VAVEYLA (TAMAMLANDI)

14. Bölüm

☘

"Gerçekten karım olmanı istiyorum."

İrkildim.

"Ne?"

"Duydun işte. Tamamen benim ol."

"Saçmalıyorsun. Ayrıca sarhoşsun. Uzak dur benden." diyerek göğsünden ittirmeye çalıştım.

"Hep uzağım zaten Alya. Sana hem bir nefes kadar yakınım, hem de aramızda koca bir uçurum var gibi."

"Bunda benim hiçbir suçum yok. Böyle olmamızın tek sorumlusu sensin. Eğer bana zarar vermeseydin sana nefretle bakmazdım."

Bir elini yanağıma koydu ve yavaşça okşamaya başladı. O anda hiç beklemediğim bir şey döküldü dudaklarından.

"Özür dilerim."

Şaşkınlıkla dudaklarım aralandı. Ondan böyle bir şey beklemiyordum. O hiç kimseden özür dileyecek biri değildi.

"Özür birine yanlışlıkla çarptığında dilenir. Bacağında sigara söndürdüğün, her fırsatta onu yatağa atmaya çalıştığın ya da özgürlüğünü elinden alıp eve kapattığın birinden özür dileyemezsin."

"Haklısın..." diye mırıldandı. Penceren içeri giren ay ışığı sayesinde gözleri çok net görünüyordu. Ben tabii hâlâ kapıya yaslanmış, kollarının arasında sıkışıktım.

"Ben uyumak istiyorum, bırakır mısın?"

Yanağımdaki elini indirdi ve elimi aldı. Sonra dudaklarını avuç içime bastırdı. Ne yaptığını anlamaya çalışıyordum.

Elimi çekti ve nazikçe bıraktı. Ardından iyice yaklaştı ve burnunu burnuma sürttü. Onu ne itebiliyordum, ne de başka bir şey yapabiliyordum. Öylece kalakalmıştım. O anın verdiği mayışıklıkla gözlerimi kapattım.

"Savaş..."

"Çok yakışıyor."

"Ne çok yakışıyor?" dedim gözlerimi açarak.

"İsmim, ağzına çok yakışıyor."

Gözlerimi kaçırdım. Şu anda sarhoştu ve ayıldığında bu yaptığından pişman olacaktı.

"Kendine geldiğin zaman bunları söylediğin için pişman olacaksın."

Gözlerini açtı. Ardından biraz daha uzaklaştı benden. Dolaba gitti ve benim pijamalarımı çıkardı. Yanıma yaklaştığında elbisemin fermuarını açtı. Ben hiçbir şey yapmıyordum. Evet, hiçbir şey.

Elbisemi çıkarıp vücuduma dahi bakmadan pijamaları giydirdi. Ardından elimden tutup beni yatağa yatırdı. O da yattı ve belime sarıldı. O an hiçbir şey demeden, ağlamadan, direnmeden kendimi uykuya bıraktım.

●●●

Sabah gözlerimi açtığımda üzerimdeki yorgunluk gitmişti. İlk defa bu kadar huzurlu uyumuştum. Yan tarafıma baktığımda Savaş yüzüstü yatmış, uyuduğu için dudakları hafif aralıktı. Bir kolunu da yastığın altına koymuştu.

Duvardaki saate baktığımda saat 11:00'e geliyordu. Yavaşça yatakta doğruldum. Elimi yüzümü yıkayıp tekrar odaya geldim. Nasıl olsa Savaş uyuyor diye üstümü değiştirmek istedim. Dolabı açıp bir pantolon ve ince uzun kollu bir bluz aldım. Altımı çıkarıp pantolonumu giydim. Pijamamın üstünü çıkardığımda bluzu giyecekken gözüm aynaya takıldı. Savaş beni dikizliyordu. Hemen bluzla üstümü kapattım.

"Ne yapıyorsun sen!"

"Bağırma ufaklık."

"Sen niye beni izliyorsun ya!"