Kapımın tıklatılmasıyla masadan gözlerimi kaldırdım. Annem kafasını odama doğru uzattı. Gelebilirsin anlamında kafamı salladığımda annem çekinerek yanıma ulaştı.
"Anneciğim, yine aynı konuysa lütfen konuşmayalım."
Annem kalçasını masama yaslayarak kollarını göğsünde birleştirdi. "Oğlum niye bu kadar inat ediyorsun? Bak önceden anlıyordum oralar senlik değildi ancak artık büyüdün. Öyle ortamlarda seni de görmek isteyecekler."
Gözlüklerimi çıkarıp masaya koydum. "Neyi görmek isteyecekler anne? Kimse beni tanımıyor bile. Ben sırf onların soyadını taşıyorum diye şirket davetine gitmek zorunda değilim. Onlardan uzak durmaya çalıştıkça sen beni içlerine itiyorsun."
"Yavrum haklısın, ama amcan seni orada görmek çok ister. Tek varis sensin."
"Çok da derdimdi. Ayrıca ben yılbaşında Sahra'yla olmak istiyorum. Şirket partisi benim hiç umrumda değil."
"Pamir, kocaman adamsın artık ve orada bulunman gerekiyor. En azından dışarıya karşı."
Bu yaşıma kadar şirket için sadece birkaç aile fotoğrafında yer almıştım. Fazlasını benden kimse beklememişti. Şimdi ise şirketin verdiği yılbaşı partisinde boy göstermem isteniyordu.
Nefret ettiğim söylenemezdi ancak bir türlü kanım ısınmıyordu. Kendimi oraya ait hissetmiyordum.
"Oğlum, amcan benden rica etti. Her yılbaşında arkadaşlarınla plan yapıp bahane uyduruyorsun. En azından bir sene benim yanımda ol. Hem bak istiyorsa Sahra da gelsin."
Bu fikir cazip gelmişti. O kasvetli ortama sadece Sahra varken katlanabilirdim.
*
Arabanın kapısını açtığımda Sahra'nın yeşil gözleri beni buldu. Elbisesinin açıkta bıraktığı bacağını dışarıya attı. Kapıyı kapattı ve koluma girdi.
İnce askılı kırmızı bir elbise giymişti. Dizinin biraz üzerinde biten, bel kısmından itibaren kabarıklaşıyordu. Saçlarını geriye doğru atıp kıvırmıştı. Taktığı taşlı kolye ve küpelerle de uyum yakalamıştı.
Bu geceki davetin en güzel kızıydı.
"O kadar güzel olmuşsun ki, bütün gece gözlerimi ayırmadan sana bakabilirim."
Fısıltılı çıkan sesime kıkırdadı. "Pamir, beni utandırıyorsun."
Kafasını eğip elleriyle oynadı. Çiçeğe benzer bir taş olan yüzüğüne baktım. Aşırı çiçek sevgisi beni korkutuyordu. Sebebini bilmiyordum ama bir şeyi çok sevmek beni korkutuyordu.
İçeriye doğru adımladığımızda, yaldızlı büyük beyaz kapı aralandı. Salondaki birkaç göz bizi bulduğunda Sahra'nın elimi sıktığını farkettim. Gerilmişti.
"Bana sığın bu gece, hep yanındayım."
Sahra kafasını salladığında annemlerin yanına gittik. Annem daha erken gelmişti. Kokteyl masasında annem, amcam ve yengem vardı.
"Pamir, hoş geldiniz aslanım." Amcama kısa bir baş selamı verdim. Sahra'yla tanıştılar.
*
"Bu akşam seninle yalnız olmayı o kadar isterdim ki." Şampanyamdan bir yudum alıp masaya geri bıraktım.
"Olsun sevgilim, demek ki burda bulunman gerekiyordu. Dert değil. Yılbaşı çok da önemli değil."
"Evet ama burada bulunmak beni geriyor. Uyumlu birisiyim ancak kendimi onların yanına yakıştıramıyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAVEYLA (TAMAMLANDI)
Fiction générale"Çığlıklarını duymayan birine ihtiyaç duyuyorsun." dedim fısıldayarak. "Benim hayatımda var olmuş olman bile fazlasıyla tebessüme neden. Kırk kez kırılırım da sana, yine en çok seninle sağlamlaşırım."
