VAVEYLA (TAMAMLANDI)

9. Bölüm

Multimedya: Alya ve davette giydiği elbise.

☘

Umut, oturup beklemek değildir; umut yıkılan hayallere, bozulan morallere rağmen, eyleme geçmek için ayağa kalkmaktır.

Savaş öylece kollarımdan tutup gözlerime bakıyordu. Ne yapacağımı bilmediğimden, ürkekçe gözlerine bakıyordum.

Yutkunduğumda bakışları dudaklarıma kaydı. Yaklaştı. Öpecekken çalan telefonla geri çekildi ve ceplerini yokladı.
Çalan benim telefonumdu.

"Cenk Hoca"

"Bak ufaklık. Telefonu sana vereceğim, sende sevgilimle yaşıyorum. Bir süre yokum diyeceksin."

Demek geçen gün sevgilisiyim dediği kişi Cenk'ti.

"Neden böyle bir şey söyleyeyim ki?"

"Cenk hocanın hayatta kalması için."

"Beni tehdit etmekten vazgeç artık."

"Kapat çeneni. Dediklerimi yap."

Ondan korkmuyordum. Ne olursa olsun yardım isteyecektim.
Telefonu açtı ve hoparlöre verdi.

"Hocam?"

"Alya, nerelerdesin? Çok merak ettim."

"Şey."

"Alya, geçen gün birisi açtı telefonunu. Sevgilisiyim dedi. Neler oluyor?"

Savaş çenesiyle telefonu işaret etti. Sinirle baktım ve bağırdım.

"Zorla tutuyorlar beni Cenk! Yardım et! Beykoz-"

Bağırdıktan sonra Savaş telefonu kapatıp saçıma yapıştı.

"Ne dedim lan ben şimdi! Az önce ne dedim ben! O piçi gebertmezsem bana da Savaş demesinler! Yürü!"

Saçımdan tuttuğu gibi daha önce gittiğimiz odaya götürdü ve beni yatağa attı. Deli gibi ağlayıp çırpınıyordum.

"Niye ağlıyorsun ki? Her şeyi söyleyip söyleyip, sonra ben suçluymuşum gibi ağlama. Delirtme beni!"

Kolumdan tuttu ve kaldırdı.

"Kıpırdarsan canını daha çok yakarım."

Hiçbir şey demeden gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüyordu.

"Ne yapacaksın?" dedim titreyen sesimle.

"Tamamen bana ait olacaksın."

"Ne?"

"Ne demek istediğimi gayet iyi anladın. Seni cezalandıracak en iyi ve etkili yöntem."

"Ne olur yapma."

"Kapa çeneni."

Kazağımı çıkardı ve fırlattı. Ardından eşofmanımı çıkardı. Karşısında sadece iç çamaşırlarımla kalmıştım.

"Yatağa geç." diye fısıldadı.

"Sav-"

"Yatağa geç." diye tekrarladı.

Hiç bir şey demeden yatağa oturdum. Üstüme doğru geldi ve kafasını boynuma gömdü. İçli içli ağlıyordum.
Küçük öpücükler bırakıyordu.

"Yapma." diye fısıldadım.

Kafasını kaldırdı ve bana baktı. Sonra yatakta doğruldu.

"Bir daha kaçmaya, ya da birinden yardım istemeye kalkışacak mısın?"