kalbimi göstererek.

"Orda da bitecek. Biraz zaman alacak belki ama bitecek."

Bir anda belimden tutup duvara yapıştırmasıyla ufak bir ses çıktı ağzımdan.

"Kalbinde de, kafanda da bitirmeyeceksin." dedi dişlerini sıkarak.

"Bitireceğim. Unutacağım seni, son birkaç ayı yaşamamış gibi davranacağım. Seninle yaşadığım iyi-kötü ne varsa hepsini aklımdan sileceğim."